Movie Lovers • Peter Parker

never been kissed / 1

Büyük gün geldiğinde gerçekleri öğrenmeye tüm benliğimle hazırdım. Günler önceden seçtiğim kırmızı elbisemi giymiş ve saçımı annemin yardımıyla yapmıştım. Aynanın karşısına geçip baktığımda her zaman olduğumdan çok daha farklı göründüğümü fark ettim. Yine de bu iyi bir şeydi sanırım.

Salondaki koltuğa çöküp Benjamin'i beklemeye başladım. Bugün partideki kavalyem o olacaktı, tabi ki. Son birkaç gündür aramız çok iyiydi ve ben bugün de iyi şeyler olacağını hissediyordum. Bir süre sonra kapı çaldığında heyecanla anneme baktım ve son bir kez iyi göründüğümü teyit ettikten sonra aşağı indim. Benjamin beni orada bekliyordu. Klasik bir takım elbise giymişti ve bununla bile çok iyi görünüyordu.

Kapıda beni gördüğünde gülümsedi ve yavaş adımlarla birbirimize yaklaştık. "Harika görünüyorsun." dedi kulağıma eğilip bana sarılırken. Gülümsedim ve girmem için uzattığı koluna girdim. Kapının önünde bir araba bizi bekliyordu. Şaşırarak ona baktım. "Bir arkadaşımın arabası. Bu akşam için ödünç almama izin verdi." diye açıklama yaptı.

Beraber arabaya bindik ve okula doğru yola çıktık. Normalde asla okul etkinliklerine katılmazdım ama bu sefer farklıydı. Ben çoktan bulduğumu tahmin etsem de gerçek Benjamin'i burada bulacaktım. Nihayet.

Araba okulun önünde durduğunda kapımı açıp indim ve Benjamin'i beklemeye başladım. Araba anahtarını valeye teslim edip yanıma geldi ve tekrar koluma girdi. Etrafta bir sürü bizim gibi kol kola girmiş partinin olduğu spor salonuna doğru giden çift vardı. İlk defa büyük bir grubun parçası olduğum için kendimi garip hissediyordum.

Spor salonuna girdiğimizde kimi aradığımı bilmeden çevreyi taradım. Ancak gözlerim onunla buluştuğunda başından beri aradığım kişinin kim olduğunu anlamıştım. Peter Parker. Garip bir tesadüf sonucu o da bana ve Benjamin ile kenetlenmiş ellerimize bakıyordu. Loş ışık altında oldukça sinirli görünüyordu. Bakışlarından rahatsız olarak gözlerimi kaçırdım ve dikkatimi partinin gerçekleştiği ortama verdim.

Spor salonu çok farklı görünüyordu. Tavanın her yerinden yılbaşı temalı süsler sarkıyor ve renkli ışıklar her yeri aydınlatıyordu. Birileriyle sohbet eden Benjamin'in elini çekiştirerek salonun gözden uzak bir kısmına götürdüm ve kader anının gelmesini beklemeye başladım. Gerçekleri duymak için sabırsızlanıyordum.

1 saat sonra

Yeni yıla girmeye on beş dakikadan az kalmışken hala hiç kimse gelip bana herhangi bir itirafta bulunmamıştı. Bu kişinin saat tam on ikiyi beklediğini düşünüyordum. Öyle olması gerekiyordu çünkü on ikiden sonra şansını kaybetmiş olacaktı. Yeni yıla hayatımdan bir kişi eksik başlayacaktım.

Birinin kolumu dürtmesiyle heyecanla o kişiye döndüm. Benjamin gülümseyerek bana bakıyordu. "Ökse otunun altındayız." dedi. Bu öpüşmemiz gerektiği anlamına geliyordu. İtiraf muhtemelen bundan hemen sonra gelecekti. Etrafıma bakındım ve Parker'ın insanların arasından bize doğru yaklaştığını fark ettim. Onu görür görmez Benjamin'e döndüm ve ellerimi başının iki yanına koyup dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Benjamin de bunu bekliyor olacak ki belimi tuttu ve beni hafifçe kendine çekti. Kulaklarım uğulduyordu.

Geri çekildiğimizde gergin bir şekilde gülerek ona baktım. O da bana gülümsedi ve gözleriyle bizi izleyen kişiyi işaret etti. Onu yeni fark etmiş gibi Peter'e döndüm. Peter sinirden gözü dönmüş halde bana ilerledi ve kolumu tutarak "Seninle biraz dışarıda konuşabilir miyim Alison?" dedi. "Özel."

"Tabi." dedim ve Benjamin'e son bir bakış atıp Peter ile birlikte bahçeye çıktım. Hava soğuktu ama şu anda titrememin sebebi bu değildi sanırım.

"Büyük bir hata yapıyorsun." dedi Peter kolumu bırakmadan. Hışımla kendimi geri çektim ve "Ne hatasıymış o?" dedim.

"Benjamin senin sandığın kişi değil."

Ona doğru bir adım attım ve meydan okur gibi gözlerinin tam içine baktım. Çenesinin alnıma deneceği şekilde başımı yukarı kaldırmıştım. "Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"

Ellerini başımın iki yanına koyup yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Çünkü Benjamin benim."