Në Strofullën e Djallit

27.

Kishin kaluar disa dite pas asaj ngjarje, me Brusin nuk kishte folur, as nuk e kishte pare te vinte ne shkollen e saj. Shkolla ecte mire, por as vet se dinte pse ndihej bosh perbrenda. Dicka e mundonte, kisha dite me kete breng.

Tashme ishte duke ecur ne nje rruge te cilen nuk e kisha hasur me pare dhe papritur ve re disa djem me te rritur se vetja qe po e ndiqnin.

- Wee shife ca pjeshke eshte o burr, sa super i ka b*thet- thot njer perj tyre.

I vinte tja thyente turirin, por vendosi te mos ta bej. Vazhdoj eci me koken lart pa i interesuar per fjalet e tyre.

Papritur perplaset padashje me nje person qe kisha perball.

- Me fal - i thot dhe se pse perplasja nuk ndodhi per fajin e saj. Vazhdoj rrugen, por ndaloj ne momentin kur personi qe u perplas i kapi kycin e dores dhe po ja shtrengonte fort.

- Pse me kaq nxitim zemer - thot ai, po si guxonte?!

Djemt qe ishin pas saj fillojne dhe qeshin, mesa duket ata e njihnin njeri - tjetrin.

- Me lesho - i thote dhe mundohet te cliroj doren nga shtrengimi i tij.

- Po nese nuk e bej?! - thot ai, dhe te gjithe ata fillojne te qeshin.

Nje shuplak perplaset ne surratin e tij. Sigurisht qe e kishte goditur! Si guxonte ai?!

- K***e e poshter si guxove - thot ai i acaruar teper.

- Degjo ketu ti, k***e shko thuaj mamit tend, kuptove- i thot Aila dhe e godet, por kete here, atje ku 'nuk lind djelli'( e merni me mend vet se ku😏). Ai ishte acaruar se tepermi.

Nuk i intersonte, ja futi vrapit por njeri prej tyre e kapi dhe pa personin qe e kishte gjuajtur i cili...

...ngre doren larte per te qelluar ne drejtim te Ailes dhe ajo mbylle syte fort, per te pritur nje shuplak qe nuk erdhi kurre.

Hap syte ngadal dhe shikon ate.. Shpetimtarin e saj sexy. Heroi i saj, ai e terheq dhe e vendos pas vetes.

- Zo..zoteri..- thot ai qe kishte tentuar ti  qellonte Ailes.

- A e di se cte pret pas asaj qe guxove te beje?!- pyet Brus aq qete dhe seriozisht.

- Nuk e dija qe...

- Qetsi!! Nuk te kerkova sqarim! - bertet kesaj rradhe.

- Kush tjeter ishte i perfshir ne kete?!- pyet serisht.

Heshtje...

- Ju bera nje pyetje - bertet dhe kesaj rradhe terheq kembzen e pistoletes dhe qellon ne drejtim te personit qe kishte tentuar te gjuante Ailen me shuplak.

Ajo shtrengoje fort bluzen e Brusit, nuk ishte e sigurt nese e donte kete qe ai beri.

- Tani me degjoni me kujdes, nese ndonjeri nga ju guxon qofte edhe njehere te vetme, ti hedh qofte edhe nje shikim, jo me ti afrohet, jeni te vdekur. Kuptuat?!!.

Ata tunden koken ne shenje pohimi, mesa duket te gjith ketu e njihnin Brusin, dhe po, ja kishin goxha friken.

- Largohuni!- bertiti serisht.

Ata u larguan kurse Aila vazhdonte te shtrengonte bluzen e Brusit dhe koken e kisha mbeshtetur ne shpinen e tij. Syte i kisha akoma mbyllur, po dridhej, isha e friksuar nga ajo qe kishte pare.

- Aila - tha Brus dhe u kthye nga ajo - cfare do ti ne kete vend?

- U..une thjesht...emm.

Ngriti njeren vetull ne shenje pyetse.

- Thjesht isha nisur per ne shtepi, kaq. Po ti cje duke bere ketu?! Mos valle je duke me ndjekur??

- Ooo po sigurisht, po te ndiqja ty, fundja nuk kisha pune tjeter per te bere. Habitem gjithnje e me teper me ty. A nuk gjeje dot nje tjeter rruge per te shkuar ne shtepi? Duhet ti bije me patjeter nga rruga me e rrezikshme ne gjithe Sicilin??

- Epo..nuk eshte se i di mire rruget ketu.

- Hajde me mua, do te te coj ne shtepi.

Hipen ne makinen e tij dhe nisen...

Papritur degjohet nje zile telefoni, ishte telefoni i Ailes, nje numer i panjohur po e telefononte. Sa behet gati te hap telefonin degjone Brusin qe bertet:

- Kujedess!!...-  thot dhe telefoni i bie nga dora. Nje bresheri plumbash godasin makinen e tyre, Brus e mbron me trupin e tij Ailen dhe ne moment i jep makines me shpejtesi.

- Do ta paguajn- thot ai dhe Aila filloj te qante. Po dridhej e tera, pse duhet te ndodhnin te gjitha keto?!

- Kush...ishin ata?!

- Nuk e di, por kushdo qofshin kane per te vdekur!!

- As armiqt e tu nuk njeh ti??
Nenqesh lehte dhe thote:

- Nuk jam i vetmi qe kam armiq mistrece. Mamaja jote ka burgosur shume kriminele. Te gjithe e duan te vdekur.

E pa me inat dhe sa do ti kthente pergjigje telefoni i saj bie serisht. Ishte perseri i njejti numer. E hap dhe pergjigjet.

-Alo.

- Pershendetje! Ju telefondojme nga spitali. Duam tju njoftojme qe znj. Jennifer Wattson ka pesuar nje aksident. Eshte ne gjendje te rende per jeten. Duhet te paraqiteni urgjentisht ne spital.

- Mami...- thot dhe disa lote i pikuan, telefoni i bie nga dora dhe pas kesaj, erresire...

Vazhdon...