Bilmem.
Hikayeler her zaman iyi mi bitmek zorunda?
Yoksa bu hikaye gibi insanları ağlatacak mı?
Olmamış işte yapamamışlar birbirlerini koruyamamışlar.
Mavi yüzünden.
Aslında mavi çok kötüymüş işte.
İnsanlar siyahı suçlarken mavinin ihanetini unutmuşlar.
Sırf Gökkuşağının arkasında güzel duruyor diye maviyi sevmişler.
Ve sırf siyah cehennem diye onu dışlamışlar.
Gökyüzü onları almış bu dünyadan.
Bir daha hiç vermemek üzere bu dünyaya.
Söylenecek bir şey var mi?
Peki Kelimeler susarsa dilin anlamı var mı?
Olsun yine sarılarak veda etmişler bu dünyaya.
Bir çift kurşunla hem de.
O gecenin ardından birbirlerine sarılarak uyumuşlar.
Toprak fısıldamış kulağına;
"Yarın herşeyi babamla konuşacağım merak etme bizi rahat bırakacaktır."
Yağmur ona dönmüş yanaklarını okşayarak dudaklarını aralamış.
"Seni seviyorum."
"Bende seni bebeğim."
Gecenin sessizliğinde uykuya daldıklarında gece onları almaya hazırmış.
Yazardan
"Ailene bakacağım her ay maaşını bağlayacağım git işi hallet. Sakın ağzından kaçırayım deme."
Adam başını sallamış.
Yapacak birşey yokmuş.
Eve yavaşça girmiş ve odaya gitmiş.
Kapıyı yavaşça açmış ve odadan içeri girmiş.
Elindeki son model sessiz tabanca ile yavaşça yaklaşmış.
Kimse kurtaramaz mı ha?
İlk önce Toprağın kalbine sonrasında da yağmurun kalbine inmiş kurşun...
Sarılırken gözlerini yummuşlar.
Bilmem ki.
Ölüm almış onları.
Melek olmuşlar. Hem de iki aşık melek.
Dolunay bile sessiz kalmış bu olaya.
Ölüm o masummuş ki onlara karşı...
Karışmış
Toprak ve yağmur sarılarak çamur oluşmuş.
Onlar çamur olmuşlar.
Bu hikayede böyle bitmiş.
Ama unutmayın.
Siyah masumdur.
Ve masum çamurdur.
YOU ARE READING
ÇAMUR
Teen FictionBir günde hayatımız değişebilir mi? Ve o bir gün hayatımızda belkide en büyük hatamızı yapmamıza sebep olabilir mi? Aşk mesela, yanlış kişiye aşık olmak. Toprak annesinin karnındaki kız kardeşi için son kontrole gittiklerinde olaylardan dolayı orada...
