Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım.
Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019
25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20...
"Soner çok fazla kitap almışsın." dedim sıkıntıyla.
"Sana diyorum ki hepsi sana lazım."
"Biyoloji yapıp matematik yapmasam olmaz mı?"
"Sen Milli Eğitim Bakanıyla kafa mı buluyon?"
Ofladım. Çalışmaya üşeniyordum. "Gelecek misin?"
"Kapıyı aç." Heyecanla yerden kalkıp telefonu kapattım. Dün gece tostlarımızı yedikten sonra Soner gitmişti. Bugün Zeytin ile birlikte geleceğini söylemişti. Umarım onu da getirmişti. Kapıyı açtığımda Soner'i yalnız gördüm. Elinde pizza kutusu vardı.
"Zeytin yok mu?"
"Ne bilim? Evde yok mu?"
"Ne evi Soner ya seninle gelecekti?"
"Oradan bakınca A101'e mi benziyorum?" diye sordu alayla. Kaşlarımı çattım. Benimle dalga geçiyordu. Üzerinde gri eşofman takımı vardı.
"Niye böyle giyindin? Şirkete giderim demiştin."
"Gitmeyeceğim. Oğlum gel." Elini merdivenlere uzattığında kapının önüne çıktım. Zeytin Soner'in kucağına atladı.
"Ya getirdin mi?"
"Yok bu figüranı. Gerisi yolda." dediğinde gülmeyi kesip koluna vurdum.
"Ver bana." diyip kollarımı uzattım. "Darıldın mı bana sen?"
Zeytin'i alıp içeri girdim. Arkamdan girip kapıyı üzerine vurdu.
"Yemek yapmadığını düşündüğüm için pizza aldım."
Onu takmayıp Zeytin ile ilgilendim. "Özledin mi beni? Ben seni çok özledim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soner pizza kutusunu alıp karşımdaki koltuğa oturdu.
"Ben de seni özledim."
"Senin de mi çeneni okşayayım?" diye sordum gülerek.
"Saçlarımı okşa." Şu güzel anımızı ağzına tıktığı pizza ile mahvetmişti.
"O kadar aç olduğunu söyleseydin yemek yapardım."
"Sen de ye. Akşam dışarı çıkacağız."
"Nereye gideceğiz?"
"Soru sorma Çilli." dedi ve ikinci dilimini eline aldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben de yemeye başladım. Onu görünce acıkmıştım.
"Nasıl bir yere götüreceksin? Ona göre giyineceğim."
"İstediğin gibi giyin."
"İyi. Pijama takımımla geleyim o zaman."
"Gel." diyerek sırıttı. Gözlerimi devirdim. "Bu arada senden bir şey isteyeceğim. İş arama fikrini bir süre ertelemeni istiyorum. Ders çalışacaksın. İkisi aynı anda olmaz."
"Bal gibi de olur."
"Büşra sen yıllardır eline kalem almadın. O dediğini eğitimden uzak kalmamış insanlar yapabilir." Yüzüm asıldı. "Sen zorlanırsın. Yorulursun. Kırma beni."
"Ama evin ihtiyaçlarını ben alacaktım."
"Çilli başlayacağım ihtiyaçlarına ha. Ben ne güne duruyorum?"
"Sen..." diyip sustum.
"Ben ne? Kocan değil miyim?"
"Değilsin. Bu yüzden yardımını istemiyorum."
Pizzasını kutuya koyup bana baktı. "Güzelim sinirleniyorum ama. Zaten annem üzerime geliyor."
"Ne? Annen niye üzerine geliyor? Biliyor mu benim burada olduğumu? Rezil oldum."
"Ne rezil olması Büşra ya!" dedi sesini yükseltip. Kaşlarımı çattım.
"Ne bağırıyorsun?"
"Lafımı tersinden anlama sen de. Annem kendisi öğrenmedi. Ben söyledim burada olduğunu. O da bana kızdı. Neden bizimle tanıştırmıyorsun diye."
"Tüh ya. Haklı kadın. Yaptığın işe bak." dediğimde hayretle bana baktı. "Evinizde kalıyorum ama annenin yüzünü bile görmedim. Adını bile bilmiyorum."
Eliyle kendini işaret etti. "Kafama sıçayım ya. Nasıl akıl edemedim. Keşke annemi sabah buraya gelirken engellemeseydim."
"Buraya mı gelecekti?"
Bana ters ters baktı. Yerimden kalkıp yanına gittim.
"Tüm suç benim oldu iyi mi?"
Yanaklarını sıkıp tatlı tatlı gülümsedim. "Şaka yaptım sadece."
