The Spirit Wolf (Deel 4 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 5

Pov Hope

Ik word wakker en heb hoofdpijn. Ik lig op een oude matras in een cel. Ik probeer met mijn magie de deur te open maar er gebeurt niks. 'Dat gaat hem niet worden. Die prik neem je krachten weg voor 2 weken. En na die 2 weken geven ze je een nieuwe.' Zegt een vrouw in de cel naast mij.

'Uw bent ook een..' Zeg ik. 'Ja, ik zit hier al een maand.' Zegt de vrouw. 'Je bent wel jong. Ik denk de jongste hier.' Zegt de vrouw. 'Wat is hier?' Zeg ik. 'Een gevangenis van een groep anti-magiers maar wel weerwolven, draken, vampiers en demonen.

Deze groep wil ons kwijt. Ze houden ons hier voor geld, bescherming door onze magie. De magie die ze aftappen zit in een groot vat dat goed bewaakt wordt. Ze willen de hele wereld overnemen.' Zegt de vrouw.

'Maar, krijgen we ooit onze krachten terug als we die prik niet krijgen?' Zeg ik. 'Hopelijk, zou ook kunnen dat we eerst dat vat moeten slopen.' Zegt een andere man. 'Mijn oom komt me redden.' Zeg ik vastbesloten. 'Je oom? Jij denk dat een oom je hier weg krijgt.' Zegt de man en lacht.

'Ja, wel met alle element roedels en nog wat andere bondgenoten. Vergeet niet dat je niet weet wie ik ben.' Zeg ik en kijk de man boos aan. 'Zo zo, jij hebt geluk. Ik was hiervoor alleen. Verstoten.' Zegt de man en bemoeid zich niet meer met me.

'Nou, ik hoop dat ze snel komen.' Zegt de vrouw. 'Ja, ik ook.' Zeg ik. Ik wil nog wat zeggen maar er komt een vrouw binnen. Ze brengt gelijk een kille sfeer mee. 'Nou kijk, de jonge aanwinst is wakker.' Zegt de vrouw en haar schele lach klinkt door de kamer.

'Nou hoe heet je?' Zegt de vrouw. 'Mia.' Zeg ik. 'Nou Mia, de baas wil je spreken. We moeten je registreren.' Zegt de vrouw en pakt mijn arm vast. Haar hand is ijskoud. Ze is een vampier. 'Ik wil naar huis.' Zeg ik.

'Ja, dat wil iedereen die in de kerker zit.' Zegt de vrouw en sleept me een kamer in. Er zitten 3 mannen en 1 vrouw op grote stoelen. 'Nou, oké. Naam, leeftijd, kring.' Zegt de man links. 'Uhm, Mia, 21 jaar en gene kring.' Zeg ik. Ik wil niet dat ze...

'Wat mogen we niet weten.' Zeg 1 van de mannen. 'Ja, dat jullie weten wie mijn zusje is.' Zeg ik. 'Nou, die vinden we nog wel. Ze kan terug naar de cel.' Zegt de vrouw en ik wordt weer terug in een cel gestopt. O familie, kom snel.

Pov Faith

Ze is weg, en niet terug gekomen vannacht. Echt een vreselijke situatie. Ik ben blij en droevig tegelijk. Blij omdat ik mijn mate Tobias heb gevonden en droevig omdat mijn zusje alweer van me weg is. 'Faith, je hebt afleiding nodig.' Zegt Tobias. Ik knik.

Ik laat me weer naast hem zakken op mijn eigen bed. 'We moeten over een half uur naar die vergadering.' Zeg ik. Over hoe we Hope terug gaan vinden.

'Faith, het klinkt raar maar ik weet een hele goede manier om even aan niks te denken maar weet niet of het gepast is voor de situatie.' Zegt Tobias voorzichtig. 'Wat dan?' Zeg ik en kijk in zijn bijna gif groene ogen.

'Nou als je zoent met iemand heb je afleiding.' Zegt Tobias en wordt een beetje ongemakkelijk. Ik begin te lachen. 'Nou, goed idee. Waar wacht je op.' Zeg ik uitdagend. Ik voel me een stapel verliefde puber. Tobias kijkt me aan en legt zijn hand op mijn wang.

Tobias komt dichterbij en zoent me. En hij had gelijk. Ik kan even mijn gedachte van mijn zorgen afhalen. Al snel laat ik hem los. 'We moeten naar de zaal.' Zeg ik. Na 3 uur hebben we een goed plan. Er gaan van elke roedel die nu in die van ons is, gaan mensen zoeken.

Pov Hope

Ik ben hier nu 2 weken. 2 weken. Al 2 weken ''mens''. Geen krachten niks. Ik heb al werk, koken. Koken voor de monsters die ons hier houden. Er zijn hier 400 heksen. Dat z'n er zoveel. Allemaal in gevangenschap. Ik hoop zodat mijn familie me snel komt halen.

Uk ben hier 2 weken en sowieso 5 kg afgevallen. Het eten wat we hier krijgen is veel te weinig. Ik heb honger, ik ben moe en mis thuis. Ik wil gewoon weg hier. 'Allemaal stil, wie een geluid maakt gaat er aan.' Zegt de man en rent weg.

Ik ga zitten en kijk naar de blauwe plekken op mijn been. Lang verhaal, maar ik was een ingrediënt vergeten. Ze zijn hier niet zacht handig. Ik haar gegrom en vecht geluiden van boven. 'Door wie zullen ze aangevallen worden.' Zeg een jonge vrouw zacht.

Hopelijk mijn neef en oom. 'Geen idee, maar het klinkt als wolven. Die komen niet voor ons.' Zegt een man. 'Ssttt.' Zegt een ander. Ik probeer een bekend geluid te horen. Maar niks. 'Hier is ze, ze heeft gelogen.' Zegt een vrouwelijke demoon en wijst me aan. 'Zet haar apart.' Zegt de man ernaast.

Ik wordt op getild en mee genomen. 'Laat me los.' Zeg ik zacht. De 2 lachen. 'Schattig, maar nee.' Zegt de man en ik zit in een kamer zonder raam, er staat een bed en een lamp. Als ik nu krachten had gehad, dan dan had ik ze verslagen.

'Nou, jij blijft hier tot het over is.' Zegt de vrouw en de 2 demonen gaan weg. Echt demonen zijn griezelig. Echt eng. Ik krijg erg de rillingen van. Na ik denk 10 minuten, worden de geluiden minder. Ik probeer op te staan maar zie dat mijn been stuk is.

Chips, ik moet iets hebben geraakt terwijl ik naar hier werd gebracht. Door die spuit zodat je magie weg is, voel je een dag de pijn niet. Ik heb vandaag namelijk die prik gehad. Als ik denk dat ik zo wel weer wordt opgehaald door de demonen, slaat de deur open. Ik kijk de gene in de opening met grote ogen aan....

_______

Nog een deel, ik doe me best zo snel mogelijk weer up te daten. Ik hoop dat de cliffhanger een beetje spannend is.

Publiceerd: 11-03-19

1053 woorden