Në Strofullën e Djallit

29.

- Boss, shikoje pak ate vajzen tek banaku. A nuk duket fiks si ajo?!
Eshte fiks si Jennifer kur ishte ne moshen e saj. - i thot i cudituar Raffaelit.

Ai kthen koken per te pare se per cilen vajze po fliste dhe ngriu. Pa qe ajo po i shikonte dhe ishte drejtuar nga ata.

- Emm...ckemi! Jam duke kerkuar Raffael Gonzalez. Cili prej jush eshte ai?! - foli Aila sapo shkoi drejt tyre.

Ai ngre vetullen ne shenje pyetse. Per c'dreqin e kerkonte kjo vajze valle?

- Perball teje ndodhem. Fol! - i thote.

- Kjo leter eshte per ty - thot me shpejtesi, me jep letren dhe largohet ne hapa te shpejte drejt deres. Kaq shum u tremb vall?!

I dukej e dyshimt gjithe kjo. Ja bene me shenje personit qe po e shoqeronte te afrohej.

- Ndiqe - i thote.

Ai shkon drejt saj per ta ndjekur, kurse Raffael mbetet vetem. Lexon shenimin qe ndodhej pas saj.

"Nese mua me ndodh dicka, coje kete zarf ne adresen qe ndodhej mbrapa"

C'mund te ket ndodhur valle?! E njihja mjaft mire kete shkrim. Hap me nxitim zarfin dhe filloj te lexoj letren.

" Dashuria ime...

Nuk di nga tja nis, nuk di se c'te te them me pare. Me vjen shume keq zemra ime qe u largova ne ate menyre nga ty. E dija shume mire se nese do te qendroja me shume pran teje, ti do te ishe gjate gjith kohes ne rrezik...

...kercenimet nga armiqt e tu ishin te shumte dhe ishin te shumta rastet kur ata kane vepruar mbi pikat e tua te dobta. Pikerisht per kete arsye u largova. Nuk doja te isha nje penges per ty

Nese me pyesin per gjen me te shtrenjt qe kam pasur ndonjeher, pergjigja do te ishe ti. Ishim ne ata qe dashuruam te pamunduren. Nuk jam penduar kurre ne lidhje me ty. E kujtoj shpesh diten kur u takuam per her te fundit. Ishte pikerisht ne sallen e gjyqit. Une isha duke mbrojtur klientin tim i cili akuzonte Kobren per vrasje, dhe ti me kercenove se nese Kobra nuk lirohej nga burgu do te isha e vdekur.

Heh tingellon cuditshem fakti se nuk e bere, arrita te fus ne burg mikun tend me te mire ( Kobren ) dhe ti thjesht heshte.

Dashuria mes nje mafjozi dhe nje avokateje. Dukej e pamundur por ne ja dolem, gjithnje ke pasur nje vend te vecant ne zemren time. Kur u ktheva tek ti pas humbjes se Ailes, ti me urreje. Perfunduam duke u divorcuar. Nuk mund ta shpjegoja arsyen pse u largova me vjen keq. Nuk kam dashur qe gjerat te shkojne keshtu...

...me shume mundesi une do te kem vdekur, kjo eshte arsyeja qe kjo leter ndodhet ne doren tend..

Te dashuroj do do vazhdoj ta bej deri ne perjetsi. E jotja Jennifer.

P.s : personi qe te ka sjell kete leter eshte vajza jone. Ne zarf ndodhet testi i ADN- se. Kujdesu per te."

Letra i bie nga duart, fillojne ti pikojne disa lot. Degjon zilen e telefonit dhe pergjigjet.

- Alo

- Boss, vajza ka ndaluar perpara nje spitali. Ta dergoj adresen?

Zemra e tij po vuante ne ato momente. Nuk donte ta besonte qe Jenniferit mund ti kishte ndodhur gje.

- Jam i sigurt qe nuk do e besoje  po ta thoja se kush ndodhet ne spital. Eshte Jennifer, dore vet, ishte ne gjendje te rend per jeten pas nje aksidenti qe pesoj. Por mora vesh qe tani eshte permendur.

Shfryhu i cliruar. Te pakten ishte gjalle.

- Me dergo adresen. Do te jem aty per disa minuta - i thash.

****

Ndodhej ne spital dhe fal zotit Jennifer kishte shpetuar. Nuk kishte me rrezik per jeten. Ishte kaq e lumtur! Degjoj zilen e telefonit. Pa qe ishte Brus.

- Brus, ma..mami im... Jam shum e lumtur. Ajo shpetoj!

- Vertet, me behet shume qefi, ky qenka nje lajm shume i mire.

- Po, te falenderoj shume. Ke bere shume per mua.

- Oo te lutem. Jam i sigurt qe ti do te kishe ber te njejten gje per Brusin. Fundja e do shume. Nuk reziston dot pa te- degjohej Brajanin nga ana tjeter e telefonit.

- Largohu idiot - i thot Brus.

Filloj te skuqej. Sa mire qe Brus nuk e shikonte dot fytyren te saj ne keto momente.

- Mos e merr seriozisht Brajanin. Dhe se ai ka te drejt, bejm gjoja sikur se degjove - thot Brus dhe qesh lehte.

- Po si guxon ti?!- bertet - per kete me more ne telefon? Per te degjuar keto budalliqe??

- Ne fakt te mora per te te then se.. Kam nje lajm te rendesishem per ty.

- Ashtu e cfare??- e pyet - ejj e di cfare lere fare nuk me intereson - i thot dhe i mbyll telefonin.

Uff e urrente...

Drejtohet per nga dhoma ku kishin cuar mamin e saj. Futet brenda dhe e perqafon fort. Ajo i buzeqesh lehte.

- Si ndihesh?- e pyet.

- Mire - thot ajo.

- Mami, per pak harrova te te thoja..emm...epo une..

- Cfare ka ndodhur Aila?

- I dhash ate letren atij burrit. Fundja ti vet me the se nese ndodhte gje...

- Ti cfare?? Aila pse e bere kete?!

- Nuk mund te rrija dhe te prisja cdo sekond. Nga momenti ne moment me dukej sikur do te te humbisja. Nuk doja te ndodhte keshtu. Me fal- thot dhe ul koken.

- Mos u shqeteso. Duhet te largohemi sa me par qe ketu. Ai nuk duhet te na gjej.

- Por ti...

- Me ndihmo te ngrihem Aila.

Ne ato momente dikush troket ne dere. Mami kthen koken e tmerruar. Mos vall...

Vazhdon...