'Alçaktım' çünkü.
Sevdiği uğruna kendini karalayan bir alçak.
"Cevap vermiyorsun, yanına geliyorum."
Kapanan telefon ile gözlerimi kapattım. İşin ciddiyetini yeni anlıyordum.
Miray buraya geliyordu, hesap sormaya geliyordu. Gülümsedim. Yapabile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Güven
'Ne güzeldi o zamanlar: Tek derdim; pembe, peluş ayıcığımdı. Onu uyutuyor, besliyordum. Şimdi ise beni uyutuyorlar, içimdeki umutsuzluğu besliyorlardı.'
Yıllarca olduğum cehennemden çıkmıştım, yangınlardan kurtulmuştum. Cennettin güzelliğine şahit olmuştum, öyle yaşamıştım ki; geri dönebileceğimi hesaba katmamıştım.
Şimdi ise koşarak çıktığım kapıdan sürünerek içeri giriyordum. Hızlı mutlu olmuştum, hızlı güvenmiştim.
Zamanın geri akmasını istiyordum, zamanın on yıl öncesine akmasını istiyordum. Evimizin bahçesinde, babamın yaptığı salıncakta sallanmak istiyordum.
Ne güzeldi o zamanlar: Tek derdim; pembe, peluş ayıcığımdı. Onu uyutuyor, besliyordum. Şimdi ise beni uyutuyorlar, içimdeki umutsuzluğu besliyorlardı.
Saç köklerimden, ayak parmaklarıma kadar titrediğimi hissediyordum. Avazım çıktığı kadar bağırmak, ölünceye kadar susmak istiyordum. Kabullenemiyordum. Kendine bu denli inandırmış insanın, bunu yapmış olmasını kabullenemiyordum.
Yutkundum, dolan gözlerimden akan yaş, yol çizdi yanağımda. Kelimeler dilimin ucuna gelmiyordu, ne söyleyeceğimi bilmiyordum.
"Karan."
Sadece ismini söyledim, sadece ismini. O fısıltının içinde ne çok şey vardı; feryatlarım, hayal kırıklıklarım, hepsi o ismin içinde saklanmıştı.
"Neden?"
Sorabileceğim tek soruydu. Neden yaptın? Güvenmişken, sevmişken, inanmışken neden? Göz altları mordu, saçları dağınık. Vücudu o kadının yanından kalkmış olabilirdi, aklı bendeydi biliyordum. Yapmaz, Karan aldatmaz. Bir nedeni vardı, buna inanıyordum. Buna tutunuyordum.
Yerdeki siyah tişörtünü geçirdi üzerine, bakışları soğuktu, buzdu. Gözlerini gözlerimden ayırmadan sırtı açık kadına dokundu, hafifçe.
Sesi soğuktu, duygu barındırmıyordu. O yüzden inanmadım, sevmiyordu. Dün bana sevdiğini söylerken sesi çok farklı çıkıyordu, duygu yüklü.
Yataktan kalkan kıza bakmadım, yüzünü görmek istemedim. Yatağına, çok küçük bir ihtimal, kalbine aldığı kızı tanımak istemiyordum. Gözlerimi kapattım, odanın ortasında bekliyordum. Adım sesleri uzaklaştı, kapı kapandı.
