Në Strofullën e Djallit

28.

Hap syte dhe e gjen veten ne nje dhome spitali.

- Mami...- bertet sapo hap syte.

- Hejj mistrece qetsohu, doktori tha se nuk duhet te shqetesohesh. Te ra te fiket prandaj te solla ketu.

- Po mami im?? Si eshte ajo?!

- Epo...

- Bruss me thuaj! Si eshte mamaja ime?!

- Degjo, nuk dua te merzitesh, ne rregull.Mamaja jote tani ndodhet ne sallen e operacionit dhe nuk dihet se si ai do te shkoje. Por mos u shqeteso vogelushe, gjithcka do te behet mire.

Ju duk sikur gjith tavani iu shemb mbi koke, nuk mund ta perballonte serish nje humbje tjeter.

Filloj te qante me te madhe dhe u perpoqe te ngrihej nga shtrati per te shkuar te nena e saj. Por Brus e ndalon.

-Vogelushe te thashe te qetesohesh. Mjaft tani mos me detyro te sillem keq. Nuk mund te levizesh dhe ti krijosh vetes me shume stres. Mjeku tha qe gjendja jote mund te perkeqesohet nga kjo.

-Mjaft Brus me ler te shkoj. Dua te jem afer nenes sime. Te lutem.

Dhe po qante perseri por kesaj rradhe pa ze.

-Dakort vogelushe, eja me mua.

Dhe te dy u nisen drejt korridorit perballe te cilit ndodhej dhoma ku nena e saj po operohej.

Po ndihej me keq se kurre. Nuk donte ta humbiste tani qe e gjeti. Nuk donte serisht nje tjeter humbje!. Nuk e perballonte dote! Kishte filluar te qante perseri dhe Brusi ishte aty per ta qetesuar.

Ne ato momente nje infermiere del nga salla.

-Si eshte mamaja ime, me thuaj???

-Zonjushe na duhet menjehere gjak. Po e humbasim.

Shokohem. Nuk dija cte beja dhe si te reagoja. Nena ime , ajo po vdiste dale nga dale.

-Do te jap une gjak per te- thote Brus ne ato momente.

-Ejani me mua zoteri. Duhet te nxitojme.

- Prit! Brus, pse je duke e ber kete per mua. Nuk e kuptoj...

- Ndoshta ka te bej me te shkuaren..- thot ai.

- E ke fjalen per ateher kur ti me rrembeve?!

- Nuk po flisja per ate te shkuar! - thot ai dhe qesh cilter.

Ai buzeqeshi dhe u fut brenda nje dhome per te dhene gjak. Nuk dinte si do tja shperblente kete. Po tregohej vertet i mire.

Pasi del nga dhoma vjen perseri afer Ailes dhe e perqafon. Pas pak bie telefoni u Brusit.

- Alo...po, ne rregull. Do te jem aty pas pak - thot ai dhe mbyll telefonaten.

- Mistrece duhet te shkoj tani. Shpresoj qe mamaja jote te behet mire! - tha dhe e puthi lehte ne ball.

Pas disa minutash doktori del qe aty.

- Doktor...ju lutem mund te me thoni dicka? Si eshte nena ime?

- Ka disa ore aty brenda, nuk dua te te jap shpresa, por ne qofte se arrin ta kaloje naten ateher mund te shpetoje. Por ne qofte se jo ateher...

- Mos guxo ta thuash...do tju vras te gjithve. - po bertiste dhe ai u largua me nxitim.

Epo...tani e dinte mire se c'duhet te bente

****

Kishte disa dite qe Kobra sillej cuditshem. Ishte i sigurt qe po fshinte dicka. Brus kishte kohe qe e ndiqte por per fat te keq nuk kishte vene re gje. Ishte i sigurt qe heret a von te gjitha dyshimet e tije do te dilnin ne shesh.

Kobra ishte ulur disa metra larg Brusit dhe ky i fundit vuri re qe dikush tjeter ulet pran Kobres. Kush ishte ky?

Ishte ulur me shpin nga Brusi dhe nuk mund tja shihte fytyren. Pas 30 minutash te dy ngrihen ne kembe, personi qe ishte me Kobren u largua, madje i kaloj pran, dhe cte shihte?! Nuk mund ta besoja kete. Ishte e pamundur.

Ai, eshte gjall??.

Te pakten asnje nga te dy nuk e pa. Pasi ai largohet, Brus afrohet tek Kobra.

- Brus- thot ai i shokuar qe e kishte par.

- Mendoj se ne te dy kemi disa gjera per te folur.

*****

Aila ndodhej ne dhomen e mamas se saje. Ajo ishte ende ne spital, kishte dal nga salla e operimit, por ende nuk ishte permendur.

Nuk mund te priste deri sa ti ndodhte dicka. Duhet te dorzonte ate leter te cilen e kishte gjetur para disa ditesh..

Kerkoj kudo ne dhome per celsin e sirtarit dhe me ne fund e gjeti. Ishte pikerisht posht jastikut.

Hap sirtarin dhe merr zarfin. Ishte e bindur qe po beja gjene e duhur. Behet gati dhe dal.

Hipi ne nje taksi, ku si fillim i jap taksistit adresen dhe pastaj nisen per atje...

Shoferi ndalon makinen dhe pasi Aila paguan, del nga makina, per tu perballur me nje rrugic te shkrete. I dukej sikur ishte pjese e nje filmi horror.

Shikon nje klub nate te nendheshem dhe drejtohet per atje. Fundja adresa qe ishte e shkruar tregonte qart se letra duhet te cohej ne ate vend.

Afrohem prane banakierit dhe i thot :

- Kerkoj Raffael Gonzales - shqiptoje emrin qe ndodhej ne krye te zarfit - Mund te me drejtosh tek ai??

Ai bene nje nenqeshje te lehte dritheruese, dhe pasi e shikon nga koka te kembet thot:

- Nuk ta keshilloj te shkosh tek ai, fundja duket qart qe nuk ja ke iden se ku ndodhesh. Ama nese e ke vendosur ta takosh...kush jam une per te ndaluar.

Tha dhe drejtoj gishtin nga pjesa vip e klubit. Tregoj me gisht dy burra. Zemra e Ailes po rrihte me fort se kurre.

Iken drejt tyre pa e kthyer koken pas, pasi nese e bente e dinte qe do te pendohej per kete qe beri.

Vazhdon...