ÜSAME 🐾

Ü80 🐾

Multi video ; Ceylan Ertem&Mabel Matiz-Kör Heves🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Üsame'den part2

"Şu hale bak." dedim elimle abimin toprağındaki kurumuş yaprakları temizlerken. "En son yanına geldiğimde elimde yüzüklerimiz vardı. Şimdi de var." Avucumda sıktığım yüzüğü eşelediğim toprağın içine bıraktım. Parmağımdan çıkardığım kendi yüzüğümü de yanına koydum. "Onu seninle tanıştıracaktım. Birlikte temizleyecektik mezarındaki otları. Şimdi ise seni gömdüğüm yere yüzüklerimi gömmeye geldim."

Başımı kaldırıp gökyüzüne baktım.

"Bana ne öğretti biliyor musun? Bir insanın elinden en sevdiklerini sadece bir hastalığın almadığını."

Başımı eğip isminin yazılı olduğu taşı okşadım.

"Kanser abicim, tırnaklarınla kazıya kazıya kurduğun şehrinin başına yıkılışının adı."

Yoldan gelen araba sesine kulak verdim. Omzunun üzerinden baktığımda gelenin annem olduğunu gördüm. Tekrar önüme dönüp mezar taşını öptüm.

"Görüşürüz 89."

Anneme doğru yürümeye başladım. Bakışlarında küçük bir sinir ve endişe sezmiştim.

"Burada olduğumu nereden anladın?"

"Neredesin sen? Sabahtan beri sana ulaşmaya çalışıyorum."

"Görmüyor musun anne halimi? Sana nasıl anlatacaktım?"

"Halini de gördüm evin halini de. Eğer sana ulaşmamıza izin verseydin tüm bunlara gerek kalmayacaktı."

"Ne diyorsun anne?"

"Yağmur'un hayatını belirleyeceği sınavda yanında yoktun."

"Anne görmüyor musun?" diye bağırdım. "Kendimi bile unuttum! Sen de bana sınavdan bahsediyorsun."

"Büşra yok diye mi tüm bunlar?"

Şaşkınlıkla annemin yüzüne baktım. "Dalga mı geçiyorsun?"

"Nolmuş kız ailesinin yanına gittiyse? Geri dönecek ya."

"Ne ailesi ya ne ailesi? Zaten ailesinden aldım ben onu."

Kaşları çatıldı. "Ne?"

"Evet! Ne babası ne annesi, kimsesi yoktu."

"Ama... Büşra Muğla'ya babası için gitti."

Ağzım şaşkınlıkla aralanırken kaşlarımı çattım. "Neyden bahsediyorsun sen? Ne babası?"

"Büşra sabah bana geldi. Yağmur'un sınavı için erken uyanmıştık. Kapıda yakaladı bizi. Elinde valiz, arkasında çantası. Gözleri kan çanağı."

"Ne diyorsun sen anne?" diyerek kolunu tuttum. "Niye aramadın beni?"

"Senin gönderdiğini söyledi. Onu havaalanına gönderdim."

"Ya niye! Babası için gidemez! Başka bir şey var, söyle!"

"Karşında annen var. Sesine dikkat et. Babası rahatsızlanmış bu yüzden gitti."

"Y-Yüzük? Yüzüğünü bıraktı."

"Yüzüğünü mü bıraktı? Soner neden kendisinden öğrenmek yerine banimle vakit harcıyorsun?"

"Gidemem."

"Neden gidemezmişsin?"

"Beni o bıraktı. Yanına gidemem."

"Hala bıraktı diyor. Babasının yanına gitmiş kız."

"Yalan!" diye bağırdım. "Babası yok onun. O it için gitmiş olamaz! Yalan!" diyerek arabama yürüdüm. Kandırmıştı annemi. Çekip gitmişti.

"Yalan."

🌙

Selam. 🙏🏻

Bölüm ile ilgili düşüncelerinizi bekliyorum. Görüşmek üzere. 💙