PERPETUITY

KABANATA I

A SEASON II OF TILL THE END. AYOKO MALUNGKOT KAYO,DAHIL SA ENDING NG SEASON I. PERO HINDI BA MY GANUN NAMAN KALA NATIN SA HULI MASAYA NA PERO MY MGA HADLANG TALAGA E.

HOPE YOU GUYS ENJOY THIS STORY AND SUPPORT.

Continuation.....

Years pass so fast I made myself distructed by having more gigs,concert and writing stories and music.

But those still not enough to forget the memories we have,the more I sing the more I feel he's with me. Every song I sing the first thing that comes to my mind is his face.

How am I going to let him go even if he's not existing anymore?

How am I going to let go the PAIN.

Yang's POV

Napakagaling talaga magtago ng emosyong ng babaeng ito hayst how I wish nahahati yung nararamdaman niya para makuha ko ang kalahati ng sakit na kaniyang nadarama hanggang ngayon.

Mahigit dalawang taon na ang nakakalipas ng mawala si Eric but look at her still blaming herself. Hindi man niya sabihin pero ramdam at nakikita ko ito sa mga libro na sinusulat niya at kanta. Lalo na yung book na CAN'T BREATH ewan ko pero parang different character but same eksena na meron sila.

"Gel"
Pagtawag ko sa kaniya na nakatulala na naman habang nakatambay sa side pool nila.

Nilingon lang niya ako at pilit na ngiti ang ipinukol sa akin. Agad ko siyang nilapitan at niyakap.

"Kamusta ka naman?"

"Ayos naman,heto nagpapahinga para sa show bukas"

Bukas kasi my solo concert siya and mas pinili niya na magpahinga ngayong buong araw kesa magpractice.

"Sobra ko na siyang miss yang,sundan ko na kaya siya"
Mahina niyang usal na kinagulat ko at hinarap siya

"An-o ka ba,huwag ka ngang nagsaslita ng ganyan Gel"
Nag aalala kong sagot sa kaniya at tila ba hindi siya nakikinig at nakatitig lang sa pool

"Kung san-a...

"Yan ka na naman sa pagsisisi mo sa sarili mo e,pwede ba Gel please itigil mo na dahil nasasaktan din ako sa tuwing nakikita kang ganyan."
Agad kong pagpuputol sa sasabihin niya at nakita kong nagsilandas na naman ang mga luhang kakambal na niya ata e

Sinamahan ko muna siya habang wala pa sila Tita and nilibang sa mga bagong laro na meron ako sa cellphone like CANDY CRUSH AND PLANTS VS ZOMBIE at mabuti naman nalibang siya nakita ko yung ngiti niya na matagal ng ninakaw ng lungkot sa kaniya.

Dumating sila Tita na mydalang pagkain kaya naman dito na ako pinakain ng lunch. Minsan nalang umalis sila Tita ng bahay dahil binabantayan nila si Gel,kung mymaalis man isa lang dahil minsan sinusumpong si Gel pag tahimik at mag isa lang siya sa bahay siguro dahil na din ng nangyari.

"Yang"
Pagtawag niya sa akin habang nasa hapag kami nilingon ko naman siya

"Pwede mo ba ako samahan bukas na dalawin siya"
Malamya niyang saad

"O-o naman pero diba myshow ka"
Mahinahon kong sagot

"Oo nga pero hindi naman yun makakasagabal dahil madaling araw tayo pupunta gusto ko lang siya dalawin"

"Sige ba basta makakagaan sa pakiramdam mo Gel"
Nakangiti kong saad

"Samahan ko na din kayo,gusto ko rin siya dalawin at dalhan ng bulaklak"
Saad naman ni Tita Reg kaya nagkatinginan kami at ngumiti

Bukas MARCH 18 ang siyang death monthsary ni Eric pero halos araw araw siya dumadalaw kay Eric nakakapag taka dahil ngayon lang siya naka absent.

After namin kumain ay nagtungo na siya sa room niya para magpahinga ako naman ay nagpaalam na dahil marami pa aayusin sa studio para sa concert ni Gel bukas.

"Tita una na po ako"

"Sige Yang salamat sa pagbisita kay Angelina ha."

Angelina's POV

Mabuti naman at napadalaw si Yang nalibang ako kahit ngayong araw pero hindi ko nadalaw si Eric ngayon.

"babawi ako sayo babe bukas promise dadalawin kita. Gustong gusto na kita muli makasama babe i love you"

Nagsilandasan naman ang mga luha sa aking mata at siyang pagpasok ni Mommy sa room ko.

"Nak,okay ka lang?"

"Oo naman Mommy,my kailangan po ba kayo?"
Pagtatanong ko habang pinupunasan ang mga luha ko

Ramdam ko na papalapit siya sa akin and sa paglapit niya ay agad niya akong niyakap ng mahigpit mula sa aking likod muli na naman nagsilagpakan ang aking mga luha at niyakap siya pabalik.

"Mommy,bakit?Ba-kit ang sakit sakit pa rin kahit matagal ng wala"
Naiyak kong saad at humarap kay Mommy

"Dahil sobra mong mahal anak,nung nawala ka sa amin dati ng papa mo ilang taon ang lumipas kahit nung nakabalik ako masakit pa din pero nawala iyon ng makita ka namin muli"

"Kaya mo anak,kaya mong lumaban at ihanda ang sarili mo sa panibagong pagkakataon na magmahal. Ang kailangan mo gawin ngayon ay patawarin mo ang iyong sarili at huwag isisi sa iyo ang lahat ng nangyari"
Habang nagsasalita siya ay marahan niyang pinupunasan ang mga luha ko

"Thank you Mommy kasi,kasi hindi niyo ako pinabayaan ni Daddy. Kahit na minsan nagwawala ako at alam ko na nasasaktan ko kayo sa kung ano ako ngayon. Sorry Mommy"

"Naintindihan ka namin anak,and hindi kami mawawala sa tabi mo kahit kailan"
Muli niya akong niyakap at akmang lalabas na ng tumigil siya sa tapat ng pinto at lumingon sa akin

"Anak dadating yung araw na babalik siya sayo"
Naiwan ako na puzzle ang isipan sa sinabi ni Mommy.

Nahiga ako at nagbasa na lamang ng pinaka una kong libro na naisulat and Can't Breath which is about the story of two person who love each other but tragedy happen so basta mahabang kwento...hindi ko din namalayan na nakatulog na ako sa kakabasa.....

Please do vote and comment guys thank you 💚