VERA

26.Bölüm

Cain eşinin sözleriyle hafifçe kaşlaro çatılmış gözlerini başka ymne çevirmişti. Gözlerini sabırla kapayıp tekrar eşine dönmüştü.

"O kızın tekrar gelmesiyle neler olacağını bilmiyormusun Karolin"

Karolin gözünden akan yaşlarla başını olumsuzca sallamış göz kapaklarını sıkıca kapamıştı. Bir annenin deliliğine yavrusunun acısı yeterdi.

"Peki ya oğlum, oğlum ya... Ya uyanm.." tamamlayamamıştı bile.

İçeri giren doktorlarla konuşmalarıda son bulmuştu zaten. Cain odadan çıkarken içine derin bir nefes çekmiş gözlerini sağa çevirince onlarla beraber her gün yanlarında olmaya çalışan Albert'in arkadaşları arasında Alice'yi görmüştü.

Alice'nin gözleri cam kenarında Albert'i izlerken Efrahim yanında bir Lona ile boş bir bankta oturuyordu.

Bugün Esma ve Carla yoktu.  Öyle ki bundan en çok etkilenen Esma olmuştu zaten.

Hastaneye adım attıkları ilk gün Albert'in geçirdiği trafik kazası ve başına sarılı olarak ameliyathaneden çıkması onu geçmişte ki arabanın fren seslerine götürmüştü.

Kazalar tramvalara sebep oluyordu. Acı beyne yerleştiği an ortaya çıkmak için sebep arıyordu sanki...

Esma normal de bu tür şeylerden etkilenmez di ama bazen başına kendinin bile bilmediği ağrılar saplanıyordu. Özellikle bu aralar sanki karşısına çıkan her olay onu daha çok yıpratmıştı.

Genç kız daha fazla dayanamamış ağrısı yükselen başıyla Efrahim hızla genç kızın kolunu tutmuş

"İyi misin"

Başının ağrısı o kadar keskindi ki cevap verse sanki daha çok ağrı bastıracak gibiydi. Sadece sessizliğini koruyup boş bir banka oturmasıyla elleri başına gitmiş gözlerini yumup derin bir nefes çekmişti.

Hiç bişey düşünme! Düşünme!

"Bunu iç"

Esma ona uzatılan ilaçla gözlerini açmış karşısında ona uzatılan ilacla yine Amir ile göz göze gelmişti. Her zaman ki gibi bir yerden çıkıp duruyordu.

Carla arkadaşına suyu uzatırken

"Hadi iç" demişti.

Efrahim'in kısalan gözlerle bir Amir'e bir de Esma'ya bakarken gözlerini bir müddet boş duruva çevirmiş daha başını olumsızca sallamıltı.

Esma yavaştan kendine gelirken Lona ayaklanarak.

"Hadi yurda dönelim biz"  demişti

Lona Esma'nın çantasını yüklenirken Carla arkadaşının koluna girdi. Burda durması onun travmasını tazeliyordu.

Efrahim bir adım öne atılırken.

"Bekleyin ben götürürüm sizi" demişti.

Esma Efrahim'in sesini duymasıyla yutkunmak zorunda kaldı.

Hastalıklı bir ruha sahip olmalıyım.

Böyle bir durum da bile nasıl yutkunmasına sebep olabilirdi ki.

Çatallaşan sesiyle yönünü Efrahim'e doğru döndü Esma.

"D-daha iyiyim. Siz de kalın kızlar ben taksiyle giderim. Son durumundan haberdar edersiniz"

"Saçmalama Esma, tek başına nasıl gitmeyi düşünüyorsun"

Lona, Esma'yı küçükten azarlarken Efrahim çoktan hastane çıkışına yönelmiş.