The Bipolar Ceo [complete]

Chapter Fifty- Four

Miericka Saymin's POV

"Miericka Saymin! Where have you been?!" Dumadagundong sa buong mansion ang sigaw ni Dyke ang bumungad saakin pagkatungtong na pagkatungtong ko sa mansion.

"Do you know how worried i am?! Sigaw nito, kasalukuyan itong pababa ng enggrandeng hagdan ng mansion.

Akala ko ay pagbubuhatan ako nito ng kamay, sasampalin o ano pero hindi. Agaran ako nitong niyakap ng mahigpit. Na para bang kahit anong oras ay pwede akong mawala.

"You scared me! I thought you left me!" Saad nito habang yakap yakap ako.

"How are you? May masakit ba sayo? Saan ka ba kasi nagpunta?" Pagtatanong nito.

"Im fine, may dinaanan lang" sagot ko dito, kumalas ito sa pagkakayakap at tinignan ako na para bang hindi sya naniniwala sa sinabi ko. Nginitian ko naman sya.

"Okay, fine, fine. Let's have some dinner?" Pagyayaya nito. Tumango naman ako at nagtungo na kami sa Dinning Area.

Nasa aking silid na ako, pero hindi parin ako mapalagay. Iniisip ko parin ang mga nalaman ko kanina. May anak si Dyke, dapat na sabihin ko sakanya pero, bakit parang ayaw ko? Napagkamalan lang ba talaga ako ni Dyke na si Ashley? Siguro kailangan kong harapin si Ashley para sakanya magmula na totoo ngang anak ni Dyke ang bata.

*tok tok tok*

"Come in! Bukas po yan" sagot ko sa kumatok, bumungad naman sakin si Butler Ruin, nginitian ako nito.

"Goodafternoon Iha! Ikwekwento kolang sayo na malapit na ang kaarawan ni Young master, sa susunod na linggo na. Sure ako na mawawala sya" saad ni Butler Ruin, mawawala? Nagtatakang tinignan mo si Butler Ruin.

"Aalis sya patungong Italya, inaasahan nya na sa pagbalik nya may regalo ka" saad nito.

"Mauna na ako, tutulungan kopang magayos ng mga bagahe si Young master" saad nito at nakangiting umalis ng aking silid.

Napagpasyahan kong lumabas nga sa aking silid, titignan ko kung anong ginagawa ni Dyke, umalis ba to ngayon?

"Dyke" pagtawag ko sa opisina nya, hindi naman ito sumagot. Wala ba sya? Or hindi lang ako narinig? Matapos ang ilang minuto ay napagpasyahan ko na pumasok nalang. Sakto namang hindi nakalock ang pinto kaya nakapasok ako.

Bumingad sa akin ang tahimik na opisina ni Dyke, wala ito. Nagulat ako ng may magring, hinanap ko kung sana nanggaling ang tunog, nanggagaling ito sa cellphone ni Dyke.

From: Mama

fils va en italie et rencontre ton fiancé.

Nagtext ang Mama nya, pero ano daw? Wala akong naintindihan kundi Fiancé lang.

Kinuha ko naman sa aking bulsa ang cellphone ko, tinry ko tong itranslate at nagilat ako ng mabasa ko ang nasa mensahe. Agad ko namang nabitawan ang telepono ni Dyke ng bumukas ang pinto.

"Why are you here? Are you finding me? Did you miss me so suddently?" Sunod-sunod na tanong nito, hindi ko naman alam kung ano isasagot ko sa kanya.

"Your going to Italy?" Yun nalamang ang nasagot ko. Tumango ito sa akin.

"To meet your fiancé" pagpapatuloy ko, natigilan naman ito, at tahimik na umupo sa silya nya dito sa opisina.

"Alis na muna ako" paalam ko dito, pero kaagad nitong nahuli ang mga kamay ko.

"Ill be meeting her only, nothing more nothing less" sagot nito sa akin. Nagbaba naman ako ng tingin.

"Hindi parin mawawala yung katotohanan na may fiance ka, bago ako kabit molang" sabi ko dito, ramdam ko ang pagdiin ng pagkakahawak nya sa akin.

"I can give you everything you want! Except marriage!" Bulyaw nito sa akin, ewan koba parang may kumurot sa puso ko ng sabihin nya na kaya nya ibigay lahat pero ang kasal hindi. Hahaha.

"Si-sige" sabi ko dito at mabilis na tumakbo sa pintuan para makalabas.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay dumaretso ako sa kwarto ko. Pagkapasok ko palang sa kwarto ko ay napasalampak na ako sa likod ng pinto.

Paano na yung anak nya if may fiance na sya? Matatanggap nya ba yung bata? Per- pero sa bata ba talaga concern o sa sarili ko mismo. Ka-kabit ako?