Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım.
Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019
25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Böyle uyandım. 😂
Yağmur Yaaa. Çok güzel. Eray bana dün gül aldı bugün de çiğ köfteciye götürdü.
Ben Çok romantik. 😂
Yağmur Deney ya. Çok kıskanç. Bu kadar olacağını bilmiyordum.
Ben Şikayetçi misin?
Yağmur Hayır ama bazen çok sıkıyor. Okula giderken, ders aralarında sürekli arıyor.
Ben Ne güzel işte. Araması yani, kısıtlamasına bir şey diyemiyorum.
Yağmur Abime çekseydi biraz. 😂
Ben Herkes farklı sever kuzum. Soner elindeki kelebeğin özgürlüğünü ondan almadan sevdi. Eray da sadece kendisi sevsin istiyor işte.
Kusma isteği öyle ani geldi ki telefonu koltuğa fırlatıp lavaboya zor yetiştim. Bu sefer içimde kalmamıştı, çok güzel. Elimi yüzümü yıkayıp aynada kendime baktım. Yarına randevu almıştım. Daha fazla ertelemek istemiyordum. Ona göre Soner'e söyleyecektim.
Yemeği hazırladıktan sonra derse oturdum. Soner gelene kadar midem ağzımda da olsa biraz çalışmayı denedim. Hala adet olmamıştım. Bunu da yarın doktora söylemem gerekiyordu.
"Kalkmanı istemedim." Yanağımı öpüp geri çekildi. "Ders mi çalışıyordun?"
"Pek çalışamadım."
"İyi misin sen?"
"Uykum var biraz sadece. Hadi yemek yiyelim."
"Otur sen, ben üzerimi değiştirip geleyim birlikte hazırlarız masayı."
Başımı salladım ve tam oturacakken tekrar lavaboya koştum. Bu sefer çok hafif bir ağrı karnımda belirdi.
"Çilli? Duşa girsem önce?"
"Tabi, olur." diye seslendim. Havluyu ağzıma bastırdım. Bana ne oluyordu?
Ve diğer gün Soner evden ayrıldıktan hemen sonra çıkıp doktora gittim. Tek başıma olmam beni üzmüştü. Hatırlıyorum. Elimdeki su şişesini hiç içmeden üç saat boyunca öylece sakladım. Keşke yanımda bana destek olacak biri olsaydı diye çok düşünmüştüm. Soner sonradan öğrendiğinde çok üzülmüş ve sinirlenmişti. Ona hak vermiştim. Bilmek hakkıydı.
Doktor bana dedi ki, yumurtalıklarımda büyüyen kist açılamamış ve bu hastalığımı geciktirmiş. Ağrılarımı sorduğumda ise kistin neredeyse patlamak üzere olduğunu söyledi. Korkmuştum. Elim karnımın üzerine gittiğinde doktor gülümseyip elime bakmıştı.
"Neden gülüyorsunuz doktor bey?" diye sordum kendimi tutamayıp. İçimde bir kist vardı ve ben aylardır ağrısını çekiyordum.
"Büşra Hanım, belli ki bilmiyorsunuz. Korkmanıza gerek yok. Kist zamanla kaybolacaktır."
"Öyle mi? O zaman bir operasyona gerek yok?"
"Yok. Olsa bile uygulayamayız."
"Neden?"
"Bir aydan fazladır yumurta dışarı atılmamış. Aslında evli olduğunuz için aklınıza bir diğer ihtimalin de gelmesini beklerdim."
"Ne ihtimali?"
"Dört haftalık gebesiniz. Tebrik ederim."
Ve hayatımın en güzel ikinci mucizesinin haberini o gün aldım, seni.
Mart 13, 2020
"Efecan'ın o yaşta misketle işi neymiş?"
Bana şaşkınlıkla baktı. "Büşracım mantık arama sorularda. Şu çocuğun misketlerinin sayısını bul."
"İstemiyorum. Nerden bileyim ben sayısını? Soruda vermiş mi? Vermemiş."
"Hayatım neden bağırıyorsun? Vermedi zaten sen bulacaksın."
Kalemi kitabın üzerine bırakıp arkama yaslandım. Gözlerim dolmuştu.
"Bulmayacağım."
"Tamam bulma. Bulma da, sen iyi misin?"
"Değilim."
"Bitanem neden ağlıyorsun?"
Elini yanağıma uzattı ama kendimi geri çektim.
"Ya o odayı kullanamazsak?"
"Anlamadım?"
"Yukarıdaki o odayı, çocuk odasını. Ya kullanamazsak?"
"Nereden çıktı bu şimdi?"
"Sadece söyle. Ya hiç o odayı döşeyemezsek? Bir bebeğimiz olmazsa ne olacak?"
"Çilli neden böyle şeyler söylüyorsun? Allah izin verirse bir bebeğimiz olur."
"Ya olmazsa? Ya ona bir şey olursa?"
"Bir şey olursa mı? Allah korusun Büşra neler diyorsun?"
"Boşver." Kalkıp banyoya gittim. Arkamdan geldi. Söylediklerini duymuyordum. Elim karnıma gitti. O ilacı bırakmamam gerekiyordu. Soner'e zamanında söylemem gerekiyordu. Ya şimdi yok olana kadar bebeğimiz bu ağrılara dayanamazsa? Ya ikimiz de dayanamazsak?
"Büşra aç şu kapıyı! Bitanem lütfen açar mısın? Bir derdin mi var? Anlat çare bulalım."
Kapıyı açmadım. Sessizce ağlamaya devam ettim. Kendi salaklığıma ağladım.
