မဟူရာေရာင္ ျမင္းႀကီးေပၚမွာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ စစ္သူရဲတစ္ဦး။ ။သူ႕ရဲ႕ေနာက္မွာ မ်ားစြာေသာ စစ္သည္ေတာ္မ်ား။ႀကီးမားလွတဲ့ တပ္ႀကီးဟာ ေကတုမတီကို တျဖည္းျဖည္း ခ်ီတက္လာသည္။ ။
ၾကယ္ေရာင္ၿဖိဳးတိုးေျဖာက္ေတာက္ရဲ႕ ေအာက္မွာ ျမင္းခြာသံမ်ားက တခြပ္ခြပ္။သူတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္က မိုးမေသာက္မွီ ေကတုမတီကို အပိုင္သိမ္းႏိုင္ဖို႔
ခပ္ေဝးေဝးတြင္ ေကတုမတီ ၿမိဳ႕တံခါးကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ။ သီရိမထင္ခဲ့ သူ၏အိမ္ျပန္ခရီးက ဒီပုံစံ ျဖစ္မည္ဆိုတာကိုေပါ့။ ။ ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚက ေလးသည္ေတာ္မ်ားကို ၾကည့္ရျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔လည္း သီရိတို႔တပ္ကို ျမင္၍ ျပင္ဆင္ထားဟန္......
ေကတုမတီၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေသြးေခ်ာင္းမစီးလိုပါ။ ဒီၿမိဳ႕က သီရိသိပ္ခ်စ္ရတဲ့အရာေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တာမို႔။တပ္ကိုျဖန္႔ကာ ဝိုင္းဖို႔ သီရိအခ်က္ျပလိုက္သည္။ ။ ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာ ၿမိဳ႕႐ိုးတင္မက ေကတုမတီ၏ ပတ္ပတ္လည္တြင္ သူ၏ စစ္သည္မ်ားအားေနရာခ်ၿပီးၿပီ ျဖစ္၏။
ထို႔ေနာက္ ဂိတ္တံခါးဝဆီသို႔ တစ္ဦးထဲ ျမင္းကို ခပ္ေႏွးေႏွးစီးသြားလိုက္သည္။ ။ ေခါင္းတြင္ စြပ္ထားေသာ သံေခါင္းစြတ္ကို ဖယ္လိုက္သည္။
“ရပ္....အသင္ဘယ္သူလဲ”
ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚက တပ္မႈး၏ အသံျဖစ္၏။
“တံခါးဖြင့္၍ အသာတၾကည္ အညံ့ခံေစလိုသည္။ ငါကား ေကတုမတီရဲ႕ တပ္မႈးခ်ဳပ္ သီရိနႏၵာေဒဝီေပပဲ။ေမာင္မင္းတို႔ အသက္နဲ႔ ခႏၶာၿမဲေစလိုရင္ ယခု အမိန္႔ကို နာခံပါ။”
တပ္မႈးခ်ဳပ္ဆို၍ အနည္းငယ္ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္သြားၾကသည့္ ေလးသည္ေတာ္မ်ားကို သီရိေတြ႕လိုက္ရသည္။ ။ ေကတုမတီမွာ သူ႕ကို အလို႐ွိေနတဲ့ သူေတြ႐ွိတယ္ဆိုတာ သီရိနားလည္၏။
“ငါတို႔၏ ဘုရင္အမိန္႔မပါပဲ မည္သူ႕ကိုမွ ၿမိဳ႕တံခါးမဖြင့္ေပးႏိုင္”
ေဒဝမင္းထင္ေက်ာ္စြာ၏ လက္သပ္ေမြး တစ္ဦးျဖစ္ဟန္တူေသာ တပ္မႈးကို သီရိ စိတ္ပ်က္စြာၾကည့္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ထိပ်ထား
Historical Fictionမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရည်ရွယ်ခြင်းမရှိ ကျွန်တော်၏ စိတ်ကူးသက်သက်ပင်ဖြစ်သည်။
