Slytherin Varisi (Harry Potter AU)

6

Hagrid'in yanından dönerken yüzündeki sırıtmaya engel olamıyordu. Yarı devin ağzından laf almak çok kolaydı. Bir kitapta üç başlı bir köpeğe rastladığının ve hiçbir zayıf yönü olmamasının muhteşemliğinden bahsederken Hagrid sözünü kesmiş, kitapta yazanların yanlış olduğunu her sihirli yaratığın mutlaka bir zayıf yönü olduğunu söylemişti. Üç başlı köpeğinkiyse müzikti, duyduğu an uyumaya başlıyordu.

Lord Voldemort'a beklediği haberi verdiğinde yıl sonuna doğru yapacakları gösteriyi planladılar. Karanlık Lord vücudunu paylaştığı aptal Quirrell'ın bir dönemdir bulamadığı bilgiyi görev verdiğinin ertesi günü getiren çocuğu baştan aşağı bir kez daha süzdü. Çocuk tıpkı önceki gibi özenle giyinip karşısına öyle gelmişti.

Çocuğun düşüncelerinde duyduğu şeylerin gerçek duyguları olduğundan emindi. Yeryüzündeki en iyi zihnefendardı ve eğer biri onu zihinbendle kandırmaya çalışırsa anında anlardı. Ancak çocuk daha zihinbend'in z'sini bilmiyordu. Zihni tüm berraklığıyla önüne serilmiş haldeydi.

Bu gerçek, silüetinin kaşlarının çatılmasına neden oldu. Çocuğu eğer yanına alacaksa en kısa zamanda bizzat kendisi eğitmeliydi. Ne Dumbledore'un ne de kendini kurnaz sanan ölümyiyenlerinin çocuğun düşüncelerine sızmasına izin veremezdi. Şu anki hâliyle pek tehlike teşkil etmiyor olabilirdi ancak Lord Voldemort bu çocuğu sağ kolu yapmayı planlıyordu. Şu zayıf düşmüş haliyle bile çocuktan yayılan büyü gücünün farkındaydı. Elbette Karanlık Lord kadar olamazdı ancak büyücü dünyasında kendinden sonraki en güçlü auranın çocukta olduğunu hissedebiliyordu, üstelik daha reşit bile değildi.

Karanlık Lord böyle bir güce sahip çocuğun onun ideallerini benimsemesinden oldukça memnundu. Benimsemek bir yana, çocuk resmen kendi gençliğinin bir kopyası gibiydi. İkisi de aynı kaderi paylaşmış, sihrin varlığıyla kurtuluşa ermişlerdi.

"İyi iş çıkardın Harry... Şimdi git ve zamanı gelene kadar kendini geliştirmeye devam et. Quirrell'ın sana ulaştıracağı kitaplara çalış, içlerindeki her bir büyüyü iyice öğrenmeni istiyorum."

"Emredersiniz, lordum."

*****

İkinci dönemin ilk kahvaltısında Harry Karanlık Lord'la aynı odada bulunduğunu bildiğinden oldukça gergindi. Yanlış bir hareket yapıp lordunun gözünden düşmek en son isteyeceği şeydi.

Kahvaltısını bitirdiğinde birkaç gündür yanından ayırmadığı iki kitabı da alıp masadan kalktı. Bir görünüş tılsımıyla kara büyü dolu kitapları ders kitapları gibi gösterdiğinden kimsenin dikkatini çekmemişti.

"Harry! Günaydın." Tam kapıdan çıkacağı sırada kendisine seslenilmesiyle durmuştu.

"Günaydın Hermione. Tatil nasıldı?"

"İyiydi, evde olmayı özlemişim. Senin nasıl geçti? Burada yalnız olmandan oldukça mutsuzdum."

"Beni merak etme, hayatımda geçirdiğim en iyi yılbaşıydı." Harry bakışlarını kendisine arkasını dönmüş Mcgonagall'la konuşan Quirrell'a çevirince yara izi tanıdık bir şekilde sızladı. Artık buna alışmıştı, yüzyüze konuşurken daha fazlasını hissettiği ve lordun öfkelendiği zamanlarda tepki vermemek için kendini zor tuttuğu anlar da olmuştu.

Nasıl olduğunu bilmiyordu ancak kıza verdiği cevabın Karanlık Lord'u memnun ettiğini sezmesiyle sırıtışına engel olamadı.

Hermione çocuğun cevabını yalnız kalmayı sevdiğine yormuştu. "Dersimiz ortak, sınıfa beraber yürüyelim mi?"

İkisi birlikte Bitki Bilim dersi için bahçeye çıkarken sohbeti de ilerletmişlerdi.

Haftalar geçerken okulun gözde öğrencileri Harry Potter ve Hermione Granger samimiyeti ilerletmiş, arkadaş olmuşlardı. Slytherin öğrencileri bu durumdan oldukça hoşnutsuzdu. Kaç kere yanına yaklaşmayı deneyip, cevap bile alamamışlardı ancak Hermione Granger adlı bulanık ulaşılmaz sandıkları çocukla arkadaş olmayı başarabilmişti. Tabi Harry Potter o kelimeyi yasakladığından, bu düşüncelerini sesli olarak dile getiremiyorlardı.