17. "Τάσεις Φυγής."

819 102 39
                                    

Καλημέρα, να έχετε όλοι μια όμορφη μέρα (όχι σαν της Σελήνης, εκτός αν είστε μαζοχες. Καλημεραααα)

«Τι έκανες;!» ουρλιάζει η κολλητή μου.

«Νίκη!» λέω απηυδησμένη. Είναι η τρίτη φορά που με ρωτάει το ίδιο πράγμα! «Είπαμε, έκανα ερωτική εξομολόγηση στον Ρουσσάκη, τέλος.»

«Μα ερωτική εξομολόγηση μωρή;»

«Εσύ δεν μου έλεγες να του πω τι νιώθω, ηλίθια; Ε, το έκανα!»

«Την επόμενη φορά θα υπερτονίσω το ότι θα ήταν προτιμότερο αυτό να γινόταν από κοντά.»

«Καλά, δεν έχει επόμενη φορά, μην ελπίζεις.» λέω γελώντας.

«Τέλος πάντων, δεν θα εκνευριστώ. Απάντησε;»

«Όχι ακόμα.»

«Τώρα αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό.» λέει σκεπτική «Το έχει διαβάσει;»

«Δεν έχω μπει να δω.» παραδέχομαι.

«Γιατί όχι;»

«Φοβάμαι, άσε με!» κλαψουριζω «Θέλω να μείνω για πάντα εδώ, να τον κάνω μπλοκ από παντού και να κάνω φραγή στον αριθμό του.»

«Ναι, λες και όλα αυτά θα καταφέρουν να τον κρατήσουν μακριά σου.» κοροϊδεύει.

«Τι; Λες να έρθει να με βρει στη Θεσσαλονίκη;!» λέω έντρομη.

«Μπα, πέφτει μακριά και δουλεύει το βράδυ.»

«Καλά μωρή, με κοροϊδεύεις;»

«Προσπαθώ σκληρά να μην το κάνω, αλλά κανείς σαν μωρό.» λέει.

«Ωραία κολλητή είσαι ρε, μπράβο.» λέω κλαίγοντας.

«Πως στο καλό τα κατάφερες έτσι, μου λες;»

Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου.

«Χρειάστηκε μεγάλη υπομονή και ιδιαίτερο κόπο.»

«Μιλάω σοβαρά.» λέει «Λίγες μέρες σε άφησα μόνη σου και τα έκανε πιο σκατά από ό,τι συνηθίζεις.»

«Γιατί μωρέ πότε τα κάνω σκατά;»

«Πάντα;» λες και είναι αυτονόητο.

«Το αντιπαρέρχομαι.»

«Ναι, το συνηθίζεις.»

«Ρε μαλακα, κοφ' το!»

«Βρε αγάπη μου, παρ' τον ένα τηλέφωνο.» προσπαθεί να με καλοπιάσει.

«Δεν θέλω!» συνεχίζω τη κλάψα μου.

«Δεν δαγκώνει μωρέ.» λέει «Βέβαια, μπορεί και να σ' αρέσει αν δαγκώνει.» πετάει πονηρά.

What IfΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα