Në Strofullën e Djallit

20.

U be nje kohe e gjate qe Kobra nuk fliste dhe nuk e kishte takuar "ate". Mbante mend cdo cmenduri qe kishin kaluar qe nga koha e femijeris e deri kur te gjithe mendonin se gjithcka u shkaterrua... Heh sigurisht qe nuk mbaronte aty per ta. Per personat qe te gjith i trembeshin dhe askush nuk ishte me i pushtetshem se ta.Sado vitet kalonin miqesine e tyre nuk e zevendesoj asgje...ishte e rralle te krijoje miqesi ne boten e mafias, por ata ja dolen. Tani duhet ta njoftonte per gjithcka qe kishte ndodhur.

E telefonoj disa here ,por e pamundur. Te gjith numrat dilnin te zene. E bezdiste gjithmon ky fakt. Mbasi kishte lajmeruar njerin nga njerzit e tij qe kishte dicka shume te rendesishme per te, del nga zyra dhe shikon Alekxin.

-Alex, di gje ku ndodhet Brus? Nuk e kam pare gjith diten.

-Dhe une ate po kerkoja Kobra, njeri nga rojet me tha qe doli me Ailen.

-C'mutin thua Alex. Si guxon ai?!
Dhe ne ato momente sheh Brusin qe po shkonte ne dhomen e tij.

-Bruss-bertet-  Ku mutin ndodhet vajza?!

-E lash te lire- tha ai komplet indiferent - vet the qe nuk kishim ce donim me.

-Si dreqin e ke te lire?! Me thuaj ku vajti?? Bruss...ajo vajze di me teper sec duhet, mund te na fundosi...

-Nuk do ta bej. Dhe kur ja paske pasur kaq shume friken ketij fakti pse nuk e vrave??

-Ti e di shume mire arsyen Bruss! Tani me thuaj ku mutin ndodhet vajza?!-i tha duke bertitur, por atij nuk i bente aspak pershtypje ky fakt.

-Sja kam iden.

-Si nuk ja ke iden? Po me thua qe e le ne nes te rruges dhe ike? Nuk besoj se ne kaq budalla.

-Nuk kam ndermend te rri dhe te degjoj akoma te bertiturat e tua ndaj mirupashim!-tha Brus dhe sa u be gati te hapte deren degjoj zerin e te atit.

-Brus, ti e di qe shume vite me pare kur ndodhi ai aksident vajza mu la mua amanet...

-Te lutem, mjaft me lojra fjalesh, mos me thuaj qe paske dhe ndergjegje tani, fundja ai vdiq nuk ke pse shqetesohesh -tha Brus dhe u largua ne dhomen e tij.

-Ti nuk di asgje Brus...-i tha me shume vetes se atij.

*****

Aila ndodhej ne Durres tashme, prane pallatit te gjyshes se saj. Aty ku nisi gjithcka. Dikush duhet ti jepte llogari per te gjitha keto qe po ndodhnin. Niset per ne apartamentin e gjyshes dhe troket ne dere.

Ajo i hap deren dhe kur shikon Ailen, mbesen e saj, qan me te madhe.

-Aila zemra ime me ne fund! Shpetove prej tyre. Me thuaj si je vogelushe?! Te bene gje? Je mire?

-Gjyshe une jam mire, por babi..

-Oh bija ime eja brenda.

U futen brenda ne shtepine e saj dhe tashme donte vetem te perballej me te vertetat. Nuk donte qe Brus te kishte te drejte dhe familja e saj ta kete genjyer per nje kohe kaq te gjate.

-Gjyshe. Dua te te pyes dicka.

-Me thuaj bija ime. C'te duash. Vetem ti te ndihesh mire.

-A jam me te vertet mbesa jote?

Ne ato momente ajo ngriu. Dukej sikur pa nje fantazem. Edhe heshtja e saj po e bente Ailen te nenkuptonte se kjo pyetje qe i beri kishte nje pergjigje qe ajo s'donte ta merrte kurre.

-Gjyshee...

-Bija ime. Sigurishte qe je mbesa ime c'jane keto pyetje keshtu??!!

-Me trego te verteten mjaft me genjeshtra te gjithe ju. Mjaft me s'mundem te duroj me keshtu. Me thuaj tani a duhet te vajtoj per vdekjen e prinderve apo te njerezve qe me kane biresuar?! Me thuaj.

Dhe kishte filluar te bertiste. Kurre me pare si kishte folur keshtu gjyshes se saj. Te dyja u shokuan per nje moment.

Ajo filloi te qante dhe u be gati te tregonte.

-Po bije ke te drejte, ti s'je vajza e atyre qe quan prinder.

Ketu ju duk sikur i gjithe tavani i ra mbi koke. S'mund ta besonte. E gjithe jeta e saj paska qene nje genjeshter e madhe.

I kishte besuar kaq shume ketyre njerezve dhe ata e kishin mashtruar.

Ne ato momente gjyshja filloi te fliste perseri per te me treguar gjithe historine.

-Ndodhi shume kohe me pare. Ate dite babain tend, domethene ate qe ti quaje baba deri me tani kishte per detyre te kapte nje nga mafiozet me te medhenj ne Itali.

U vu ne ndjekje te tij per shume kohe. Derisa ne nje moment arriti ta gjurmonte dhe ta ndiqte.

Ishte rasti me i mire pasi ai kishte qene vetem dhe i pashoqeruar nga rojet.

Por nje detaj nuk dihej. Qe aty ne ate makine ndodhej dhe nje femije i vogel i pafajshme.

Duke e ndjekur, makina e atij mafiozit u perplas ne perpjekje per te shpetuar. Pas perplasjes ai humbi ekuilibrin dhe ra ne nje kenete.

Te gjithe policet u mblodhen rreth makines per te pare nese ai mafjoz i poshter kishte vdekur apo jo. Por trupi i tij nuk u gjet kurre.

Ai me siguri ja kishte mbathur, por vajzen e tij te vogel, engjellin e tij nuk arriti ta merrte dot me vete.

Dhe ajo vajze e vogel...

Vazhdon...

adelajda1❤kjo pjese shkon per ty dhe mbeshtetjen qe na ke dhene ❤❤❤