The Bipolar Ceo [complete]

Chapter Twenty-One

Chapter Twenty-One

Miericka Saymin Castro's POV

"What are you doing here?" Tanong nito sa akin, napalunok naman ako.

"Ah— ano, itong sulat" at inabot ko yung sulat, napangiti naman ito ng makita nya yung sulat pero agad nawala ang ngiti nya nung bumalik ang tingin nya sa akin.

"Ganyan kana kadesperada para makita ako? Kahit hindi mo trabaho? How pathetic. You can go now" sabi nito at binuksan pa ang pinto, pero laking gulat ko nalang nag bigla itong mawalan ng balanse.

"O-okay ka lang ba?" Tanong ko rito, tinapok nya naman ng malakas ang kamay ko.

"Just ge-ge-t that bag ang get out" utos nito kaya wala akong nagawa kundi kunin ang bag at umalis na. Sakto namang paglabas ko ng pinto ay papalayong bulto na ni Dyke, maguumpisa na sana akong maglakad ng—

"Saymin" pagtawag sa akin ni Dyke, nanigas naman ako sa aking kinatatayuan. Ilang segundo ay humarap na ako dito pero nakalapit na pala ito sa akin.

"Why are you here?"Pagtatanong nito. Sasabihin koba ang totoo o hindi?

"Ah— eh"yun lang ang nabanggit ko dahil hinila na ako nito papunta sa isnag kwarto. Pagkabukas ang isang simpleng silid ang nakita ko.

"For the second time, Why are you here?"Tanong ulit nito sa akin, at daretsong nakatingin sa akin.

"Kapatid ko si Almira, sya yung ikakasal" pagsabi ko ng totoo. Tumango lang naman ito sa akin.

"Announcement the wedding will be starting in 5 minutes"

Biglang pagaannounce patay! Kailangan nanduon na ako.

"Let's go" sabi ni Dyke at akmang hihilahin na ako pero pumiglas ako kaya sumama ang tingin nya sa akin.

"Dyke let's pretend that we don't know each other. You said that im free this day right? I made you a cheese cake right?" Buong tapang na sabi ko kay Dyke, having Dyke with me is a trouble baka akalain pang isa ako sa babae nito at masyadong famous si Dyke, namumuhay ako ng normal at gusto ko hanggang sa kung kailan ay normal ang buhay ko.

"Okay" pagpayag nito na laking pasalamat ko, pero laking gulat ako na, lumapit ito at! Hinalikan nya ulit ako! Laking gulat kopa nung bitawan nya ang mga labi ko pero isinantabi oo na yun at lumabas na ng silid.