Në Strofullën e Djallit

7.

Kishin kaluar dite qe nuk kishte ngrene dhe nuk kishte pire asgje. Ashkush nuk ishte kujtuar per te. Kishte humbur sensin e kohes. Nuk e dinte se sa kohe kishte qe ndodhej aty, sa dite ose ndoshta edhe jave. Mesa duket ishte gabuar vertet. Fjala e tij ishte ligj ne ate vend dhe pse deri diku e dinte fundja te gjithe i respektonin dhe zbatonin urdhrat e tij, dukej qe kishte nje pozite me te lart se te tjeret.

Kete e kishte vene re qe ne diten e pare kur kishte ardhur ne ate shtepi por as vete nuk e dinte pse kishte aq shume deshir tja thyente ate egon e tij te semure. Prandaj dhe reagoj ne ate menyre dhe pse ishte penduar. Nuk duhet te kishte folur me te ne ate menyre fundja ajo me te vertet nuk e njihte. Nuk e dinte kush ishte ai apo me se merrej por e urrente kjo ishte pak por e sigurt.

Kishte filluar te merrte fryme ne veshtirsi. Ndoshta nga lageshtia ose se ndoshta i urrente vendet e mbyllura. I urrente edhe minjte te cilve duhet tu bente shoqeri keto dite. Syte i kishte disi te pergjumur por parriti ta dallonte silueten e tij tek vinte prabe saj me nje ngerdheshje ne fytyre. I kapi forte nofullen per ti terguar se kush komandonte dhe e pyeti

-E more mesimin tende mistrece??E mesove kush eshte bosi dhe se kush komandon?? Jeta jote eshte ne duart e mia habitem se si nuk e kishe kuptuar me pare.

Syte e saj ishin te pergjumur dhe fyti i ishte thare. Nuk mundej ti jepte as nje pergjigje.

-Ta perseris prap??- filloj te bertiste aq shume sa i dallohej qart damari qe i ishte hedhur nga nervat.

U ul ne nivelin e saj dhe po i fliste perseri.

-E urrej kur perseris te njejten pyetje dy here. Me duhet nje pergjigje. E mere mesimi tend ??- dhe vazhdonte te shtrengonte nofullen e saj.

Ajo vetem tundi koken ne pamundesi per te folur derisa degjoj zerin e tij qe i fliste tere ironi.

-Nuk e degjova. Mos te ka ngrene macja gjuhn. Fol!! E more mesimin tend??

-Po- tha ajo ne pamundesi per te vazhduar te fliste me tej. Ishte nje "po" e cila nuk ishte shume e qare ne e ishte degjuar per shkak se nuk kishte asnje pike fuqe ta ngrinte zerin me larte.

Ai qeshi i vetekenaqur dhe ja beri me shenje te dilte nga dera. Kembet e saj po dridheshin nuk e diti se si e gjeti fuqine per tu ngrit dhe per tu drejtuar dhomes ku kishte qene ne fillim. Vazhdonte te ecte e mbeshtetur pas murit dhe dhoma e saj i dukej me e larget se kurre. Ishte e sigurt se donte dhe pak te arritinte ne dhomen e saj por nuk mund te leviste me e ndjente se ishte mbeshtetur mbi dyshemen e ftohte dhe syte po i mbylleshin. Ishte e sigurt se po degjonte zerin e tij qe i bertiste edhe pse ne ate gjendje.

-Ngrihu!- i bertiti per te disaten here- nese mendon se kjo do te jete si nje nga ato pjeset romantike qe ke pare neper filma gabohesh vogelushe.

Po e shikonte qe gjendja e saj ishte si mos me keq dhe vazhdonge te tallej. Seriozisht e kishte ai?? Kaq mizor ishte? A kishte nje zemer ai njeri?? Ishte e sigurt qe kete po e bente per te kenaque egon e tij te semur. Mesa duket akoma nuk i ka harruar fjalet qe Aila i tha. Kete rradhe ishte Aila e cila po buzeqeshte. Brus nuk e kuptoj kete reagim me saj. E pse duhet te buzeqeshte ajo ne nje moment te tille?? A nuk i trembej vdekjes sado pak??

***

Kur hapi syte u ndesh me tavanin e dhomes se saj. Prit pak?! Nuk ishte tavani i dhomes saj WTF.. Ku ndodhej?? Kjo dhome ishte sa dyfishi i dhomes se saj dhe ishte plotesisht e sigurt se dhoma e saj ishte tere lageshtir dhe e ftohte. Prit pak?? Po ky burri kush ishte?? Ai po i buzeqeshte embel dhe i tha

-Me ne fund u zgjove. U perpoqa te ulja temperaturen dhe te bera nje serum qe te ndiheshe me mire. Duhet te kujdesesh shume per vete dhe te hash shendetshem.

Mesa dukej ai qenka mjeku. Ai perversi italian e paska pasur nje zemer mesa dukej. Nuk e la te vdiste. Aila i dha nje buzeqeshje te sforcuar mjekut dhe vuri re qe ne dhome ndodhej edhe dikush tjeter, nje vajze ndoshta diku tek 30 vjece. Pasi mjeku iku fillovje te ngrihej sepse nuk kishte ndernend te rrinte gjithe diten shtrire por cte shihte??

- Ku shkuan rrobat qe kisha veshur??- fillova ti bertisja vajzes qe kisha perball- e mbnte mend shume mire qe nuk kishte veshur keto rroba- i tha asaj dhe pse nuk kishte asnje faj per gjithe keto te bertitura.

Mos valle ai?? Joo nuk besonte se ishte aq i ulet sa te perfitonte nga ajo ne ate gjendje. Apo ishte??

- Mos u shqeteso- tha ajo me zerin e embel- ti nuk ishe dhe aq e vetedijshme por ta siguroj qe isha une ajo qe te ndihmoj te nderrohesh. Tani duhet te ushqehesh degjove dhe vete doktorin.

Filloj te ndihej disi me e cliruar nga ato qe degjoj. Pa ate qe vinte drejt Ailes me nje tabaka plot me ushqime. Me te vertet qe ishte shume e uritur. Mbaroj se ngreni dhe pas nja 2 oreve te mira gjumi vendosi te bej nje dush. Kushedi sa dite kishte pa u lare. U fut ne dush dhe kur mbaroj veshi robdishanin qe gjeti aty prane. Hapi deren e tualetit per te hyre ne dhome dhe cte shihte...

Vazhdon...