ÜSAME 🐾

Ü137 🐾

Multi video ;Gökhan Türkmen-Susma 🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

"Soner?" diye seslendim kapıya doğru. "Sen mi geldin?"

Cevap vermedi. Elinde mor bir poşet vardı. Tam yerimden kalkacakken salonun kapısında önce yarım ağız sırıtan Eray, arkasından da yüzü Eray'a göre daha ciddi olan Barlas girdi.

"Başka kimi bekliyordun yenge?" Eray'a cevap veremeden Barlas ciddiliğini bozmadan konuştu.

"Bizi beklemediği kesin."

Soner sırtını duvara dayadı. Kollarını göğsünde bağladığında sessiz kalacağını anladım.

"Hoşgeldiniz."

Hamile olmam dışında hiçbir şey bilmedikleri içindi bu tavırları biliyordum. Doğrulup ikisinin de yüzüne baktım.

"Neden hiçbir şeyden haberimiz yok?" diye sordu Barlas. "Tamam bir bebek beklediğinizi Soner'den öğrendim. Ama yaşadığınız bu zorluklar..."

Beklediğim bir konuşmaydı. Soner'e bile açıklayamazken onlara anlatmak aklıma gelmemişti. Yanımda olacaklarını biliyordum. Ama yine de söyleyememiştim işte.

"Kimse bilmiyordu."

Eray omzuyla Barlas'a vurup yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.

"Yeğenimiz nasıl?" Önümde eğilip daha yeni ortaya çıkmaya başlamış göbeğime avucunu koydu. "Minik ya! Soner çok şanslısın. Büşra'dan bir tane daha olacak." diyerek bana göz kırptı. Tebessüm ettim. Barlas ellerini ceplerine götürüp bana yaklaştı. Başının ucuyla göbeğimi işaret edip göz kırptı.

"Kaç aylık?"

"Dört bitecek." diye mırıldandım. Sonunda ciddiliğini bir kenara bırakıp tebessüm etmişti. Dersin bir nefes verdim.

"Amca mı olacağım şimdi?"

"Şimdi değil daha beş ay var Barlas." Eray'a gözlerimi devirdim. "Ben de dayı olacağım."

Bakışlarım Soner'e kaydı. Yüzünde fark edilebilir bir mutluluk vardı. Tek başımıza sırtlandığımız acılarımızı onlarla daha önce paylaşmak isterdi, biliyorum.

"Masaya iki tabak daha koyayım." diyerek mutfağa gitti. O akşam sancısız, her dakikası mutluluk olan çok güzel bir akşamdı. Eskisi gibi hissetmiştim. Evlendikten sonra, aslında hamileliğimden sonra Eraylarla uzaklaştığımızı düşünmüştüm. Ama onlar benim bir alo dememi beklemişlerdi.

"Arayı açmayalım yenge. Valla bozuluyorum ya."

Barlas'a sarılıp "Merak etme." dedim. Bundan sonra her hafta bu akşam yemeğe davetlisiniz." Geri çekilip Eray'a baktım. "Arayıp da gel dememi beklemeyin."

"Tam saatinde." diyen Eray'a da sarıldıktan sonra arabaya binip gidene kadar kapıda bekledik. Soner kolunu sırtıma dolayıp beni içeri çekti..

"İlk sınavına az kaldı. Haftaya bu akşama kadar derslerine çalış."

Başımı salladım. Soner'in eve geldiğinde elinde olan mor poşet koltuğun üzerindeydi.

"Ayrıca ev işlerini de kafana takma. Dışarı çıkacağımız bir gün temizlikçi çağırırım."

"Dışarı neden çıkıyoruz?"

"Annemlere gideriz. Seni atölyeye götürürüm. Falan filan işte."

Kolunun altından çıkıp poşete koştum. Soner benden önce koltuğa uzanıp poşeti eline aldı.

"Çok fenasın."

"Bana almadın mı zaten? Niye saklıyorsun şimdi?"

"Saklamıyorum, elimde farkındaysan."

"Ver o zaman." diyerek elimi uzattım.

"Emredersin karıcım. Ama bu sana değil."

Kaşlarımı çatıp elimi indirdim. "Kime? Mutfağa kepçe mi aldın?"

Gülecek gibi olsa da toparlandı. Bu beni daha çok sinirlendirmişti. "Hayır Çilli, kızımıza bere aldım."

Kaşlarımı kaldırıp yüzüne baktım. Gülümseyerek poşeti bana uzattı. İndirdiğim elimi kaldırıp can sıkacak bir yavaşlıkla poşeti aldım. İçinde iki tane hediye paketi vardı. Sorgulayıcı bir ifadeyle yüzüne baktım ama bir şey demedi. Paketleri elime alıp poşeti yere bıraktım.

İlk paketi açtığımda pembe, üzerine küçük çilekler olan bir bere vardı. Dolan gözlerimi silmeden diğer paketi açtım. Kızımızın beresiyle aynı renk ama üzerinde çilek değil, turuncu benekler olan bir kurdeleydi.

Başımı kaldırıp yüzüne baktım. Yanıma yaklaşıp bir elini yanağıma, diğerini karnımın üzerine koydu.

"Biri Çilek'imize, diğeri Çilli'me."

Kollarımı boynuna dolayıp ağlamaya başladım. Ve o an, dört buçuk aydır ilk defa hareket etti.

Kızımız tekme attı.

🌙

Selam. 🙏🏻

*Soner'in minnoş hediyelerini nasıl buldunuz?

*Barlas ve Eray'ı özlediniz mi?

Görüşmek üzere, Seviliyorsunuz. 💙