'Alçaktım' çünkü.
Sevdiği uğruna kendini karalayan bir alçak.
"Cevap vermiyorsun, yanına geliyorum."
Kapanan telefon ile gözlerimi kapattım. İşin ciddiyetini yeni anlıyordum.
Miray buraya geliyordu, hesap sormaya geliyordu. Gülümsedim. Yapabile...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Kelebek ve Ağacın İş Birliği
Özgürce uçtuğum çayırlarda, kanatlarım ağaca takılmıştı. Yırtılmaması için çaba göstermiştim, kanatlarım yırtılmamıştı. Ağrılarım vardı sadece, çiziklerim. Şimdi ise kanatlarımı yıpratan ağaca iş birliği teklif edecektim.
Son zamanlarda en çok ihtiyacım olan şey: Cesaretti. Şimdi olduğu gibi, kendimden iğreniyordum. Kendimden nefret ediyordum, aynada göreceğim yüz benim yüzüm değildi.
Şeytanın yüzüydü, ruhum şeytanla iş birliği yapmıştı. Yanaklarımda kuruyan yaşların yerini, yenisi almıştı. Dudaklarımdan içeri geçen tuzlu su, midemi bulandırmıştı.
Ölmemek için dua ediyordum, sadece ölmemek için. Karan arabayı son süratle sürüyordu, herhangi bir yanlışta kaza yapıp ölmemiz ihtimaldi.
"Yavaşla."
Durmadı, sıkıca tuttum emniyet kemerini. Sanki daha çok hızlanmıştı. Ölüme gidiyorduk, yavaşlaması lazım.
"Öldürmek mi istiyorsun bizi?"
Duymazdan geliyordu, gözlerini yola sabitlemişti. Bu bir şeyi değiştirmezdi, yapabileceğim bir şey yoktu. Kalbime söz geçiremiyordum.
Ani frenle durdurdu arabayı, son anda torpidoya çarpmaktan kurtuldum. Kalbim çok hızlı atıyordu, öleceğimi sanmıştım.
Karan'ın ne zaman arabadan indiğini bilmiyordum, kendime gelmeye çalışırken inmiş olmalıydı. Yanına gitmem lazımdı. Çekiniyordum, korkuyordum.
Uçurum kenarını seçmişti, konuşmak için iyi bir yer miydi? Ayaklarımı sürüye sürüye çıktım arabadan. Yanında durdum, yüzüne bakamadım.
Uçurum kenarına oturdu, ayakları boşlukta sallanıyordu. Korktum, onun oradan düşme ihtimali korkuttu beni.
"Düşeceksin şimdi, kalk lütfen Karan. Yapma böyle."
Kafasını kaldırdı, göz göze geldik. Gözlerinde gördüğüm yıkım, kendime olan nefretimi bir tık daha arttırdı.
"Seni sevmek, uçurumun kenarında oturmak gibiydi. Her an düşebilirdim, ben düşme ihtimalimi göze aldım. Sen neden ittin, neden ittin Sira?"
Gözlerimi kapattım, diyebilecek bir sözüm yoktu.
"Ben istemedim, böyle olmasını istemedim."
Güldü, alay eder gibi.
"Sen neyin öyle olmasını istedin ki?"
Yanına oturdum, düşme ihtimalim yoktu. O yanımdayken benim düşme ihtimalim hiç yoktu.
