MAHFİ [ASKIYA ALINDI]

1.Bölüm; "KATİL"

Kanla kaplanmış bir elin, siyah boyaya bastırmasının ürkütücü iziydi duvardaki. Bir boya olamayacak kadar gerçekçi, gerçek olmayacak kadar ürperticiydi. Akşamın soğuğu tenime batışırken derin bir nefes aldım. Parmaklarım benden bağımsızca o ize giderken midem kasılmaya başlamıştı.

Tam dokunacaktım ki babam arkamdan, "Kızım?" diye seslendi.

Önümde duran kanlı el izini hiç görmemiş gibi gülümsedim ve arkamı dönerek koşa koşa babamın yanına gittim. Kollarımı iri bedenine sarıp başımı göğsüne yerleştirdim.

Babam benim bu hayattaki en değerli varlığımdı. Hazinem, hayatım, her şeyimdi.

Kollarımı onun bedeninden ayırdığımda, "Biraz daha orada dikilseydin, seni bırakıp gidecektim." dedi. Kaşlarımı hafifçe kaldırıp "Daha önce de aynı şeyi söylemiştin." diye meydan okudum. Gülümseyip saçlarımı okşadı.

"Sana kıyamadığım bir gerçek," Omzundan tutup beni yana çevirdi ve beni kendisine çekti. Başımı omzuna yasladım. Babam benim huzurumdu.

🌙

Dalgınca elimdeki çatala bakmayı sürdürdüm. İçimde tuhaf bir his, bir karartı vardı. Ne olduğunu çözememek ise ayrı bir sıkıyordu içimi.

"Neden yemeğine devam etmiyorsun, kızım?"

Babamın sesiyle irkilip ona baktım. Kaşlarını kaldırmış, bu dalgın hâlimi sorgulayan bakışlarıyla bakıyordu bana. Çatalı, böldüğüm et parçasına saplayıp ağzıma kadar getirdim ve, "Yiyorum, yiyorum." dedim.

Annemin yokluğu, babamın varlığıyla tamamlanıyordu. Bazen içimde bir boşluk olduğunu hissediyordum ama elimden hiçbir şey gelmediğinden sessizce hayatıma devam ediyordum.

Gülümsedim. Gülümsedim fakat gülümsemem duyduğum silah sesleri ile aniden kesildi. Babamın endişeyle kaplanan bakışları hızlıca etrafta dolandı ve ardından gördüğü şeyle gözleri irileşti. Kalbim gümbür gümbür atıyordu, her an yerinden çıkabilirmiş gibi hissediyordum. "Baba," diye fısıldadım korkuyla.

Başımı çevirdiğim an babam, "Masanın altına gir!" dedi kaskatı bir sesle. Dehşet içinde elinde silahlarla burayı basan adamlara bakakalırken babam sabırsız bir sesle, "Umay, sana dediğimi yap!" diye sesini yükseltti.

Sandalyemden hızlıca kalktığımda geriye düşen sesle beraber nefesim kesildi. Bir ateş sesi daha...

Masanın altına girecektim, o an babamı dinleyip gerçekten masanın altına girecektim fakat gördüğüm manzara bütün duyularımı kapattı.

Bir kadın göğsünden kanlar akarak yere yığılmıştı.

Korku tüm bedenimde hakimiyetini korurken babamın bana seslenişini duyuyordum ama tepki veremiyordum.

Bir adam haykırdı. Küçük erkek çocuğunun elini bırakarak kadının ölü bedeninin yanına çöktü ve titreyen elleriyle kadının yüzünü tuttu.

Bir şey olmalıydı. Kahretsin biri durdurmalıydı!

Kimse durdurmadı, herkes silah seslerini duyduğu anda saklanırken, kimse o kadına yardım edemedi ve o an kadının yanına endişe içinde çeken adam sırtından yediği iki kurşunla bedeni kadının bedeninin yanına yığıldı.