şimdi gece çok sessiz değil mi, gündüzden geçtik, sokaklardan geçtik, caddelere saptık ama gece oldu değil mi yine, o kalabalıklardan kurtuldun, insan yığını bir anda kayboldu, kendi başına kaldın, her zaman olduğu gibi kendin ve yalnız kaldın. hani bazen diyorsun etrafımda çok insan var ben yalnız kalmam ama o dediğin zamanlar senin gündüzün ve her gündüzün gecesi vardır. bak yine gece oldu, karanlık çöktü, beni yanlış anlamayın karanlık kötü değil aksine güzeldir, gizler seni, göz yaşını, çirkinliğini, yalnızlığını ve bedenini iyice gizler. bir de ay ışığı var en çok neyi isterdim biliyor musun ay ışığına karşı seni öpmeyi ama ben bu ay ışığı karşısında bedenimi dik tutuyorum ve aya karşı böbürleniyorum bak ikimizde yalnızız lan diyorum ama sen benden farklısın, sen parlıyorsun ve ben sönüyorum..
