2. BÖLÜM -TEK BİLDİĞİM ŞEY ONU ÇOK SEVDİĞİMDİ-

83 9 0
                                    

"Ben çıktım anne"
Anneme seslendikten sonra son hızla otobüs durağına kadar depar bastım.
Okula geç kalmak istemiyordum.
Lise son sınıf öğrencisiydim ve derslerim de gayet iyiydi.
"Günaydın Yağmur"
İrem morali bozuk bir şekilde yanıma oturdu -kesin yine 9999. Sevgilisinden ayrılmış- düşüncesi beni sömürürken
" yine mi?" Diye sordum. Başını yavaşça salladı nasıl olsa yarım saate kalmadan yine eski haline dönecektir umuduyla otobüsü beklemeye koyuldum.
-30 dk sonra-
" okula yeni kimyacı geliyormuş haberiniz var mı?"
"Selma hocanın yerini tutamaz"
"Geçiçiymiş zaten"
"Bayan mı?"
"adammış"
Boş boş konuşulurken kapı açıldı ve sınıfa -yeni- öğretmen girdi.

Yaklaşık 35'li yaşlarda sevimli bir hocaya benziyordu.
"Oturun"
Emirini alınca oturduk ve konuşmasını bekledik.
" merhaba benim adım Ufuk soyadım Ayar, kimya derslerinize ben gireceğim. Ders olarak nerede kaldınız?"
Sınıftaki inekler soruya cevap verdiklerinde kimyacı çok ileride olduğumuzu bu yüzden bizleri tanımak istediğini söyledi.
İlk önce kapı tarafından başladı.

Sıra İrem'e geldiğinde kendini tanıttı ve yerine oturdu. İrem benim ilk ve tek arkadaşımdı. Arkadaşlık kurmada problemim vardı ve bir türlü çözemiyordum. Sanırım kaybetmekten korkuyordum. ÇÜNKÜ kaybettiğim onlarca şey vardı.
" Hey sen kaldın hadi seni dinleyelim."
Dalgın bakışlarımdan kurtulup mavi gözlerimi hocaya diktim ve ayağa kalktım.
"Adım Yağmur soyadım Güven, 18 yaşındayım. Annem ve babam mimar," sustum.
"Kardeşin veya abin/ablan"
İşte bu soru içimde büyüdü.
"Ş-Şey benim abim vardı benden 4 yaş büyük," nefes aldım. "Kaybolmuş ve onu bir daha bulamamışlar" sesimin titremesine engel olamadım "neden kaybolmuş?" Hocanın meraklı bakışları altında ezilirken " ben 1 ay erken doğmuşum abim de 4 yaşındaymış sonra annemin kanaması gelmiş herkes annemle benim başıma toplanırken abim oradan uzaklaşmış. Nerede olduğunu bilmiyorum" ortamda bir gergin rüzgar eserken sınıftakilerden " adı neydi? " diye bir soru sorulduğunda herkes pür dikkat beni dinliyordu.

Sesim titreye titreye
"Toprak, TOPRAK GÜVEN "
FOTOGRAFLARINDAN HATIRLADIĞIM KADARIYLA SARI SAÇLARI VARDI
Ve bildiğim tek şey onu çok sevdiğimdi. Benim yüzümden olmuştu herşey...

ÇAMUR Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin