'Alçaktım' çünkü.
Sevdiği uğruna kendini karalayan bir alçak.
"Cevap vermiyorsun, yanına geliyorum."
Kapanan telefon ile gözlerimi kapattım. İşin ciddiyetini yeni anlıyordum.
Miray buraya geliyordu, hesap sormaya geliyordu. Gülümsedim. Yapabile...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Kader
İlmek ilmek örüyordu kader ağlarını. Attığı ilmekler; kimine çokça mutluluk, kimine çokça hüzün veriyordu. Atılan bu ilmekte bana çokça hüzün düşmüştü. Her zaman olduğu gibi.
Siz hiç yok olmak istediniz mi? Soyutlanmak, kimseye görünmemek veya kimseyi görmemek. Ben istedim, içimde büyüyen acı tufanı beni yakarken yok olmak istedim. Ellerimin terlediğini hissettim, başım da dönmüştü.
Bir yıl sonra onları görmek, kendi kafemde. Yutkundum, güçlü olmak zorundaydım. İçimdeki acı ne kadar büyük olursa olsun gülümsemek zorundaydım.
Dudaklarımı ıslatıp emin adımlarla devam ettim. Tanımıyormuş gibi, kafeme gelen müşteri gibi davranacaktım.
Samimi, bir o kadar da soğuk. Adımlarım masaya yaklaştığında derin bir nefes alma ihtiyacı hissetmiştim.
İki masayı birleştirerek oturmuşlardı. Kalabalıklardı; Miray,Kübra,Atıf, Karan ve arkadaşları. İki adım kala gözler yavaş yavaş bana dönerken durdum. Şaşkınlık, hakim olan gözlerde merakta vardı.
''Duman Kitap-Kafe sahibi Sira Duman, görüşmek istemişsiniz.''
Zorla da olsa gülümseyerek kurmuştum cümlemi. Gözlerimi hepsinin üzerinde dolaştırdım, değişmemişlerdi.
En son Kübra'ya çarpan gözlerimin özlemle parladığına emindim. İstanbul'a dair özlediğim tek şeydi. Okulu yok muydu? Ne işi vardı burada?
"Arkadaşımızın doğum gününü burada kutlamak istiyoruz, maliyeti ne kadar?''
Konuşan kişinin adını bilmiyordum, Karan'ın arkadaşıydı büyük ihtimalle. Hepsi bana bakarken sakin olmak zordu. Heleki karşınızda oyun oynadığınız insanlar varsa çok zordu. Sude'yi buraya çağırmalı ve kaçmalıydım.
Tıkanıyordum. Miray'ın şefkatli gözleri bana bakarken tıkanıyordum, Atıf'ın boş gözleri bana bakarken tıkanıyordum. Kübra'nın özlem dolu gözleri bana bakarken tıkanıyordum, Karan'ın alay dolu gözleri bana bakarken tıkanıyordum.
"Çalışan arkadaşımı bilgi vermesi için göndereceğim.''
Gülümsedim. "İyi günler.''
Arkamı dönüp ilerlerken gülümsemem yüzümden silinmişti. İyi rol yapmıştım, iyi dayanmıştım.
