VERA

31.Bölüm

Esma'nın adımları Efrahim'in kalbine işleyen sesiyle durmuştu. Gözlerinde ki damlar bir bir azalırken bir nefes çekti. Derin bir nefes alıp yönünü Efrahim'e döndü genç kız. Onun için bu vakitten sonra kaybedecek hiç birşeyi yoktu.

Genç adam karşısın da gözlerinin içine bakarken yutkunduğunu hissetti. Yüzünde küçük bir endişe baş gösterir gibi, arada gözlerini kaçırıyordu.

"Kazadan önce" dedi Efrahim.

Genç kızın kaşları yükselirken daha dikkatli bakmıştı karşısında ki adama. Kaza daha neye sebep olmuştu.

Efrahim başını yere indirip kuruyan dudaklarını ıslatmıştı. Garip bir hava vardı genç adam da, onu daha önce böyle görmemişti genç kız. Bir adım yaklaştı. Araların  küçük bir mesafe vardı. Genç kızın yüreğini sızlatan tek şey onu böyle hüzünlü görmesiydi belki de.

"Kaza olmadan önce de böyle bir durum yaşamıştık seninle" dedi genç adam gözleri genç kızı bulurken.

"Yine yanıma gelip dudaklarından heyecanla dökülen kelimelerle 'sana karşı olan duygularıma sahip çıkamıyorum' demiştin" genç adam bunu söylerken yüzüne bir gülümseme yayılmıştı.

Esma ise ondan daha farklı bir durum da ve onun hatırlamadığı şeyleri sıralıyordu, karşısında ki genç adam.

"O zamanlar ilk defa dikkati mi çekmiştin. Cidden o zamana kadar nasıl farkedemedim seni"

Genç kız bir adım daha yaklaştı genç adama. Sessiz sedasız sadece karşısında ki adamı dinliyordu. Şaşkındı, biraz duygusuz.

Efrahim kuruyan dudaklarını tekrar ıslatırken bu sefer ona bir adım yaklaşan o olmuştu. Gözlerini Esma'ya çevirdi.

"O zamanlar sana karşı içimde en ufak bir his yoktu. O zamanlar da seni çok kırmış olmalıyım dimi."

Genç kızın yüz ifadesi anlamadığı kelimelerle değişmeye başlamıştı bile.
Genç adam hafif bir tebessüm ederken.

"Zaman geçti her yerde daha çok rastlar olur gibi her zaman gözümün önündeydin sanki. Bazen bakışlarını yakalıyordum bazen uzaklara dalışlarını bazen de gülüşüne denk geliyordum"

Hatırladıklarıyla derin bir nefes aldı genç adam. Çiğerleri havaya aç kalmaya başlamıştı bile.

" Sonra yanın da biri belirmişti" dedi Efrahim.

Esma'nın dudakları şaşkınlıkla açılırken göz kapakları gözlerini yavaşça örtüp açmıştı. Çatılan kaşlarıyla gözlerine dolan yaşları tuttu dilinden sadece

"Başka biri..?" dökülmüştü. Aklına Amir gelirken bir adım geri gitti ayakları Efrahim'i kaza olmadan önce de mi seviyordu yani. Onu severken başka birine mi aşık oldu.

"Amir, onunla çok yakındınız. Çok da ciddi. Uzaktan mutlu olmanı izledim. Çünkü kalbim seni hissettiğinde çok geç kalmıştım" derin bir nefes alan genç adam devam etti. Gizli anıları sıralamakta zordu.

"Sonra bir haber aldık.." yutkundu.

"Kaza geçirmiştin büyük bir kaza..." eli kalbinin üzerine giderken.

"Senin acını burda hissettim.Bu hissi daha önce hissetmemiştim Esma. Yok olmak ve uzak olmak aradında dağlar kadar fark varmış meğersem."

"Aradan geçen zamanla hasta odasında gözlerini açmıştın ama... Başında ki darbe anılarını silmişti"

Efrahim karşısında onu şaşkınlıkla dinleyen kıza

"Beni de unuttun mu Esma" dedi. Sesinde yüreğe dokunan bir acizlik vardı sanki