Η Σελήνη αφήνει πίσω τα δράματα του Λυκείου και είναι αποφασισμένη να κάνει μια νέα αρχή στο Πανεπιστήμιο. Με τη μοναδική drama queen να παραμένει στη ζωή της, τη κολλητή της, προσπαθεί να βγάλει μια άκρη με τα προβλήματα που προκαλούνται σιγά-σιγά...
Ο ήχος του κουδουνιού ηχεί λίγο αργότερα, με τον Ερμή να σιγοντάρει με το γάβγισμά του.
Κλείνω τον Ερμή γρήγορα στο μπαλκόνι και τρέχω μέχρι τη θυροτηλεόραση, μα για λίγο το σκέφτομαι...
Να ανοίξω, να μην ανοίξω...
Τον χαζεύω για μερικά δεύτερα να στέκεται αγχωμένος, να περνάει τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά του και αναθεωρώ, ανοίγοντάς του.
Κοιτάζομαι στον ολόσωμο καθρέφτη δίπλα από την είσοδο του σπιτιού μου· δεν με λες και άσχημη. Καθημερινή και απλή.
Στο ένα του χέρι κρατάει ένα μπουκάλι κρασί, στο άλλο ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα ενώ το άσπρο του πουκάμισο και η γραβάτα έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με το απλό ντύσιμο μου.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
«Για φαγητό είχαμε κανονίσει!» σπεύδει να δικαιολογηθεί. Μου δίνει τα τριαντάφυλλα και όσο κλισέ κι αν ακουστεί, ναι κι όμως, τα έφερα στο πρόσωπό μου ώστε να τα μυρίσω.
«Σε ευχαριστώ πολύ.» λέω παίρνοντας και το μπουκάλι στα χέρια μου. Με βοηθάει κλείνοντας τη πόρτα «Βολέψου. Θες τίποτα να πιεις;» ρωτάω.
«Έχεις ουίσκι;» τρίβει τις παλάμες στα πόδια του.
«Διπλό με πάγο;» μαντεύω.
«Πως με ξέρεις!» γελάει απαλά.
Βάζω τα λουλούδια σε ένα βάζο, τοποθετώντας τα στον πάγκο της κουζίνας, με το βλέμμα του να με ακολουθεί σε κάθε μου κίνηση.
«Συγγνώμη και πάλι που σε έστησα...» λέω ένοχα, βάζοντάς το ποτό του.
«Δεν με πειράζει, αλήθεια.» βάζω και σε 'μένα λίγο χυμό και κάθομαι δίπλα του, αλλά αφήνοντας λίγη απόσταση ανάμεσά μας, ώστε να μιλάμε πιο άνετα.
«Πρόσεχε, πότη.» με κοροϊδεύει.
«Η πείρα μου λέει πως εσύ, ένα σπίτι και ποτό, αποτελεί κακό συνδυασμό.» γελάω.
