The Spirit Wolf (Deel 4 The Elements Wolves Serie) 》Voltooid《

Hoofdstuk 14

Pov Hope

Ik zie een spiegel als ik wakker word. Mijn huid is nog boeket als normaal en mijn ogen zijn knal rood. Echt brandweer rood. 'Je bent prachtig.' Zegt de man. 'Ik ben niet prachtig.' Zeg ik en raak mijn wangen aan. Het voelt koud. 'Nou nu is het tijd om je los te laten en je te tonen wat voor monster je bent.' Zegt de man en trekt me recht aan mijn arm.

Hij is geen vampier of demoon. Zijn huid is warm. Het zilver deed hem niks, dus moet hij wel een draak zijn. Jake gaat in oorlog met de draken. 'Nou, je hebt mensenbloed nodig om te overleven.' Zegt de man en duwt me naar voren. In een kamer met allemaal mensen. Mensen die er al half dood uitzien. Sommige gewond.

'Wat is dit?' Zeg ik als ik merk dat het beelden zijn, als een video. Het is niet echt. 'Dit is de toekomst. Dit is wat jij hebt aangericht. Jij bent het monster dat die mensen hebt aangevallen.' Zegt de man. 'Nee, dat zou ik nooit doen.' Zeg ik resoluut. 'Dat gaan we nog wel zien.' Zegt de man en drukt een zak bloed onder mijn neus.

Ik voel de aders onder mijn ogen. Ik voel het bloed stromen en mijn tanden groeien. Ik watertand door een zak bloed. 'Hier, neem. Geef je over dan is het minder erg.' Zegt de man. Ik doe wat me gezegd word en proef het bloed. Het maakt me gek. Ik voel dat ik mezelf verlies en ga over naar instinct. Ik laat me gaan en ik zal altijd spijt hebben van die keuze.

Pov Jake

3 dagen, ze is al 3 dagen weg. We hebben overal gezocht. 'Misschien zoeken we niet op de goede manier. Laat me die gave gebruiken.' Zegt Faith die helemaal aangeslagen is doordat haar zusje al voor de derde keer van haar afgenomen is. 'Nee, de vorige keer legde je me bijna om.' Zegt Bas.

'Je weet dat de manier is om haar te vinden. Ik heb alleen iemand nodig die om haar geeft.' Zegt Faith. 'Waar hebben jullie het over?' Zeg ik. 'Ik kan via levensenergie mensen opsporen alleen zuigt het degene een beetje leeg. Het is een gevaarlijke methode en word zwaar afgeraden.' Zegt Faith.

'Doe het, gebruik mij. We moeten haar vinden. Degene die haar heeft moet wraak op mij willen. Het is mijn verantwoording.' Zeg ik en steek mijn hand uit. 'Nee, je kan dood gaan. Hope heeft niks aan je als je dood bent Jake.' Zegt Jack, haar oom. 'Wil je haar niet vinden?' Zeg ik.

'Ja, wel. Ik probeer haar nog een keer op te sporen net een locatie spreuk.' Zegt haar oom. 'Dat werkt niet. Die plek is afgeschermd.' Zegt Faith. 'We hebben geen andere keus.' Zeg ik. 'Zoon, ik weet niet of dit verstandig is.' Zegt mijn vader. 'Heb je een beter plan. Hope kan dood gaan als we haar niet snel vinden.' Zeg ik.

'Doe het.' Zeg ik en pak Faith haar arm. 'Oké, maar ik stop als het te gevaarlijk word. Jou leven is die locatie niet waard.' Zegt Faith en kijkt me aan. We gaan zitten op de grond en Faith pakt mijn schouders. Ik voel mijn energie in haar verdwijnen.

Ik denk aan Hope, aan haar lach, haar lichaam tegen het mijne als we slapen, haar woorden als ze met me praat, haar lippen als ze me kust. Ik voel me slap worden. 'Faith, je moet stoppen, hij glijd weg.' Zegt Jack. Faith haar handen verdwijnen. 'Ze is in de bergen. In het draken terrein.' Zegt Faith. Ik zak op de grond.

Mijn ouders knielen bij me neer. 'Ik vind je nu even heel dom, Jake.' Zegt mijn moeder en haalt mijn haar uit mijn gezicht. 'Weet ik, maar nu kunnen we haar redden.' Zeg ik. 'Ik heel je.' Zegt Niana, 1 van de oudste en degene die Hope heeft getraind als Heks. 'Dat hoeft u niet te doen.' Zeg ik.

'Dat zal Hope hebben gewild.' Zegt ze en heelt me voor een deel. Ik sta op en kijk mijn strijd groep aan. 'We halen haar terug.' Zeg ik vastberaden. Al is het het laatste wat ik doe. Nu naar hopen dat ze nog leeft en niet getraumatiseerd is.

We rennen met z'n alle in wolvenvorm door de bergen. We komen niemand tegen. De schuilplaats ligt afgelegen. Ik ruik bloed. 'Ruik je dat ook?' Zegt Cole. Ik knik naar mijn beta. 'Shit, dit is een bloedbad.' Zegt Thomas. Ik vrees dat het Hope's bloed is. We rennen allemaal sneller. Ik zie 3 lijken buiten liggen.

Ze zitten onder de bijtwonden. Vampier. Ik grom. 'Vampiers? Hoe dan? Op draken grond en vampiers met draken samen werken. Dat is een rare combi.' Zegt Jack. Hij heeft gelijk. De twee groepen gaat vaak niet samen. Draken gaan zelfde om met andere soorten. Soms wolven maar meer niet.

'Er iets is mis. Ik voel het.' Zegt Faith. 'Faith, het komt goed. We krijgen je zusje terug.' Zegt Tobias, haar mate. Ik mag hopen van wel. We lopen in rustige pas verder. We komen nog meer dode lichamen tegen op de weg door het pand. Het is verlaten. Er hangt een kille sfeer. 'Hope!' Zeg ik luid maar hoor niks.

Dan zien we een schim. Een vrouw. Een vampier. Een hele snelle. Dan valt ze aan en tackelt me. 'Je had niet moeten komen.' Zegt de vrouw. Ik kijk goed en zie Hope. Hope? Een vampier? 'Hope? Wat is er gebeurt?' Zeg ik in wolvenvorm en duw haar van me af. 'Jullie moeten weg.' Zegt ze kil.

Ik herken haar niet. Waar is mijn soulmate gebleven? 'Hope, dit ben je niet. We komen je redden.' Zegt Jack. 'Ik ben dit! Ik ben een monster. Jullie zijn te laat. Er is niks meer om gered te worden. Alles wat gered kon worden is dood.' Zegt Hope en kijkt ons aan.

'Ik wil niet mee. Ik blijft hier. Hier waar ik word herinnert aan mijn zonde. Ik moet boeten voor wat ik heb gedaan. Ik verdien het niet om gered te worden. Jake, zoek een vrouw, 1 die je kan lief hebben. Die jij kan liefhebben. Niet mij. Je zal nooit van me kunnen houden zoals ik nu ben, ik zal geen pups kunnen krijgen. Ik zal nooit kunnen wat ik zou moeten kunnen. Ga en kom niet terug.' Zegt Hope.

Dan realiseer ik me dat deze lijken haar prooien zijn, haar slachtoffer. Ik ga bijna over mijn nek. Ik herken mijn soulmate niet meer.

__________

Zal Jake bijdraaien? Of zal hij Hope afwijzen?

Publiceerd: 12-08-19

1111 woorden