62. "Η Luna Σου."

779 75 97
                                    

(αυτό το τραγούδι πολύ μου αρέσει...)

_____

«Καλώς το, το κορίτσι.» λέει η μαμά μου χαρωπά, κάνοντας στην άκρη να περάσω.

«Κερνάς καφέ;» λέω.

«Φυσικά, θες να σου κάνω κάνω ελληνικό ή να σου παραγγείλω;» ρωτάει.

«Αν μου κάνεις ελληνικό θα φωνάξεις και τη Ντίνα να μου τον διαβάσει;» τη πειράζω. Ξέρω πόσο την ενοχλεί οπότε της λέω κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν άφησε τη Ντίνα να μου πει τον καφέ.

«Θα σου παραγγείλω.» αποφασίζει.

«Πλάκα σου κάνω, φτιάξε μου έναν ελληνικό.» λέω. Μας φτιάχνει από μια κούπα καφέ και κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι της κουζίνας.

«Τι σε έπιασε εσένα με τη Ντίνα ξαφνικά;» λέει περίεργη «Τι έγινε;»

Α ρε μάνα!

«Τίποτα μωρέ, έτσι για πλάκα.» λέω γρήγορα.

«Χωρίσατε;» λέει πιάνοντας τα χέρια μου στα δικά της.

«Με χώρισε.» διευκρινίζω. Παίρνω κοφτές ανάσες και εκπνεω από το στομα, προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.

«Τι έγινε πάλι;» στο πρόσωπό της έχει μια λυπημένη έκφραση που δεν της ταιριάζει.

«Δεν ξέρω κατά πόσο χρειάζεται να τα ακούσεις όλα αυτά.» συμπεραίνω.

«Για να ήρθες εδω, μάλλον έχεις ανάγκη να τα συζητήσεις.»

«Μαμά, έχω κάνει πολλές μαλακίες στο παρελθόν, πολλά λάθη που δεν είμαι περήφανη γι' αυτά.»

«Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη, ματάκια μου.» λέει τρυφερά «Αλίμονο αν δεν κάναμε λάθη, θα χανόταν όλη η ουσία της ζωής.»

«Το θέμα όμως είναι να μην κάνεις συνεχώς λάθη.»

«Είσαι υπερβολική.» λέει τρυφερά.

«Είμαι;» αναρωτιέμαι γελώντας πίκρα «Δεν έκανα λάθος με τον Παύλο;» ξέρω πόσο τον συμπαθούσε. Μου φερόταν τόσο καλά...

«Είναι μέσα στη ζωή αυτά, Σεληνάκι μου.»

«Έκανα λάθος με τον Βασίλης στο παρελθόν και έκανα λάθος ξανά που επανέφερα το παρελθόν μου στο παρόν.» συνεχίζω «Έκανα λάθος με τον Νίκο...»

«Μην ακούσω ξανά αυτό το όνομα μέσα σε αυτό το σπίτι!» λέει απολύτως σοβαρή «Με το τσογλάνι!» φτύνει τις λέξεις.

«Όταν χώρισα με τον Άλκη ήρθε και με βρήκε ξανά.» παραδέχομαι

«Σελήνη...» η απογοήτευση είναι έκδηλη στο πρόσωπό της.

What IfΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα