24. "You're Killing Me."

860 92 160
                                    

«Ρε αγόρι μου, ηρέμησε.» ακούγεται απελπισμένη η φωνή της μάνας μου.

«Όχι, δεν θα ηρεμήσω! Μιλούσε με τον μπάσταρδο πίσω από τη πλάτη μου!» προσπαθεί να ανοίξει ξανά την πόρτα, αλλά μάταια.

«Άνοιξε την γαμημενη πόρτα!»

«Όχι!» λέω κλαίγοντας.

«Ρε μωρό μου, ηρέμησε.» προσπαθεί και η Νίκη.

«Καλά, εσύ μην μου μιλάς καν, που τα ήξερες όλα!» φωνάζει ο Πέτρος.

«Τέλος!» ακούγεται η φωνή του πατέρα μου. «Πέτρο, άσε την αδερφή σου ήσυχη επιτέλους!»

«Και εσύ με το μέρος της είσαι ρε πατέρα; Έβγαινε με τον Νίκο!»

«Δεν έβγαινα με τον Νίκο!» φωνάζω.

«Σκάσε εσύ μαλακισμενο.»

«Πέτρο, δείξε σεβασμό στην αδερφή σου και μάζεψε το στόμα σου. Σταμάτα να κάνεις σαν μωρό! Είναι μεγάλο κορίτσι, αστην να κάνει ο,τι θέλει.»

«Εντάξει, ο,τι να ναι εδώ μέσα.» ακούω την εξώπορτα να χτυπάει και ξέρω πως έφυγε από το σπίτι.

Ανοίγω τη πόρτα και βλέπω τους γονείς μου με την Νίκη να με κοιτάζουν.

«Να και κάτι που ξέρει να κάνει καλά.» λέω ειρωνικά.

«Κόψτε αυτές τις μαλακιες.» λέει ο πατέρας μου «Μην αφήνετε κανέναν να μπει ανάμεσα σας.»

Γνεφω καταφατικά και εκείνος χαϊδεύει τα μαλλιά μου, φιλωντας το κούτελο μου.

«Πάω να βρω το νευροσπασμα.» λέει γελώντας.

«Ξέρεις, λες και βλέπω εσένα είναι ο Πέτρος.» τον κοροϊδεύει η μαμά.

«Ναταλία!»

«Σωτήρη.» απαντάει εκείνη ειρωνικά. Της ρίχνει ένα κοροϊδευτικό βλέμμα και της τραβάει τα μαλλιά προτού κατέβει γρήγορα τις σκάλες.

«Όπως καταλαβαίνεις, μπορείς να χωρίσεις τον γιο μου σε κάνα μήνα, γιατί αν τον παντρευτείς δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ και θα κάνει πάντα σαν πενταχρονο.»

«Το άκουσα αυτό!» φωνάζει ο πατέρας μου.

«Χεστηκα!» λέει εκείνη «Σας αφήνω να τα πείτε, αν με χρειαστείτε θα είμαι στο δωμάτιό μου...» γνέφω καταφατικά και εκείνη με φιλάει στο κεφάλι προτού μπει στο δωμάτιό της.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και ακούω τη Νίκη να ξεφυσαει «Και οι δύο κάτω από το σπίτι σου; Ο Μπουχεσας μας έλειπε να συμπληρωθεί το καρέ.»

What IfΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα