MOTB 22

58.4K 2.6K 1.1K
                                    

#MOTB22

A man in a white button down shirt, black slacks and black leather shoes with Daddy came in our table. No questions, it's Adello Zobel. He looks like a model in Men's magazine, wearing his dark, vigorous and formal demeanor. His eyes were deep set and thick brows, he's more matured than Annunzio. That's how I see him tonight and it's making me nervous.

Napahawak ako sa hita ni Zio sa ilalim ng mesa, halos kurutin ang kanyang suot na pantalon. He sighed beside me, he held my hand there and caressed it tenderly.

Oh my God, ni hindi ko makitang bagay kaming dalawa o magpapakasal kami at magkakaroon ng pamilya! This is too early for me! Siguro pag nagkaedad pa ako at nasa mature na pag-iisip na rin, doon pa lang ako makakasabay. Now that I'm just sixteen, this is too hard to picture. Hindi ko rin nakikita na bagay kami ni Rekta noong una ko siyang makita dahil matured tingnan at ako'y nagsusuot pa ng doraemon na pajama at isip bata, pero pag kausap naman si Rekta ay panatag ako dahil doon kami nagkakasabay. Mapang-asar siya at pikon ako, vice versa. Isang taon lang ang agwat namin, hindi gaya nitong limang taon! Paano kami magkakasundo?

Zio relocated on his seat to gaze at me.

"Listen, you don't need to talk to him." he said in a low voice. "Calm down, just breathe normally. He's nothing to be scared of. This isn't an arrangement dinner for you. Don't think about the future yet."

I nodded leisurely, making my own heart to calm down. Auntie Adelia stood up to welcome her son and Daddy, ilang batian ang ginawa nila bago naupo.

He was tall and masculine as Zio, kung titingnan ay sanay na ako sa ganoong pangangatawan ng lalaki dahil parang ganyan na rin ang pangangatawan ni Rekta. Konting edad at work out pa ay baka nga mas malamangan niya ito kaso iba ang hangin na sakop ng Adello Zobel na ito, it was very menacing and violent unlike my gentle boyfriend. Parang napakaseryoso sa buhay at walang halong humor, hindi ako sanay sa ganoong aura ng tao dahil si Annunzio at Rekta ay parehong nasa gentle side kahit na mukhang seryoso rin. But I won't judge, hindi ko pa naman kilala si Adello.

The dinner started, gaya ng sinabi ni Annunzio ay nagpakalma ako at pinalis sa isip ang nerbyos at takot tungkol sa amin ni Adello dahil matagal pa iyong mangyayari.

"We're happy to see you again, Adello." Mommy smiled.

"Thank you, Auntie. Your beautiful family, too. Hope we can have much time to talk together like this." Adello phonated casually.

Pati sa pagkain ay pormal siya at tahimik, his voice is so deep and very stern. Wala akong marinig na nagpapasensya o kalambutan, my mind began to wander about our arrangement soon.

"Babalik ka ba agad ng Maynila, hijo?"

"I'll stay for a week,"

"Oo, baka magsabay na kami pa-Maynila ulit." si Daddy.

Auntie Adelia nodded and gazed at me with a smile.

"Hindi kami magtatagal dito sa Espanya at uuwi rin ng Maynila ngayong linggo, I wanna know your youngest daughter more."

"Ganoon ba?"

"Yes, maybe I can borrow Eminence with me? I want to know her more, kahit ilang araw lang sa Maynila. Magkakasundo naman sila ni Deila, maraming mapapasyalan doon kaysa sa Villa Terrazas."

Daddy's forehead crumpled and glanced at Mommy, she was smiling. Nabanggit niya nga sa akin ito kanina, hindi ko lang inaasahan na ngayon iyon isasaad ni Auntie Adelia. Naramdaman ko ang pagbitiw ni Annunzio sa aking kamay, he looked at Daddy like there's a battle in their eyes.

"Bakit hindi na lang si Deila ang magbakasyon sa Villa Terrazas, Adel?" si Daddy.

Tumawa si Auntie. "Hindi mo mapagbabakasyon si Deila roon, sawa na siya sa Villa Terrazas at mas maganda kung mapagbigyan mo naman si Eminence na bumisita sa Maynila tutal doon ka rin naman nananatili ngayon."

Veiled Diaries #2: Mask of The BluesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon