The Bipolar Ceo [complete]

Chapter Fifty-Five

Miericka Saymin's POV

Matapos ang engkwentro namin ni Dyke duon ay hindi na kami nagpansinan, mabuti rin naman dahil baka kung ano lamang ang masabi ko. Kung hindi nya nga siguro ako sinama dito sa airport wala talaga akong balak na ihatid sya.

"Hey, im leaving within 5 minutes, do you have something to say?" Tanong nito sa akin. Umiling naman ako.

"I miss you and i will miss you when im in Italy. Take care, always answer my calls okay? See you soon" sambit nito pagkatapos ay niyakap ako. Akmang bibitaw na ito sa pagkakayakap ng hindi ako yumakap pabalik sa kanya pero bago mangyari yun, niyakap ko sya.

My Bipolar Ceo will be gone for a week, mamimiss koto.

"Take care" saad nito matapos ako dampian ng halik sa aking labi, at nagumpisa nang lumakad. Hinatid ko naman sya ng tingin.

Nang tuluyan akong makalabas sa airport ay naanduon ang driver ni Dyke, sakto namang nagtext sakin si Nathan.

"Mauna na po kayo sa mansion, may pupuntahan pa po ako" saad ko dito. Sumunod naman ito. Naglakad lang ako papunta sa cafe kung saan kami magkikuta ni Nathan.

"Here's the dna result, 99.9 percent" sabi nito sa akin, napatingin naman ako sa binigay nito at tama nga ito. Bakit parang nadisappoint ako na ewan?

"I want to Meet Ashley and the kid" saad ko dito, tumango naman ito at agad na tumayo sa kinauupuan nya.

Nang nakarating kami sa isang maliit na apartment bumungad sa amin ang isang babae na kaparehas ko ng buhok. May kalong-kalong itong batang lalaki.

"Na-nathan?" Tanong nito, nang makita nya kami ay inaya nya kami na umupo.

"Totoo bang anak ni Dyk— ni Mr. Lawton ang anak mo?" Daretsong tanong ko, ayoko nang magpaligoy ligoy pa.

"Oo, Zebby say hi to her" saad nito, bumaling naman sa akin ang bata at kumaway. He's adorable he look exactly like her mother and a little bit of Dyke?

"I will help you, with Dyke. Para narin makilala nya ang anak nyo" sabi ko dito at ngumiti. Nginitian naman ako nito pabalik at yumakap pa sa akin habang nagpapasalamat.

"Ngayong nakita mona ang bata at si Ashley, naniniwala kana ba? Kelan mo balak sabihin kay Lawton? After he came back or habang nasa Italy sya?" Sunod-sunod na tanong ni Nathan, hindi ko naman ito sinagot at bumaba na sa sasakyan nya. Ang gulo-gulo ng pagiisip ko! Nakakainis!

"Saymin! Saymin! How many time do i have to tell you to always answer my calls! Im so damn worried about you!" Sigaw nito sa akin pagkasagit na pagkasagot ko palang sa tawag nya.

"Im still sl-sleepy Dyke" inaantok pa na sagot ko dito.

"Wha-" hindi na nito natuloy ang sasabihin pa nya ng patayin ko na ang tawag. Bahala sya inaantok pa ako.

Naging ganun palagi ang set up namin ni Dyke pano ba naman madaling araw na kung tumawag kaya lagi kong nabababaan ng tawag dahil antok na antok pa ako. Ewan ko nga kung galit ba yun o ano.