KUMRU ÖĞRETMEN🕊

🕊Kumru öğretmen 31.bölüm

KUMRU ÖĞRETMEN
31.BÖLÜM
GİZLİ

Oyları yorumları varları yokları bugün bekliyorum

Geçen duygusal zamanın arından öğrencilerle, Kerem Hocayla ve Abdullahla vedalaşıp yola çıktığım da sadece boş sokakları izliyordum ama araba niye eve gitmiyor ki? Önüme dönüp Reşata baktım ve "Abi nereye gidiyoruz?"dediğim de gülümseyerek aynadan bana baktı.

Yüzündeki gülümseme beni tuhafça ürkütürken "Ağamın talimatı var bir şey diyemem ama...ama kopya vereyim" deyip etrafına baktı ve dönüp "Çok istediğiniz bir yere" dedi. İstediğim yer mi? Baran yine ne işler peşindesin? Korkuyla bakarken Reşat Abi yolda seyir halinde giderken iç çekip "Ağamın yüreği sevgi doludur bakma böyle yaptığına ayağınız taşa deyse durmaz hele hastalandığınız gün başınızdan ayrıladı ama işte kaderdir" dedi. Biliyorum onun içindeki sevgiyi ama ortadan kaybolmuş gibi aramak istemiyorum.

Kalbine ailesini, mardini, herkesi yerleştirmiş ama bana yer bulamamış gibi davranıyordu.

Reşat abi uzaklara bakarken aklıma gelen soruları ona sormaya karar verdim. "Reşat Abi ben Baran'ın babasının yasal olmayan işler yüzünden içeriye girdiğini biliyorum ama Baran her defasında itiraz ediyor. Biliyorum ağan aşını yediğin adamın yanı ama söyle ne oluyor. Gerçekten kimr inanacağımı bilmiyorum" dşye aciz hale düşmüştüm. Cevap vermesine o kadar ihtiyacım vardı ki.....ona babam yapmadı demeye ihtiyacım vardı.

Reşat abi arabayı bir yere çektiğin de köprünün üzerinee olduğumuzu anladım. Yavaşça inip alnıma vutan güneşle temiz havayı içime çektim. Lütfen artık mutlu olayım!

Reşat abi arkamda gelip "Hoca Hanım buraya yol gelmedi, su gelmedi, elektirk gelmedi, ağam gidip hepimiz adına konulup anlaşıp yaptırdı. Aha şu yolları ağam yaptırdı. Çocuklar okula gidemiyor diye okul yaptırdı, dükkan yaptırıp iş sahibi etti. Önce Allah sonra ağam etti ama gençliğinde kalma bir sevda yüzünden ölüme gitti" demediyle beynim durmuştu. Ne demek gençliğinde kalan sevda yüzünden oldu.

Reşat abiye döndüğüm de köprünün duvarına yaslanıyordu. Bana gülümseyip "o zamanlar ağam genç bir delikanlıydı. Vurdumu taşı yerinden oynatırdı. Bir gün İzmirden burayı gezmeye gelen grup geldi. Ağam o zaman vuruldu sevdalısına....." kalbim kendi heyecanına kapılmıştı. Demek o adam birisinş seviyoru ama ölümüyle ilgisi ne?

Onu dinlerken Reşat abinin gözleri dolmuştu. Tam konuşacakken çalan telefonla irkilip cebindeki tuşku telefonu çıkardı. "Ağam arıyor. Haydi geçelim yoksa kızar" dedi. Sonu gelmeyen hikayenin merakımı körüklemesiyle sormak istiyordum ama zaman yoktu.

Yola koyulduğumuz da Reşat abi daha fazla konuşmayıp ilerliyordu. Aklımda hiç gitmeyen sorulara bir yenisi eklenirken bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyordum. Ama öğrenmeliyim çünkü babamdan şüphelenmeye başladığım için kendimi kötü hissediyorum.

Baran....hala sana güvenmek istediğim bu hissi alıp kenarıya atmak istesem de haklı olabileceğin fikri hala kendimi yiyip bitirmeme sebep oluyor. Ne olur baba ne olur haklı olan sen ol.

Derincr nefes aldığım da duran arabayla kendime gelip etrafımı incelediğim de kalabalık olan bir yerdeydik. Reşat Abiyr bakarken o dışarıya çıkıp arabanın arkasına geçti. Allah Allah ne oluyor?

Yavaşça çıktığım da Reşat abi birden arabanın arkasında bavul çıkarıp yere koyduğun da gözlerim irileşmişti. Ama bu benim bavulum! Ne işi var burada? Şaşkınca bakarken birden anons sesleriyle arkamı döndüm.

Gözlerim bir işaret ararken başımı kaldırmamla Mardin havayolları yazısıyla olduğum yerr çakılı kaldım. Neden buradayız? Dahası bavulum da burada....yoksa....yoksa.....beni bıraktı mı? Beni evime mi gönderiyor?

Şaşkınca bakarjen Reşat abi bavulumu önüme koyup "Sen baban gibi değilsin hepimizin çocuklarının yüzünü güldürdün ama ağam merhametlidir" dediğin de kalbime inen sızıyla zorla yutkundum.

Reşat abi giderken arkasından bakakalmıştım. Beni bıraktı mı? Artık burada kalmayacak mıyım? Artık esaret bitti mi? Bitti mi?

Önüme döndüğüm de gözlerim kalabalıklar arsında gezinirken karşımda gördüğüm bir çift unutma.gözlerim dolmaya başlamıştı. Baran havaalanının girişinde bana bakarken olduğum yerde çakılı kalmıştım.

Bıraktın diye sevindiğim saniyeler yok olurken gördüğüm için mutlu olmuştum. Resmen aklım ve kalbim iç savaş açmış haldeydi. Aklım git derken kalbim sadece davanı kazan diyordu. Ama Baran....sen bemim davam değilsin ki.

Yavaş adımlarla bana doğru gelip karşımda durduğun da gözlerimi ayırmadan ona bakıyordum. Bana ne yaptığını bilmek istemiyorum ama....ama gururum artık bunu kabullenemiyor. Bana ait olan beden senin için savaş gösteriyor. Sence normal mi?

Üzgün halde bakarken Baran bavulumu alıp "Seni bırakacağımı mı sandın?" dedi sinir bozucu bir halde. Evet umut ettim ama umudumu yerle bir ettin onu da unutma. Ses etmezken Baran yürümemi bekleyerek "Seni asla bırakmayacağım sadece bir dileğin gerçekleşecek." dediğin de merakla ona baktım. Ne yapıyor bilmiyorum ama içimde büyük bir sıkıntı var.

Baran içeriye doğru yürürken bavulları görevliye verip içeriye doğru benimlr yürümeye başladı. Merakla dönüp "Neymiş benim dileğim" dedim. Onun hareketlerini izlerken doğal halinin bile böyle olması beni şaşırtırken acaba kendisine özen gösterse nasıl olur diyordum ama sonra suratıma soğuk su çarpıp kendine gel Kumru diyordum.

Baranla uçağa doğru giderken bana dönüp "Baban" dedi. Babam....babam benim dileğim babama gitmekti....ama aklımda tonlarca soru varken onu görmek sana daha fazla düşman kesilmeme neden olacak peki bundan haberin var mı?

Sızlayan yüreğim telkin olmazken Baran'ın bu ince davranışına gülümseyip "Teşekkür ederim" dedim. Heyecanla gülücükler saçarken uçağa doğru gidip bindik ve o yerimizi bulup cam tarafına geçmemi beklerken arkamızdaki adamı gördüm. Sanırım o da yanımız da oturuyor.

Cam tarafına geçtiğim de canıma oturdu. Son bir kaç saatte yaşadığım şeyler beni şaşkına çevirse de en son Baran'ın süprizi beni heyecandan oradan oraya sürüklüyordu. Babama verdiğim sözğ tutacağım ve onu göreceğim evet artık babam inanacak ve mutlu olacak.

Baran'a döndüğüm de telefonunu kapatıyordu. Kalbün hala merhametle doluyken neyin intikamından bahsediyorsun? Belki başkası olsa şimdiye benim hayatını karartmıştı ama sen öyle değilsin. Evet ağlattın, hayatımı elimden almak istiyorsun ama yapmıyorsun. Şuan beni babamın katili dediğin adamın yanına götürüyorsun ve sen buna katlanacak kadar güçlüsün. Baran......gittiğim de dönmek istemezsem ne olacak? Ya da senden nefret edersem ne olacak? Hiç düşündün mü?

"Bakışından ne anlamalıyım?" dediğin de telefondan başını kaldırmasıyla yüzüm kızarmıştı. Ahhh Kumru adamı dikizkersen bdie bunu yanında yaparsan ne bekliyorsun?

Yüzüm kızarmaya başladığında yerimden kıpırdanıp cama döndüm. Yakalanacak zamandı yani şuan kaçacak yerim bile yok!

"Sadece-teşekkür edecektim" diye saçmalarken başını sallayıp geriye yaslanıp yanındaki adamı kapatırken bende yaslandım. Bekle beni İzmir, bekle beni baba!

Bulutlara yükseltiğimiz de kurduğum hayaller arasına bilmeden Baran'ı da eklediğim de kendime kızıyordum ama...artık istesem de istemesem de o benim hayatımın bir parçası oldu. İstemeyerek girdiğin bu hayatım da sana da yer açtığım için asıl kendime kızmam gerekirken hala sana kızıyorum.

Baba umarım Baran haksızdır yoksa ya senden vazgeçeceğim ya da bu adamın yanında kalmak zorunda kalacağım.