KUMRU ÖĞRETMEN🕊

🕊KUMRU ÖĞRETMEN 37.BÖLÜM

KUMRU ÖĞRETMEN
37.BÖLÜM

Arabayla yola koyulduğumuz da Baran sadece yola bakıyordu. Sanırım söylediklerim onun üzdü ama olması gereken bu.

"Beni eve bırakır mısın?" dediğim de yolu izleyetek başını salladığın da telefonu çalmıştı. Açıp kulakğını taktığında telefonu vitesin arkasındaki kahveliğe koydu. O sırada gözüm ister istemez arayana takıldığın da Diyar'ın ismini gördüm.

Hala Baran'ın ona dönmesi için diretiyor olması çok saçma! Hadi beni geç Zişan var ve siz onları evli sanıyorsunuz nasıl sevebilirsin ki?

Öylece dururken Baran "Evet yarın akşam dönüyorum" dediğin de geleceğini sormuş olması beni biraz gıcık etsede sinirimi belli etmiyordum.

Baran'a göz ucuyla baktığım da o benim tarafımda yere bakarken bende aynı yere baktığın da sağ bacağımın stresten seyirdiğini gördüm. Ah Kumru Allah'tan belli etmiyorsun resmen gözüne soktun!

Bacağını durdurup karşıya baktığım da o hala konuşuyordu. Konuş sen ya ben zaten burada neyim ki? İçimdeki his yiyip bitirirken arabayı kenarıya geçince çantamı alıp "İyi akşamlar" deyip onu beklemeden indim ve arkama dahi bakmadan eve doğru yürümeye başladım.

Şuan beni tatile getirmemiş de sanki ben yokmuşum gibi o kızla konuşuyor. Gerçi ikisi de aynı ya, sonuçta eskiden birbirlerini seviyorlardı ve Baran şuan tekrardan başlamak istiyordur yoksa niye uzun uzadıya konuşsun ki? Aynen ya kesin geri dönecek benide kıskandırmak için kullanıyor. Kumru yem olmayacaksın çünkü sen eski Kumrusun!

Eve gelip hızla duş aldım ve namazımı kılıp babama bile bakmadan kendimi sakinleştirmek adına kitap okuyarak kendi odamda uykuya daldım.

(Sabah)

Sabah uyandığım da odamın eşsiz kokusu burnuma geliyordu. Sahi bugğn son ve gideceğim değil mi? Buradan gidecek olmam beni bunaltırken Mardin'i özlediğim gerçeği de vardı. Ben ne ara böyle iki şehir arasında kalmıştım. İç çekip yatağı ayağımla itip lavaboya geçtim. Güzelce abdestimi alıp temiz kıyafetlerimi giyip rabbime yinr af diledim. Çünkü büyük günahlar işledim.

Ben kapakılıkla biten bir iman var sandım ama her şey bu değildi. Rabbinden yardım istemeyen ve unutan birisi olmuştum. Huşu içinde bilr namaz kılamıyordum ama...ben imanım tam sandım oysa eksiktim hemde çok eksiktim.

Kendime gelip ayaklandığım da bugün balo olduğu aklıma geldi. Sahi ne yapacağım ki? En iyisi Fatoşu aramak ve sormak.

Elime telefonumu alıp Fatoşu aradığım da uyanık olmasını umut ediyordum. O şuan zikrini çekiyordur uyumaz. Onu hayal edip gülümsediğim de açılan telefonla "Alo" dediğini duydum.

Oldukça nazik halde "Hayırlı sabahlar ya sabah sabah aradım ama bugün balo var demiştin ne yapsam bilmiyorum?" dedim. Ona Baran da gelecek ve herkes orada olacak ne yapacağım ya?

Sıkıntılı iç çekişimle Fatoş "Valla otelde olacakmış bizimkiker severler lüks yerleri ona göre gelirsin ha bu arada şeyde gelecek....şey....Ünal yani bende yeni öğrendim ama...." dediğin de öylece durmuştum. Ünalda mı gelecek? Ama o sevmezki böylesi eğlenceleri.

"Ünal sevmez ki böylesi şeyleri bence yanlış biliyorsun." dediğim de Fatoş öksürüp "Biliyorum ama geçen geldiğin de seni görmüş ve o sıra Baran yanındaydı. Bana sordu kim diye bende eşi dedim. Muhtemelen seni ve Baran'ı görmeye gelecek çünkü....çünkü Kumru o seni çok bekledi" dediğin de yüzüm yere eğilmişti.

Ünal, benim çok eski arkadaşımdı. Liseden bu yana beraberdik sonra ben kapanınca uzaklaşmıştım ne de olsa bi erkekti. Sonra o da benim gibi bir arkadaşla tanıştı açıktan ilahiyatı bitirdi çeşitli camide görev aldı ve sonra bana gelip "Ben kolumda dolaştırıp orada burada gönül eğlendirmem o yüzden eğer sende istersen babanın yanına gelip ailemle sana talip olmak istiyorum" demişti. Bende bunu kabul etmeyip uzaklaşmıştım ve sonra da Mardin'e gitmiştim. Muhtemelen hala beni bekliyordu ama olmaz ki....olamaz.