'Alçaktım' çünkü.
Sevdiği uğruna kendini karalayan bir alçak.
"Cevap vermiyorsun, yanına geliyorum."
Kapanan telefon ile gözlerimi kapattım. İşin ciddiyetini yeni anlıyordum.
Miray buraya geliyordu, hesap sormaya geliyordu. Gülümsedim. Yapabile...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Papatya Soldu Kelebek Öldü
"Özür dilerim güzel kalpli papatya, bencil kelebek gitmek zorunda."
Sevgi güzeldi, karşılıklı olunca. Sevgimin karşılığını zor almıştım, şimdi ise sevgisine karşılık vermediğim kişi karşımda duruyordu.
Koyu gözlerinde bugüne kadar çok şey gördüm: Korku, endişe, mutluluk, aşk hepsi hiçbiri, hiçbiri bu kadar yakmamıştı beni.
Evet mutluydum, evet mutluluğu yakalamıştım. Tek bir fark vardı, mutluluğum başkasına darbe vurmuştu.
Papatya solmuştu, karşımda gözlerinde gördüğüm duygu karmaşasına bakılırsa papatya solmuştu. Elini kalbine koydu, yumruk yaptığı eliyle iki kere vurdu kalbine.
Bu hareketiyle yutkunmak istedim, yapamadım. Boğazıma takılan yumru, engelledi bunu. Dudakları kıpırdandı, konuşmak istedi. Ne diyeceğini merak ediyordum, ne söyleyeceğini.
"Karan."
Fısıltıdan öteye gidememişti sesim. Elini öne doğru kaldırdı, konuşma dermiş gibi.
Sol gözünden akan yaş, yanağında yol çizdi.
"Ben içerideyim."
Bizi yalnız bırakan Atıf'a baktım minnetle.
"İstemezdim, böyle olsun istemezdim."
Gözlerini gözlerime sabitledi, bakamadım. Kaçırdım hemen gözlerimi. O yıkıma bakmak, o enkazı görmek yakardı.
"Her şeye rağmen, her şeye rağmen seviyorum seni."
Sesindeki ton beni rahatsız etmişti, içimde ezilen duygular gün yüzüne çıktı. Kendimden nefret ettim, yaptıklarımdan değil. Böyle bir adamın kalbine kazındığım için.
"Acıtmadı biliyor musun?"
Titrek bir nefes aldı, dudaklarını yaladı.
"Uzun zaman sonra gözbebeklerin parıldıyor, yüzün gülüyor."
Henüz kalbinden indirmediği elini, pantolonuna vurdu.
"Dans ettiğimiz zaman bile bir hüzün vardı yüzünde."
Elini pantolonuna vurdu, kalbimde yoğunlaşıp duran duygu, boğazımın yanmasına neden oldu.
"Ama biliyor musun? Benim için değişmedin aynısın. Papatya gibisin; beyaz ve ince."
Hüzünlü bir gülümseme koydum dudaklarıma, gözlerimi yüzünde gezdirdim. Dünyada bir taraf üzülürken bir taraf mutlu olurdu. Kanun böyleydi, bu sefer mutlu olan bendim. Fakat üzülen tarafın o olması beni üzüyordu.
