Sabah hızla hazırlanıp derse gidiyordum. Havanın sıcaklığıyla içtiğim su bana fırsat olarak dönüyordu. Sırıtarak okula girdim ve andımızdan sonra zil ile derse girdim. Kerem Hoca ve elinde dosyayla girdiğin de beni görmüştü. Yanında durup öğrencilere bakarken gözüme Sidar çarptı. Halsiz ve baygın bakıyordu.
"Evet çocuklar bugğn Kumru Hocanız sizinle ilgilecek bende sizin için gidip soru hazırlayacağım."
Dedi. Bana gülümseyip kitabı verdiğin de hryecanla kitabı aldım ve Kerem Hocanın çıkışıyla hızla derse başladım. Ufak ufak anlatırken derse katılan öğrencilerle mutlu oluyordum. Oyunlarla, geliştirici materyallerle dersi işlerken Kerem Hoca'nın mesajıyla telefona baktım. Biraz sonra geleceğini ve ödevleri vermemi söyledi. Ay ilk defa ödev vereceğim ne versem acaba?
Kitabo karıştırırken sınıf öğretmeninşn yapması gerekeni düşündüm ve kitaplar üzerinden gittim. Bir kitap okuyup gelip anlatmalarını istemiştim ve bununla olan ufaklıkların kitaplarını nasıl sevdiğini anladım. İşte benim öğrencilerim.
Ödevlerin ardından çocuklarla muhabbet ediyorduk sonra geçen beş dakikayla zil çaldı. Oh be kendi başıma idare edebildim valla helal olsun. Ben yüzüme gözüme bulaştırırım dedim ama olmadı. Bunun verdiği mutlulukla sınıftan çıkacakken birden gelen bağırma sesleriyle yan tarafa baktım ve çocukların yuvarlak halde durduğunu gördüm. Ne oldu iki dakka da?
Yanlarına gittiğim de Sidar'ı yerde yatıyot halde gördüm. Olamaz!
Dosyamı yere atıp Sidar'ın başına gittiğim de nabzına ve nefesine baktım. Neden nefesi azalmaya başladı?
"Çoc-çocuklar arkadaşınız iyi hadi gidip Kerem hocayı çağırın!"
Diye telaş etmeden çocukları korkutmadan söylediğim de çoktan ambulansı aradım ve dayanamayıp hızla Sidar'ı kucağıma aldım ve dışarıya çıkardım. Görüş alanıma giren Kerem Hoca ile
"Hocam arabayı hazırlayın hemen!"
Dediğim de geldiği gibi geri dönüp arabaya koştuk. Nefesi kesilmiş gibiydi ve korkmaya başlamıştım. Dayan kızım dayan az kaldo ne olur dayan!
Arabaya geçtiğimiz de Sidar ve ben arkada duruyorduk ve telaşla
"Hocam hastalığı var mı?"
Dedim. Kerem Hoca başını sallayıp
"Kalbi delik hocam bazen böyle atakları oluyor ama bu çok aşırı oldu."
Dediğin dörtlüleri yakıp de kırmızı ışıkta durmayıp geçmişti. Nefesi neredeyse yok hale geldiğin de hastanenin önünde durduk ve ben bağırarak acildekileri başıma yığarken gelen sedyeyle Sidar'ı kollarımdan alıp götürdüler.
Allah'ım ne olur küçücük kalbine zarar gelmesin! Korkuyla arkasından bakarken gözlerimden inen yaşları yeni fark ediyordum. Gözümün önünde yığılmıştı ve erkenden müdahele edemedim!
"Evet Baran Bey hastanedeyiz."
Dediğin de Kerem Hoca, Sidar'ın ailesine haber vermişti. O adam gelip kızının bu haline bakacak ve benim sorumlu olduğumu yüzüme vuracak!
"Ben-benim yüzümden oldu! Gözümün önünde yığıldı....erken...erken müdahele edebilirdim."
Ama yapamadım ve başında durdum. Benim yüzümden nefessiz kaldı ben yaptım......
"Hocam sakin olun....hep böyle atağı olur lütfen sakin olun."
Deyip bana endişeyle bakarken kalbim yerineen sökülecek gibiydi. İlk defa başıma gelen bu olay gerçekten moralimi bozmuştu ama...ama dik dur Kumru ve öğrencinin yanında dur. Sen özel durumu olan öğrenciler için eğitim aldın bunu düşün ve öyle davran.
CITEȘTI
KUMRU ÖĞRETMEN🕊
Spirituale"Bizim evin turisti geldi!" "Hayırdır siz insan dili bilmiyor musunuz?" "Ahh bende siz yabansınız sanmıştım. İyi dilimizi anlıyorsanız buyurun inekler orada kovalar aşağıda öğretmen hanım." Dedi ve gitti.
