“သူက အစ်မတော်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်။ အခုသူ့ကို အစ်မတော်ပြန်တွေ့ပြီ။ သူအရာအားလုံး သတိရလာအောင် အစ်မတော် ကြိုးစားကြည့်ချင်တယ်”
ထိပ်ထားသူတစ်ယောက်ထဲ မြို့ထဲကို ထွက်သည့်ကိစ္စအား ညီမတော် ခင်ခင်လေးအား ပြန်လည်ပြောပြနေခြင်းပင်။ တပ်မှုးချုပ်အိမ်ကို ရှာပြီးလိုက်သွားသည့်အကြောင်းကိုရောပေါ့။ သို့ပေမဲ့ တပ်မှုးချုပ်ဟာ သူချစ်မြတ်နိုးနေရသူလို့ ပြောမထား ကျေးဇူးရှင်ဟုသာ ပြောထားသည်။
“နောက်တစ်ခါ အစ်မတော်အဲ့ကို
သွားရင် ခင်လေးပါ လိုက်ခဲ့ပါရစေ။ တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်မချလို့ပါ။ အစ်မတော်လိုအပ်တဲ့အကူအညီမှန်သမျှ ခင်လေး ကူညီပါ့မယ်။”
“ကောင်းပေပြီ လိုက်ခဲ့ပါ။ သြော် ခင်လေး ခင်လေးမှာ ဟိုတောင်ကုန်းပေါ်က စံအိမ်လေးရှိသေးတယ်မလား။ ခင်လေးဆယ်နှစ်သမီးတုန်းက ဦးရီးတော်မွေးနေ့လက်ဆောင်ပေးတဲ့ အိမ်လေးလေ”
“ရှိသေးတာပေါ့ အစ်မတော်ရဲ့။ ခင်လေးအဲ့ကို မကြာခဏသွားနေတယ်”
“အဲ့ဆိုအစ်မတော်အခု နန်းတွင်းထဲမှာနေတာထက် အဲ့မှာသွားနေချင်တယ်။ အစ်မတော်က ရာမညပြည့်ရှင်ရဲ့တူမတော်ဆိုတာသိသွားရင် သူ့နားကပ်ရဖို့ မလွယ်ကူလောက်တော့ဘူး။ သာမာန်သူဋ္ဌေးသမီးလိုပဲ ပေးသိထားချင်တာမို့”
“ရတယ်လေအစ်မတော်။ ခမည်းတော်ကိုလျှောက်ပြီး ခင်လေးစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”
ထိပ်ထား ရာမညမှာ ပျော်သလောက်နေပါရစေဆိုပြီး ခမည်းတော်ထံ အစ်ကိုတော်ကြီးနဲ့စကားပါးလိုက်ပြီ။ ဟံသာဝတီကို မပြန်နိုင်သေးပါ။ တပ်မှုးချုပ် အတိတ်ကို ပြန်မှတ်မိလာဖို့ ထိပ်ထားကြိုးစားရအုန်းမည်။ ပြီးတော့ သူသိပ်ချစ်တဲ့ ကေတုမတီတိုင်းကြီးကို ဘုရင်ဆိုး လက်ကနေပြန်လည်ကယ်တင်ရမည်။ ထိပ်ထား တပ်မှုးချုပ်ကို လိုအပ်သလို ကေတုမတီတိုင်းသားတွေကလည်း တပ်မှုးချုပ်ကို မည်မျှငံ့လင့်နေကြမည်နည်း။
“ညီမတော် ညနေစောင်းရင် အစ်မတော်သူ့ဆီ သွားချင်တယ်။ ညီမတော် လိုက်ပို့ပေးနိုင်မလား”
YOU ARE READING
ထိပ်ထား
Historical Fictionမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရည်ရွယ်ခြင်းမရှိ ကျွန်တော်၏ စိတ်ကူးသက်သက်ပင်ဖြစ်သည်။
