İyi Okumalar...🗝️
Bölüm Şarkısı: Pera/ Vazgeçtim
"Ağlamak istemiyordum, ağlamak zayıflıktı, ağlamak kaybedişti, ağlamak kabullenişti."
#Vazgeçiş
En mutlu anında nefret ettiğin bir yüzü görmek gibi. En huzurlu anında o huzurun bilerek bozulması gibi. Kötü bir an, yaşanması istenmeyen bir zaman.
Aldığım mesajdan sonra öyle hissediyordum. En mutlu anımda nefret ettiğim bir yüzü görmüşüm veya en huzurlu anımda o huzurum bilerek bozulmuş gibi. İçimde bilmek bitmeyen savaş vardı.
Düşüncelerim, ellerine keskin savaş kılıçlarını almış ve birbirlerine girmişti. Gözlerimi kapatıp azda olsa bu durumdan kurtulmak istedim.
Kurtulamadım, haklıydı. Atıf'ın kalbinin her zerresi Miray ile doluyken onu kendime aşık etmem epey zor olacaktı.
Atıf'ı kendime aşık etmesem bile mutlu olacak, mutluluğumu herkesin gözüne sokacaktım. Herkesin değilde Miray'ın gözüne soksam yeterdi.
"Kapıya biraz daha bakarsan Atıf'ı unutup kapıya aşık olduğunu düşüneceğim."
Kübra'nın alay dolu sesini duyduğumda gözlerimi çevirdim. "Güzel bir kapımız var Kübra. Onu kimseye yedirmem."
Ona aynı şekilde cevap verince gülümsedi. "Gel hadi, yemek hazırladım."
Galiba ev arkadaşımın en sevdiğim özelliği, yemek konusunda becerikli olmasaydı. Yaptığı türlüyü tabağa koyarken sormuştu kafasını kurcalayan sorusunu "Ne oldu?"
Atıf'la sevgili olduğumuzu, hatta el eleyken Miray'ın gördüğünü anlatmıştım güzelce. Tabii ki kendini öldürmeye çalışan adamı atlamadan.
"Miray üzüldü mü?" Sorduğu soru ile kaşlarımı çattım. Dik dik bakmamdan rahatsız olduğunda kaçırdı bakışlarını.
"Çokta tın,ben mutluyum ya gerisi boş." Dudaklarını ısırdığına şahit oldum. Takmadım.
Sessiz bir şekilde yemeğimizi yerken sessizliğimi bozan Kübra'nın çalan telefonu olmuştu. "Atıf arıyor, ne diyeceğim?" Alayla gülüp elimde ki çatalı masaya bıraktım. Ellerimi masamın altında birleştirdikten sonra verdim cevabını.
"Müsait olduğunuz zaman Sira kızımızı istemeye gelebilirsiniz Atıf oğlum." Gözleri sinirle harmanlanırken benim yüzümde ki gülümseme gitmemişti. Hayali bile güzeldi.
🗝️
"Ne yapıyorsun?" Hattın diğer ucunda Atıf vardı. Gece saat onbire gelirken aramıştım onu, sıkılmıştım.
"Miray'ın fotoğrafına bakıyorum." Kaşlarım çatılırken dudaklarımı ısırdım. Neden benim ne yaptığımı sormuyordu?
"Yarın ne yapacaksın?" Umarım benimde yarın ne yapacağımı sorardı. Umarım biraz olsa önemserdi.
"Miray'ı izleyeceğim, tüm gün." Hay seveyim şu Miray'ı bilinçaltımdan yükselen 'Miray varken şansın yok.' Sözleri dilimin sivrileşmesine neden olmuştu.
"Ne zaman bırakacaksın bu Miray'ı ?"
Sinirim sesime yansımıştı. Onun fark edip etmediği ise muammaydı.
"Bırakmak mı? Kalbimi bırakmamı istiyorsun, nefes alma Atıf diyorsun, yaşa ama farkına varma diyorsun. Ben yaşama sebebimi nasıl bırakırım?''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARASI SALKIM +18 (Tamamlandı)
Teen Fiction'Alçaktım' çünkü. Sevdiği uğruna kendini karalayan bir alçak. "Cevap vermiyorsun, yanına geliyorum." Kapanan telefon ile gözlerimi kapattım. İşin ciddiyetini yeni anlıyordum. Miray buraya geliyordu, hesap sormaya geliyordu. Gülümsedim. Yapabile...
