The Spirit Wolf (Deel 4 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 7

Pov Hope

Ik kan maar niet in slaap vallen. Eten heb ik al genoeg gedaan vandaag en ik besluit Netflix te gaan kijken. Ik kijk mijn oude kamer rond. Ik heb hier gemist. Als ik net een serie wil starten, wordt er geklopt op de deur. Ik kijk verbaast op en roep binnen.

'Hoi Hope, ik kwam even kijken hoe het met je gaat.' Zegt Alpha Jake. Ik weet niet wat er is maar ik heb de behoefte hem te knuffelen. Echt heel raar, ik bedoel ik ken hem eigenlijk niet. 'Hoi.' Zeg ik. Dan bedenk ik dat dat heel droog klonk. Jake grinnikt.

Ik klop op mijn bed en Jake gaat er zitten. 'Kijk, ik ga het maar gewoon zeggen. Hope, ik ben je mate.' Zegt Jake. Ik kijk hem sowieso met grote ogen aan. 'Wat?' Zeg ik. 'Ja, kijk. Ik kwam er achter toen ik je vond. Maar jij had het niet door. Ik dacht dat je mens was. Bas zei me dat je heks bent.' Zegt Jake.

'Jake, hoe kan het dat ik niks voel.' Zeg ik. 'Nou ik denk, nou ik heb het gegoogled. Dat ik je moet aanraken nu je je krachten weer hebt.' Zegt Jake. Dat klinkt logisch. Ik kom voorzichtig dichterbij en leg mijn hand op die van hem. Er gaat een warm en tintel gevoel door me heen.

Ik voel me gelijk veilig en wil hem vooral niet loslaten. Ik heb me nog nooit verdiept in het mate-gebeuren. Ik dacht dat ik het nooit ging hebben. Ik weet iets van een mate proces en dat van weerwolven.

'Ik wist niet dat heksen dit konden hebben.' Zeg ik zacht. 'Je voelt het ook?' Zegt Jake en kijkt me aan. Ik knik. Jake zucht opgelucht. 'Wijs je me af? Vanwege dat ik geen weerwolf ben?' Zeg ik.

'Nee, maar ik zal wel moeten wennen. Ik weet niet zo goed wat je bent en ik heb het niet zo met andere wezens.' Zegt Jake. 'Ik leg het wel een keer uit.' Zeg ik. 'Ik wijs je niet af, mocht je het je afvragen.' Zeg ik tegen Jake. 'Echt? Ik ben nu nog een player. Ik beloof je dat ik nooit meer een ander aanraak.' Zegt Jake.

Het is best schattig dat hij me zo iets belooft. 'Deal.' Zeg ik. 'Nou, ja. Ik zal je laten slapen.' Zegt Jake. 'Uhm, nou ik kan niet slapen.' Zeg ik. 'Kan ik iets doen, iets halen?' Zegt Jake lief. 'Nou, als je wil en tijd hebt, zou je hier kunnen blijven en Netflix met me kijken en een beetje praten.' Zeg ik.

Dat klinkt zeker goed.' Zegt Jake en gaat keurig naast me liggen. 'Jake, ik kan wel bij je liggen toch. Ik heb het nog steeds koud en je bent warm.' Zeg ik. O nee, ik word rood. 'Ik ben zeker hot, maar je zou mij nooit horen klagen als je bij me komt liggen.' Zegt Jake.

Ik bloos nog meer en ga voorzichtig zonder mezelf veel pijn te doen bij hem liggen. 'Hope, je bent echt koud.' Zegt Jake. 'Ik ben mens qua temperatuur.' Zeg ik. 'Nou ik hou je warm. Ik ben gewoon je persoonlijke kachel.' Zegt Jake. Na 3 afleveringen val ik in slaap. 'Slaap lekker, lieve Hope.' Zegt Jake zacht.

Ik word al huilen en schreeuwen wakker. Ik heb sinds mijn jeugd last van paniekaanvallen en nachtmerries. Ik merk dat Jake er niet is en mijn adem is ontregeld. 'Hope!' Zegt mijn oom, die samen met mijn zus, neef, tante en Jake binnen rent.

Mijn oom neemt me in zijn armen. Ook Jake kijkt me geschrokken aan. 'Alpha Jake, dit is normaal. U kunt weer gaan slapen.' Zegt mijn tante, die nog niks weet van mijn mate. 'Oké, tot morgen Hope.' Zegt Jake en loopt weg. Ik voel me gelijk leger.

Nu al en ik weet pas een aantal uur van Jake en het mate ding af. 'Hope, ik haal water.' Zegt Bas. Ik merk dat ik nog steeds zwaar adem, maar de tranen zijn gestopt. Meestal duurt dit niet heel lang. Ik ben meestal gewoon de volgende erg moe. Na een half uur is iedereen weer weg.

Ik ga weer liggen. 'Kaboem!' Slaat de donder. Nee, hè. Ik hou niet van onweer. Ja ik ben voor veel bang, nachtmerries, onweer, demonen en slangen. 'Hope, ben je nog wakker.' Fluistert Jake, die in de deur opening staat. 'Ja, wat is er?' Zeg ik.

'Ik kom even kijken of ik iets voor je kan doen?' Zegt Jake. Ik sla mijn dekbed open en wenk hem. Het valt me nu pas op dat hij alleen een korte broek en een tanktop draagt. Zijn haar zit warrig. Jake komt bij me liggen. Er luidt nog een donder.

Ik kruip gelijk tegen Jake aan. 'Ik ben hier, ik zal hier blijven.' Zegt Jake. Met die woorden val ik niet normaal snel in slaap. Veilig bij Jake. Zo raar dat die mate band er zo snel is.

Ik word wakker en lig half op Jake. Ik hoor de deur open gaan. 'Wat heeft dit te betekenen!' Zegt mijn oom beschermend. Hij pint met zijn krachten Jake tegen de muur. Jake die duidelijk geschrokken is, probeert zich van de muur los te krijgen.

'Laat hem los, oom. Laat me het uitleggen.' Zeg ik en werk met mijn nog een beetje verzwakte krachten Jake van de muur. Mijn oom kijkt me vragend aan. Hij is nog al beschermt als het gaat om vriendjes enzo.

'Oom, Jake is mijn mate. Daar kwam ik gister achter. Ik wilde het vandaag zeggen.' Zeg ik. 'En je vindt het normaal om gelijk met hem in bed te liggen.' Zegt mijn oom. Ik zucht.

'Oom, ik ben volwassen en ik heb niks verkeerd gedaan. Alsof jij niet gelijk bij tante Esmée wilde zijn, ik heb een nachtmerrie en het onweerde. Jake was zo lief en zorgzaam om bij me te komen liggen.' Zeg ik verdedigend over Jake.

Ik ben 19. Ik kan prima voor mezelf zorgen. 'Oké, ik overdreef. Nou gefeliciteerd! Ik zal ontbijt laten brengen. Je mag nog niet te veel doen. Je moet nog rusten.' Zegt mijn oom en geeft mij een knuffel en Jake zo'n mannenknuffel.

'Ik zal het ontbijt maken.' Zegt Jake. Ze verlaten allebei mijn kamer.

_____

Weer een deel, helaas komt er een toetsweek aan en zal ik minder kunnen schrijven. Ik doe me best ergens volgende week een deel er op te zetten.

En Hope heeft een mate!

Publiceerd: 23-03-19

1081 woorden