The Bipolar Ceo [complete]

Chapter Sixty-Five

Third Person's POV

Nang tuluyang mahimatay si Saymin ay duon nagumpisa ang parusa sakanya, sinimulan syang palu-paluin ng tauhan ng mag amang Castro. Tuwang-tuwa itong pinapanood itong nahihirapan, nainom pa nga sila ng champaigne, na para bang pinapahiwatig nila na sila, sila ang panalo.

"Sir babarilin na namin" pahayag ng isa sa tauhan nila. Agad namang nilapag ni Almira ang baso nya.

"Let me do that! Ako ang papatay sakan— AHHHHHHHHH" malakas na sigaw ng dalaga ng may biglang bumaril sakanya. Tinamaan sya sa balikat, agad namang naalarma ang lahat.

"May nakapasok!" Sigaw ni Mr. Castro, naging aligaga ang kanyang mga tauhan.

Mula sa mga kahon lumabas ang dalawang binata, si Dyke at si Nathan. Kapwa ito may hawak na baril at damang dama ang galit sa presensyang pinapakita ng dalawa.

Naging mabilis ang pangyayari, kakaunti nalang ang tauhan ni Mr. Castro. Sahil sa sanin pwersa ni Dyke at Nathan nagawa nilang mapatumba ang halos kalahati sa tauhan ni Mr.Castro.

Magtutunga na sana si Dyke sa Direksyon ni Saymin ng bigla itong hilahin at tutukan ng baril ni Mr. Castro.

"Lalapit ka o babarilin koto, sa ulo pa naman siguradong patay to" nakangising saad ni Mr. Castro.

"Try it" tipid na saad ni Dyke.

"Aba! Nagkamali ata ako wala ka atang pakialam sa babaeng to? Ibaba mo ang baril mo o papatayin koto!" Ramdam ang panginginig sa boses ni Mr. Castro.

Nagmulat naman ng mata si Saymin, hirap itong imulat ang kanyang mga mata. Pero ginawa nya parin. Hindi nya alam kung ano ang nararamdaman nya. Natatakot ba dahil may baril na nakatutok sakanya, natatakot para kay Dyke o masaya dahil finally dumating na ang binata.

Habang blankong expression lang naman ang binigay ni Dyke ng ihagis nya ang baril nya papunta sa direksyon ni Mr. Castro.

Hindi alam ni Mr. Castro na nasa likod nya na si Nathan. Pinaputukan ito ni Nathan at sakto tumama ito sa paa, at braso ni Mr. Castro na naging dahilan sa pagbagsak nito at paghagis ng baril na hawak nito.

Nahihirapan man pero tinakbo ni Saymin ang pagitan nila ni Dyke, malapit na sama ng makarinig sila ng isang putok.

Putok na nagpalingon kay Saymin, si Almira ang may hawak ng baril. At wala... walang nararamdamang tama ng baril si Saymin, only to find out na hindi sya ang natamaan kundi si Nathan. Niligtas sya ni Nathan.

"Nathannnn!!!!" Malakas na sigaw ni Almira ngunit hindi manlang magawang tumayo at tila naestatwa sa kanyang lugar.

"KASALANAN MO TO ALMIRA! MAMATAY KANAAAA!" Sigaw nito at nagpaulan ng bala, ngunit sa panahong ito naramdaman nya ang yakap, ang yakap ni Dyke na matagal nyang namiss. Na matagal nyang inaasam.

"Don't be scared your safe now My Queen" nakangiting saad nito, at maya-maya ay bumigat ito. Si Dyke nabaril din—

"TAENA KA MIERICKA HINDI KA TALAGA MAPATAY PATA—AHHHHH!" Isang malaks na sigaw ulit ang nagawa ni Almira this time dahil sa tama ng baril sa kaliwa nyang braso.

At ang bumaril ay ang mga pulis, agad nitong pinuntahan si Almira at pinosasan.

Napatingin naman sa paligid si Saymin, si Nathan— at Dyke parehas duguan at— hindi nya alam kung sino ang uunahin nya.

"I'll be fine ta—lk to Nathan" seryoso peroo maaatoridad na sabi ni Dyke, iling ang sinahot ni Saymin pero bahagya syang itinulak ni Dyke. Hirap may ay lumapit si Saymin sa pwesto ni Nathan.

"Thann" bumuhos ang masagannah luha sa mata ni Saymin.

"Im sorry sa la—lahat Ri-ri. Sorry. Alam—m kong huli na— bu—t i love—you" nakangiting saad nito kahit ramdam na na nahihirapan ito.

"Ma'am dadalhin napo namin sila sa Hospital" agad nabinuhat na si Nathan, pati sya.

Nasa iisang ambulansya lang si Saymin at Dyke.

"I-f I die Say—min con-ti—nue your life. I want you— you to be ha—ppy. I will—always love you, since– when i first saw you alam ko—ng ikaw na. I love you m-y home, my-life. My—everything" nahihirapan mam pero nagsalita parin si Dyke.

"Wag mo sa—sabihin yan! Pleasee wag ka mawawa–la. I love you Dyke, I love you" saad ng dalaga dito, ngumiti si Dyke pagkatapos ay unti-unti na nitong sinara ang kanyang mga mata.

Nang magising si Saymin ay sa isang puting-puting kwarto ang bumungad sakanya. Agad syang napabalikwas. Nasa tabi nya si Butler Ruin at ang Doctor.

"Gising kana" yun lamang ang binanggit ni Butler Ruin.

"Ilang araw kang tulog" dagdag pa nito. Napatingin naman sya sa Doctor.

"Doc, si—sina Dyke at—at Nathan—n po?" Pagtatanong ni Saymin dito pero parehas umiwas ng tingin si Butler Ruin at ang Doctor.

"Ple—ass tell me" pakiusap ni Saymin at unti-unti ng nagbagsakan ang mga luha sakanyang mga mata.

"Sorry Miss, but he didn't survive" maikli pero sobrang sakit para kay Saymin ang narinig...