Kabanata 21

64.5K 878 168
                                    

Good evening! I unpublished the kabanata 20 of RTS for a minor revision. I wasn't in my right state of mind yesterday and I happened to noticed some of grammatical and typographical errors. Sorry for that, tho.

Anyway, my father's operation was successful. However, he's still inside the intensive care unit facility for observation. Allow me to thank you for praying and sending sweet words for my father. This chapter is dedicated to all of you.

Yours truly,
Nefeli☁️

--

Disappointed

"Fuck! Maximo, dalian mo. Yari tayo kapag nakatakas iyan!" ani isang hinihingal na boses.

Tuloy ako sa pagtakbo kahit nanlalagkit at nananakit ang buong katawan ko. Ang paa kong nilalamig at mga tuhod kong nangangatog sa lamig dahil sa walang tigil na pagtakbo ay nakakaramdam na ng pagod.

Nakakaramdam na ako ng pagod at ang pawis ko ay humahalo na sa mga katas na nanikit sa katawan ko. Katas ng pambababoy sa akin. Dinig ko ang impit na hikbing pilit kong sinusupil dahil sa takot na masundan nila ang pinagmumulaa ng ingay na magagawa ko.

I pant. If only I could see anything, or any place I could hide myself...

I've been running for a very long time, yet I can't seem to find my way. Walang katapusang dilim lang ang tinatakbuhan ko at ang mga boses at yabag na nakasunod sa akin ay hindi ko man lamang malaman kung saan nanggagaling.

I am hopeless right now. I don't know who to call. I don't have anyone by my side. No one will come here to save me.

Dahil sa pagod sa pagtakbo, nawalan ng lakas ng tuhod ko at bumigay iyon. Sa pagdapa ko, hindi ang matigas na lupa o semento ang binagsakan ko kundi matigas na katawan. Nakadagan ako sa isang matigas na katawan habang napapailaliman ako ng isa pang katawan.

Hindi magkamayaw ang pag-ikot ng paningin ko habang tinatanggap ang sunod-sunod na pag-ulos ng nadadaganan ko at ng nasa likod ko. My body was pressed between them causing me to have a trouble breathing.

I am hopeless. Still hopeless. For how many times did I suffer this nightmare? Kailan ito nagsimula at ilang beses ko na bang natatagpuan ang sarili ko sa iba't-ibang sitwasyon pero iisa lang ang pinupunto? That my body was still being violated 'till now.

"Shit! That black sheep of a Del Rico got a woman who can stand countless fuck!"

Hindi na maproseso ng utak ko ang mga naririnig ko sa tuwi-tuwinang magigising ako sa isang bangungot. Naririnig ko sila pero hindi ko nauunawaan. Maybe because I have too much to bear in mind. Hindi na rin nito kinakaya katulad ng katawan ko.

My butt sting as the man slapped it hard. A soft cry came out of my lips.

Despite being severely bit behind the back by someone, I am unable to open my eyes. When another teeth bit into the center of my breast, I felt pain. I sobbed in suffering. That is all I am able to accomplish. To sob amid this awfulness. both bodily and mental anguish.

Please, can someone wake me up? Ayoko na po...

Umiikot ang paligid ko at bago pa makahuma ay nag-iba ang nakikita ko. It was a man, his jet black hair are slightly ruined. He has a familiar grin on his face and his eyes are glowing in rage. His well-defined jaw clenched as he stare at me with daggers on his eyes.

Del Rico Triplets #2: Retracing The StepsWhere stories live. Discover now