Hastayım,ruhum hasta, örselenmiş bir hayatı taşıyorum omuzlarımda..
Hiç geçmeyen geçeçek gibi dahi olmayan krizlerim var..
Yalnızım ve kimsem yok.
Evet hastayım ve herkes gibi kimselere kızmıyorum..
Ruhumu alıp kapının arkasına asasım var çünkü yaşayamıyorum.
Gençliğimi, yaşamak istediklerimi, yük olmalarından dolayı ıssız bir köşeye bırakasım var..
Hergün farklı türden sancılar yakama yapışıyor..
Kimisini yazabiliyorum..
Bir de yazamadıklarım var..
Beynimi kemiren bu yalnızlığı silkemiyorum omuzumdan..
Bir çocuk edasıyla kabullenemiyorum..
