Chapter 5

2.9K 92 0
                                    

[LWTCB: Ezren Ramirez]

Denzerie Ramirez Pov

Pumunta kami sa isang starbucks malapit sa school. All of the people are looking at him as if he was an actor from the way he looks. I can see that he's more mature than usual.

He wears a Red loose t-shirt with a black blazer. He also wears a ripped jeans at nakarubber shoes din siya. Tumugma din ang Harry Potter niyang glasses sa suot niya.

Pagbaba niya ng coffee ay tumalumbaba siya at tinignan ako. "So, I'm getting straight to the point. Why did you come here?" Tanong niya. Hindi man lang ba niya ako kakamustahin? My brother is so impossible!

"Mali, Bakit ka lumayas?" Tanong niya sakin. "Wala. Gusto ko lang mapag-isa. Isa pa, I want to support myself." Ngiti ko na ikinabuntong niya. "You're growing up Denzerie." Sambit niya.

"You look like an Actor Ezren." Sambit ko. "Really? I thought... I look like a gangster in my outfit." Tawa niya. Well, if he'll be a gangster then I would like to be his princess. Talagang napakalakas ng charisma ni Ezren. I guess no one would say 'NO' to him.

"They're looking at you." Ngiti ko. "Gwapo ko naman." Sabay tawa niya.

"Not really. I'm just fooling around." Sabay tawa ko na ikinatigil niya sa pagtawa kaya tumawa pa ako ng mas malakas.

"Lower down your voice we're in a coffee shop." Napatigil ako at napahawak sa bibig ko pero sa loob ko ay natatawa parin ako. I didn't expect him to believe my joke. But hey, I'm not lying when I say his cool on that outfit.

At dahil doon may naalala ako. "Why did Dad sent you here?" Tanong ko.

"Because it's the only school that knows their responsibility." Napatango ako.

"What about you? What is your plan now?" Tanong niya sakin.

"Hindi ako pwedeng bumalik. Nag-apply kasi ako bilang maid pero sabi ni Mrs. Contejo magiging assistant ako ng mga anak niya. Gusto niyang maging maligaya ang mga anak niya." Sambit ko na ikinahilamos niya ng mukha.

"This is a big trouble Denzerie." Sambit niya. "Kapag nalaman ng nakatataas na nagtatrabaho ka para sa iba maeexile ka." Sambit niya.

"Don't worry. There is someone covering up for me." Sambit ko. "Kung sakaling makita nila ako I will act normal. Sasabihin ko lang na I WANT TO LIVE LIKE A NORMAL PERSON."Sambit ko.

"Pano pag nalaman ito nila Mom and Dad? Ano nalang ang mangyayari sayo?" Nginitian ko siya. He's such a worryrat. Ano naman kayang mangyayari sakin?

"I'll take the consequences. I just wanted to be happy. I just wanted to travel and explore not to waste my life just hiding on that place." The thought of being trapped in my own cage makes me suffocated.

"Did they treat you nicely?" Tanong niya sakin. "Contejo brothers are very well mannered people. I think that they're not a traitor nor an enemy." Sambit ko.

"I just wanted you to be safe." Nginitian ko siya. Kahit anong isipin niya hindi pa ako pwedeng bumalik. "It's getting late. I need to go back. Thank you for the treat Kuya Ezren. Now, If you'd excused me." Kinuha ko ang bag ko at umalis sa starbucks. It upsets me when I see his worried eyes. Wala ba siyang tiwala sakin?

Habang mag-isang naglalakad ay napapaisip ako ng mga bagay na dapat hindi ko dapat isipin. My mind and my soul are fucking tired right now and I just wanted to rest already...

Hanggang sa may naramdaman akong lamig sa pisnge ko. "Ang layo ng iniisip mo." Napatingin ako sa nagsalita.

"Zhairon." Sambit ko. "Bakit nandito ka pa?" Tanong ko. "Bumili." Maikling sagot niya. Binigay niya sakin ang isang ice cream kaya binalatan ko ito.

Living With The Contejo Brothers [Completed]Där berättelser lever. Upptäck nu