Chasing Love (Villanueva Series #1)

18

Vote. Comment and Enjoy Reading
Chasing Love
-Elay Biares

Malaking pagbabago

"Yeonjun."

The world stops for a while. Iba ang dating nya sa akin ngayon. He became more manly right now. Mas lalong lumapad ang shoulders nya. He even got a piercing. Damn! This is not the Yeonjun, I

was once known.

"Hey Steph. It's been what? 10 years?" Ohmygosh! So cold Yeonjun. And I am not used to this. His voice become hoarse. Bagay naman sakanya pero hindi lang siguro ako sanay.

"Yeah. How are you? You look, wasted." Joke ko lang naman iyong wasted part. Usually, natawa sya. Or kahit nangiti man lang. Pero hindi talaga nya nagawa kahit isa man lang sa dalawa.

"I know. Now, magumpisa na tayo dahil may lakad pa ako." This is really surreal. Hindi na ito ang Yeonjun na nakilala ko. His not the same guy I've known before.

Nagumpisa na kaming mag usap tungkol sa negosyo. Kung sa ibang kliyente ay kampante ako

, ngayon ay hindi. Knowing that Yeonjun is just infront of me?

Kaso parang pangalan na lang ang alam ko sakanya ngayon. Ni hindi ko na siya kilala. Sabagay. Sampung taon ang lumipas. Sa bawat sigundo nga ay marami ng pwedeng mangyari, sa sampung taon pa kaya.

Our talk has done. At pagkatapos din non ay dali dali siyang umalis. Im not used to it. Im not used to this.

My phone beeped that stops me from over thinking.

"Hey, Chloe"

"Come here. You have a new endorsement. You piece of shit. Nasikat kana paunti unti sa mundo ng modelling ah."

"Kase maganda ako. Anyways, send me your location."

And then I hanged up. Aside from my father's business. Nag part time model din ako nung college pako at tinuloy na lang iyon pantanggal ng stress ko. And besides, the camera loves me.

With my channel purse ay lumabas ako sa aking opisina. I changed a lot too, I guess. Kung noon kasi ay ukay ukay lang ang gamit ko ngayon galing na sa mga kilalang brand. Just like Channel, Prada, Gucci at iba pa.

My dad spoils me a lot. Kahit si kuya at ang step mom ko. Si mama? Mas tutok sya sa bago niyang pamilya.

Pumunta ako sa parking lot at saka sumakay sa kotse ko. It's a Pagani, by the way. Regalo sa akin ni kuya nung nag 20 ako. I drove fast para makapunta ako agad sa location na binigay ni Chloe.

Nag park ako sakabay ng isang itim na kotse. Kinuha ko ang purse ko at nag retouch saglit. Simpleng ayos lang ang ginawa ko. I just put some foundation and liptint.

A familiar person stepped out on the other car. I knew it! Hindi ako namamalik-mata nung akala kong nakita ko siya. It's Kai!

My heart crushed into thousand of pieces when I saw how he guided a girl with so much gentle.

Di ako makatiis kaya naman ay lumabas na din ako sa aking kotse. Unti unting tumaas ang pinto ng kotse ko kaya nakaagaw ito ng pansin. Cause we all know, Pagani is one of the most dreamed car in the world. Sikat ang ganitong kotse lalo na sa mga batang nangangarap.

I saw how the girl eye twinkle dahil sa kotse ko. But I don't care. All I care is Kai.

After ten fucking years Stephanie?

Ah uh! Nobody cares. Kagaya ng una naming pagkikita, halos naging slow mo ang lahat. Ang lakad ko papalapit sakanya. Ang mga tao sa paligid, they gone slow mo.

Napalapit ako sakanya. I wanted to say hi. I want to hug him and heck! If I would given a chance, I could kiss him. Infront of that freak! Infront of everyone.

But no! Wag kang marupok Stephanie. Halata namang di kana gusto nung tao. 10 years had passed, wag ka nang umasa.

I saw his eyes. The way it looked at me. Mayroon pa ding something. Pero paranga yaw niya na din. But still I could feel it.

"Bruha! Kanina ka pa hinihintay ni Mr. Leandro. Kahit kailan talaga lagi kang late." Idiotá. Ayos na pagpapapansin ko dumating pa.

"It's okay Chloe. Sila ang may kailangan kaya wag silang pa VIP." I laughed at my statement. Ah huh! Im not normally like this. I just purposely say those words para malaman niya na kagaya nila. Nag iba din ako.

Naglakad kami papasok sa restaurant na iyon. And just like normal days, madaming natingin sa akin at pasimple akong kinukuhaan ng picture. Im not that well-known model pero isa pa din ako sa kinikilala at tinitingala, ng halos karamihan.

"Good day Miss Stephanie" sambit ng isang lalaking medyo may edad na. Base sa mukha at tono ng kanyang pananalita ay dito na siya sa Canada nakatira.

"Good day too, sir."

I may look calm right now but heck! Hindi nakaligtas sa akin ang pag upo nila Kai at nung babaeng bruha sa table na halos katabi lang namin.

They— they look happy. And God knows na nasasaktan ako ngayon. I don't know why. Pero 10 years na ang nakalipas pero gusto ko pa din siya.

I didn't bother to read the contract dahil binasa na pala ito ni Chloe before I came here. I signed the papers at nagpasalamat sakanila. I stayed a bit dahil sa pagkain.

Hindi nakaligtas sa aking pandinig ang tawanan nilang dalawa. Haliparot! Ang arte ng tawa nung babaeng bruha!

At dahil malapit lang sa amin sina Kai. Nakita ko ang kanyang kabuoan. Kung noon ay halos malaglag ang aking panga, ngayon, mukhang panty ko na ang nalaglag.

His jawline is showing. His lips are more kissable than yesterday. His smile. His eyes. Oh my god! I miss those eyes.

The way it look at me like I matter most than anything. But to be honest, I miss him so much.

Pero kahit anong pagka miss pa yan may roon pa ding namuong inis sa kaloob looban ko. Bakit? Aba'y ipagpapalit na nga lang ako sa isang BRUHA pa.