ေနာက္ဆုံး ထိုးလက္စႀကိမ္စေလးကို လက္စသပ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ နဒီ့လက္ထဲမွာ လွပေသသပ္တဲ့ ႀကိမ္ျခင္းေလးတစ္လုံးကေနရာယူလွ်က္။ ငါးဖမ္းျခင္း ငါးေျခာက္လုပ္ျခင္း ေတြထက္ ဒီႀကိမ္ျခင္းထိုးျခင္းကနဒီ့အတြက္ အေမသင္ေပးတဲ့အေမြပါ။ကိုယ္တိုင္ကလည္း သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္သည္။ ႀကိမ္ျခင္းလုပ္ရတာ လြယ္ေတာ့မလြယ္ ။ စစလုပ္ျခင္းကဆို လက္တစ္ခုလုံးနီရဲေပါက္ၿပဲသည့္အထိ။
ႀကိမ္ျခင္းေလးကိုခ်လိုက္ၿပီး နဖူးကေခြၽးစကို နဒီသုတ္လိုက္သည္။ ဒီေန႔ဆို သူထိပ္ထားဆီက ျပန္ခဲ့တာ သီတင္းတစ္ပတ္ခန္႔႐ွိၿပီ။ အခုတေလာအေတြးေတြကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတယ္ေလ။
ထိပ္ထားစံအိမ္ေတာ္မွာအိပ္သည့္ည။ မက္ေနက် အိမ္မက္ကမက္လာခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအိမ္မက္မွာ ထူးဆန္းသည္က အိမ္မက္ထဲကမိန္းမပ်ိဳကထိပ္ထားျဖစ္ေနၿပီး သူကခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို၀တ္ဆင္ထားသည္။
သူတို႔ဆက္စပ္မႈ႐ွိသည္ဆိုတာကို နဒီနားလည္လာရသည္။ တကယ္ပဲသူဟာ ထိပ္ထားေျပာေျပာေနသည့္ တပ္မႈးခ်ဳပ္မ်ားလား။
ဘာကိုမွ ေရရာစြာ မမွတ္မိသည့္သူ႕ အျဖစ္က အေမွာင္ထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရသလို။ အရာအားလုံး စမ္းတဝါးဝါး ခန္႔မွန္းေနရ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိေသာ္ျငား လက္ေလ်ာ့ခ်င္သည့္စိတ္ထက္ ပိုမိုသိခ်င္စိတ္မ်ားျပားလာရသည္။ ဒီ့အတြက္ သူတစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ရမည္ဆိုတာလည္း နားလည္သည္။
ထို႔အတြက္ မိမိဘာသာ အတိတ္ကို မွတ္မိေအာင္လုပ္မည္ဆိုေသာ အေတြးကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီ။ ထိပ္ထား ဟုတ္သည္ ထိပ္ထားကူညီမွ ရလိမ့္မည္။
“အဘ သမီး ၿမိဳ႕ထဲသြားအုန္းမယ္”
“ဒီေန႔ေဈးေန႔လည္း မဟုတ္ပဲ....”
“ကိစၥေလး ႐ွိလို႔ပါအဘ။ ထိပ္ထားတို႔ဆီကိုပါ”
“ေၾသာ္ ...အဲဆို ျပန္လာမယ္ဆိုလည္း အရမ္းညနက္မေစနဲ႔”
“ျပန္လာမွာပါအဘ။ ညမအိပ္ဘူးရယ္”
“ေအးကြယ္ေအး......”
နဒီအိမ္ထဲျပန္ဝင္ကာ အထုတ္တစ္ထုတ္ကိုယူလိုက္ရင္း ျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ဒီအထုတ္က တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ သူ၏စစ္ထြက္ဝတ္စုံ ထည့္ထားသည့္အထုတ္။ ဒီဝတ္စုံယူသြားရျခင္းက အေၾကာင္း႐ွိသည္။
YOU ARE READING
ထိပ်ထား
Historical Fictionမည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရည်ရွယ်ခြင်းမရှိ ကျွန်တော်၏ စိတ်ကူးသက်သက်ပင်ဖြစ်သည်။
