Del Rico Triplets #2: Retracing The Steps

Kabanata 15

Plan

The awkwardness inside the kitchen was so loud. If only I am in the right state of mind, I would care for it. But I don't think I could do that now.

Blangko at diretso ang tingin ko sa platong halos 'di yata nababawasan ang laman. I can feel Troi staring at me with worries while his friend, Sygfrid is just trying to survive his lunch with us.

Kani-kanina lang, tulala pa ako at 'di malaman kung ano ang magiging reaksyon. Pero kinolekta ko ang sarili at nagpanggap na maayos lang ako. Troi welcomed me from the living room.

Nang abutan ko sila roon ay mukha silang nagtatalong dalawa ng bisita at naging kalmado lang noong dumating ako. Troi immediately went to my side to ask me if I am okay. Tipid na tango at ngiti ang naging sagot ko.

Bakas sa mukha niya na hindi siya naniniwala sa akin at tila gusto pang magtanong. Kaya lang ay agad kong inilihis ang usapan. The guy, Sygfrid tried to get away with the situation but I stopped him. Sinabi kong dito na lang din siya kumain kasabay namin.

That is the reason why all the three of us are eating together while being surrounded by awkwardness. Sumisikip ang dibdib ko kapag nag-aangat ng tingin at nasasalubong ang mga mata ni Troi na kababakasan ng pag-aalala.

Paulit-ulit na ngiti lang ang nagiging kasagutan ko. Kataliwas ng tunay kong nararamdaman.

When we finished eating, I shoved them out of the kitchen at nang tuluyan na silang maglaho sa paningin ko, tila nauubusan ako ng lakas na napasandal sa kitchen sink.

May kung ano muli sa lalamunan ko na tila humaharang sa aking paghinga. Alam kong mauuwi na naman iyon sa kung ano kaya kinalma ko ang sarili.

Troi might suspect that I am trying my best to remember if he always spots me unconscious. Kumilos ako na parang walang nangyari. I heard my husband's footsteps behind. Hindi ako nagkamali nang yakapin niya ako mula sa likod.

Isiniksik niya ang mukha sa leeg ko. Hindi ako nagsalita at nagpatuloy sa paghuhugas ng pinagkainan namin. Naririnig ko sa aking tenga ang kaniyang paghinga.

His forefinger is drawing circles on my tummy.

"Do you think we'll be pregnant soon?" he asked, voice is hoarse.

Sandali akong natigilan sa naging tanong niya. I didn't expect that he'll asked that. I pursed my lips and turned off the faucet. I separated the utensils from the glass and plates.

"Why are you so quite, hmmm?"

He planted kisses on the side of my neck. Humugot ako nang malalim na hininga bago humarap sa kaniya. Hinayaan niya naman ako pero ang mga bisig ay nakaalalay pa rin sa akin.

"Masama lang ang pakiramdam ko," pagdadahilan ko.

Ngumiti pa ako sa kaniya. Nagtagal ang mga titig niya sa aking tila may hinahanap. Hindi ko alam kung paano ko napantayan ang mga iyon. Ang alam ko lang, gusto kong magkaroon ng kakayahan para mabasa ang nasa isip niya. Kung ano nga ba ang tinatago niya.

I wanted so bad to trust him. I really do. Pero unti-unti ko nang napagtatagpi-tagpi ang lahat. Her mother asking for forgiveness in which I don't know what's for. His cousins who seems off around me and Tyron... who happened to be a big part of my forgotten past.

As much as I wanted to be reasonable but how? A part of me still want to trust him. Na baka nakulong ako sa Bulacan for months because he's afraid something bad might happen to me again. That maybe he doesn't want me to visit the company where I work before because he's protecting me from hurting myself when my memories comes back.