The Spirit Wolf (Deel 4 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 1

Pov Hope

Ik word wakker, mijn vader komt mijn kamer in rennen. 'Je moet naar een schuilkelder.' Zegt mijn vader en tilt me op. Hij zet me op de grond en rent met mij aan de hand naar een kelder. Ik zie mijn zus en moeder ook rennen. Ik vraag me af wat er aan de hand is.

Mijn zus heet Faith en is 15 jaar. Ik ben Hope en ben 10 jaar oud. 'Papa, wat is er?' Zeg ik. 'Jullie moeten naar de kelder. De vijand is er.' Zegt mijn papa. 'Papa, gaan we het overleven?' Zegt Faith. 'Ja, tuurlijk. Lieverd.' Zegt mijn mama. 'Oké.' Zeg ik en ren nog steeds mee.

Ik zie allemaal wezens die niet zo als ons zijn. 'Hope, blijven rennen.' Zegt mijn vader en laat me los. Ik kijk hem raar aan en zie mensen vechten. Ik ben al snel bij de kelder. 'Hope.' Zegt een oude vrouw en buigt een beetje. 'Waar is je zus en moeder?' Zegt de vrouw. 'Uhm, ze rende net nog met me.' Zeg ik en begin te huilen.

De vrouw troost me. We horen vreselijke geluiden buiten. Na een tijdje zwaait de deur open. Er staat een man. Ik zie mijn zus. De man valt mensen aan in de schuilkelder. Ik ren naar buiten naar mijn zus. Maar de schreeuwt naar me. 'Kom niet naar hier, Ren!' Gilt mijn zus. Ik luister naar haar en start met rennen. Ik ren het bos in.

Ik kijk naar achter voor de laatste keer en ren. Ren door de oorlog. Het geweld rond mij stopt niet. Er is vuur, wolven, vampieren en demonen. Ze zijn er allemaal. Ze willen ons hier niet. Dat is wat papa zei tegen mama. Ik ren nog steeds.

Herinneringen schieten voorbij. Ik ben alleen. Ik ben nog maar 10 jaar en alleen.

~4 jaar later~

Ik ben alweer 14 en ongelukkig. Ze proberen een vechtmachine van iedereen te maken die ouder is als 12. Het zou zo zijn dat ik 2 jaar geleden al moest zijn verandert in een wolf maar in plaats van nu een volledige weerwolf te zijn ben ik maar een halve.

Ik heb de zintuigen, kracht, snelheid, stem in mijn hoofd maar geen wolven vorm. Ik ben een fout van de natuur. Mijn nieuwe Alpha is daardoor ook extra streng. Ik moet alles goed doen. Ik moet bewijzen dat ik waardig ben. Ook al ben ik geen volledige weerwolf. Mijn wolf heet Clarissa.

Veel leden van mijn huidige roedel vinden dat ik er niet bij hoor. Dat ik de roedel naar beneden haal. Ik doe me best om geen rogue te worden. Ik zal niet overleven als ik in mijn eentje ben in de buiten wereld.

'Henriëtte, training gaat beginnen.' Zegt de beta van de roedel. Ze hebben mijn naam verandert toen ik bij de roedel kwam. Ik heet geen Hope meer in hun ogen. Ik wil niet anders heten. 'Nou schiet op.' Zegt de beta. Ik knik en ren snel naar het trainveld.

We trainen wel een uur lang. 'Oké we gaan nu rennen. Wie het sloomst is moet de stallen schrobben.' Zegt de beta die ons traint. We beginnen allemaal en krijgen commentaar van dr beta. Doe dit beter, doe dat, ga sneller.

'Ren!' Zegt de trainer. Ik ren. Sneller dan wie dan ook. Rennend. Ik wil niet de stallen schrobben. Tot ik tegen iemand aanknal. 'Sorry, ik keek niet goed uit. Ik... het spijt me.' Zeg ik en kijk naar de man. 'En u bent?' Zegt de beta tegen de vreemdeling.

'Alpha Jack Spirit en kom mijn nichtje halen. Ze is hier de afgelopen 4 jaar geweest. Ze is gekidnapt na een aanval op de roedel van mijn broer.' Zegt Alpha Jack. 'En wie zegt dat wij die roedel hebben aangevallen.' Zegt de beta.

'Ik, ik wil geen oorlog met jullie roedel. Ik wil alleen maar mijn nichtje. Ik zal jullie daarna met rust laten.' Zegt de Alpha. Ik staar naar de grond. Ik durf me niet te bewegen. 'Ze heet Hope.' Zegt de Alpha, kalm en dwingend. Zijn stem laat weten dat hij serieus is.

'Nou dan kan je die halve wolf mee nemen. Ze is toch niks waard als ze geen wolvenvorm heeft.' Zegt de beta. 'Hope, wil je mee? Dan kan je bij je familie wonen.' Zegt de Alpha en kniel bij me neer. 'Ben ik echt uw familie?' Zeg ik.

'Ja, zeker. Je lijkt op mijn broer en zijn vrouw. Jou ouders. Je zus Faith is ook bij ons.' Zegt de Alpha. Er vloeien tranen over mijn wangen en ik spring in de warme armen van de Alpha. Ik ben gered. Gered door Alpha Jack. Mijn zus is in leven. 'Kom we gaan. Je zus wil je graag zien.' Zegt Alpha Jack en hij helpt me met de spullen te pakken.

'Ik ben u dankbaar.' Zeg ik. 'Hope, ik zal je beschermen. Je dingen uitleggen en je bent familie. Ik doe alles voor mijn gezin. Daar hoor je bij. Kom we gaan. Mijn roedel kijkt uit naar je terug keer.' Zegt Alpha Jack.

~ 3 jaar later ~

'Wooeehoee!' Zeg ik en spoor het paard meer aan. Mijn zus Faith en neef Bastian rijden op paarden met me mee. 'Hope, doe rustig. Het paard moeten blijven leven.' Zegt Faith. 'Maar het is zo leuk.' Zeg ik en glimlach. 'Soms ben je echt een kleuter.' Zegt Bastian (a.k.a. Bas).

'Zeg jij, je speel nog steeds met lego.  Zeg ik. 'Kom hier heks.' Zegt Bas en spoort zijn paard aan. Ik spoor die van mij ook aan. We achtervolgen elkaar tot dat we bij ons huis aankomen. 'Nou laten we gaan lunchen.' Zegt Bas. 'Ja ik verga van de honger.' Zegt Faith en zet haar paard in de box.

'Ik ga eerst douchen.' Zeg ik. 'Oké tot straks.' Zegt Bas en Faith. Ik neem een snelle douche en trek mijn favoriete outfit aan. Een paarse blouse en een jeans. Niet moeilijk maar comfortabel. Ik ga naar de eetzaal en zie dat de tafel is gedekt. Bas, Faith, mijn oom Jack en tante Esmée.

'Nou Hope, vandaag ben je officieel 3 jaar hier. Bij ons. We zijn zo blij dat je hier bent en het is tijd voor de waarheid. Over je half wolf zijn. Je zei dat je het niet wilde weten maar wij denken dat het goed is als je weet wat je bent. Wat voor wezen je bent.' Zegt Esmée.

____________

Het eerste deel van deel 4. In het beginnen zullen wat tijdsprongen zitten maar dat verdwijnt van zelf. Ik doe me best om zo veel mogelijk te schrijven maar heb het druk. Ik heb net mijn toetsweek en de griep achter de rug. Het updates zullen verlopig traag zijn. Maar ze worden steeds sneller.

Hopelijk gaan jullie dit boek leuk vinden.

Publiceerd: 28-01-19

1141 woorden