ÜSAME 🐾

Ü122 🐾

Multi video ; Kenan Doğulu - Boş Sayfa🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Ankara'nın iki de bir değişkenlik gösteren tatlı havasına selam çakıp kapalı çardağa doğru yürüdüm. Soner arabayı park edip gelecekti. Sabahtan beri fotoğrafçı, hastane, bilmem ne derken çok yorulmuştuk. Elimdeki dosyada izin belgemiz duruyordu. Neyse ki hayal ettiğimiz 30 Ağustos'a nikah günü bulamilmiştik.

"Yağmur birazdan diner gibi." Soner yanıma oturup kolunu sırtıma doladı. "Üşüyor musun?"

"Üşümüyorum."

"Yorulduk ama değdi."

"Seninle her şeye değer." diyerek başımı göğsüne gömdüm.

"Çok az kaldı. Sadece birkaç güne sana karım diyebileceğim."

Yanaklarım ısındı. Sahi, biz karı koca olacaktık. Aylardır hayalini kurduğum düş gerçek oluyordu.

"İlk konuşmamızı hatırlıyor musun?" diye sordum bir anda.

"Salçanın tadı nasıl bari?"

Güldüm ve utanarak göğsüne hafifçe vurdum. "Nasıl sinir etmiştin beni!"

"Baktım bu kız hiç alttan almıyor, lafını esirgemiyo falan. Dedim ben de dikine gideyim." diyerek güldü.

"İyi ki yazmışım sana."

"Tam da benim burada ne işim var diyordum sen yazdığında."

"Beni beklediğini bilseydim acele ederdim." dedim kibirli ama yapmacık bir sesle.

"Bu tatlılığını neye borçluyuz?"

"Elimdeki dosyaya."

Sıcak bir gülümseme eşliğinde yanağımı öptü ve ayaklandı. "Barlas'a uğrayayım mı? Şirkette tekti."

"Olur. Yemek de götürelim."

"Acıktım mı?"

"Belli mi oluyo? Barlas'ın üzerinden kendi karnımı doyuracaktım."

Elini tutup yanında yürümeye başladım. "Ne alacaksın? Evden bir şeyler götürelim mi?"

"Dürüm yer o."

Yol üstünde bir dürümcüde durduk ve üçümüz için dürüm yaptırdık. Yani beş tane almış olsakda, ikisinin kendileri için olduğunu düşünüyordum. Barlas'ın et aşkını da böylelikle öğrenmiş oldum.

"Babam yoktur şirkette. Yanına uğramamıza gerek yok."

İlk defa şirketlerine gidiyordum. Gri, dokuz katlı ve neredeyse her bir yeri camdan yapılmış devasa bir yerdi. Kapıdaki iki güvenlik görevlisine selam verip elini poşete uzattı.

"Siz gececisiniz değil mi Ali?"

"Evet Soner Bey."

Çıkardığı iki dürümü Ali dediği adama uzattı. "Afiyet olsun."

"Biz dönüşümlü yerdik yemeğimizi."

"Birlikte yiyin Ali." Omzuna dokunup tekrar elime uzandı. "Kolay gelsin."

"Sağolun efendim."

Asansöre bindiğimizde kendimi tutamayıp çenesini öptüm. Başını hızla bana döndürdü. Nefesi dudaklarımı gıdıklarken kapı açıldı. Geri çekilip ondan önce indim. Kesin arkamdan sırıtıyordu.

"Hangi oda?"

"Sağ çapraz." Sesi bile sırıtıyordu.

Dediği odaya girdiğimde uykusuz bakışları bizi bulan Barlas ile karşılaştık. Gözlüklerini çıkarıp bilgisayarın başından kalktı.