ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 12 (Unicode)

ကြောက်လန့်မှုကြောင့်ရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများကြောင့်ပါ ဖဲလ်လစ် ရင်ခုန်နေသည်။ လူကြီးတွေမြင်သွားမှာကို ကြောက်သည်ရော၊ တစ်ခါမှ စိတ်ကူးထဲပင်မထည့်ရဲသော ကိစ္စတစ်ခုကို စမ်းသပ်လုပ်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့်ပါ တုန်လှုပ်နေသည်။ ကျွန်တစ်ယောက်အဖြစ် မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခဲ့သည့် သူ့အတွက်တော့ လူကြီးများ၏ အာဏာကို ဖီဆန်ဖို့ဆိုတာသည် တွေး၍ရသည်ဟုပင် ထင်မထားခဲ့။ လက်ရှိ အသက် ၁၀ နှစ်အရွယ်အထိ အရှင်သခင် စိတ်တိုင်းမကျမှာကို ကြောက်ရွံ့ရမည်ဆိုတာကိုသာ သူနားလည်သည်။

"အရှင်.. မသွားပါနဲ့တော့။"

အခြားသူတွေမမြင်အောင် သူ့ရှေ့မှ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးသွားနေသော ရွယ်တူ ကလေးငယ်ကို အသံတုန်တုန်နှင့် လှမ်းတားဖြစ်သည်။ အကောင်းစားအဖိုးတန်အဝတ်အစားများနှင့် ကောင်လေးမှာ သူ့ခေါ်သံကိုကြားသော်လည်း လှည့်မကြည့်။ လူကြီးများ မမြင်အောင် ချုံနွယ်များကြား ခါးကိုကုန်းကာ ရှေ့ဆက်သွားနေသည်။ ကလေးငယ်၏ လည်ပင်းမှ ငိုက်ခနဲ ကျလာသော အဆောင်ဆွဲကြိုးငယ်မှာ ခြေလှမ်းများနှင့်အတူ ဘယ်ညာယိမ်းနေသည်။

"ပြန်ရအောင် အရှင်။ အန္တရာယ်များလွန်းတယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်ကြောက်တယ်။"

သူ့အသံမှာ ငိုသံပါသွားသောကြောင့်လားမသိ။ ရှေ့မှ လျှောက်လှမ်းနေသော ကောင်လေးသည် ချာခနဲလှည့်ကာ မကျေမနပ်စိုက်ကြည့်သည်။

"မင်းက အနီးကပ် မမြင်ချင်ဘူးလား။"

"မြင်.. မြင်ချင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူကြီးတွေက.."

"လူကြီးတွေက အမြဲလိုက်တားနေတာပဲ။ ဟိုဟာမလုပ်ရဘူး။ ဒီဟာမလုပ်ရဘူး။ သူတို့စိတ်တိုင်းကျ ဘာလို့လိုက်နေရမှာလဲ။ ငါ လုပ်ချင်ရင် လုပ်မှာပဲ။"

အားနှင့် ဆောင့်တွန်းခံလိုက်ရသောကြောင့် ဖဲလ်လစ်ယိုင်သွားသည်။ မိမိရှေ့မှ ကောင်လေး၏မျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဖဲလ်လစ် စကားပြန်ဖြေဖို့ မေ့သွားရပြန်သည်။ အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးများတွင် ဖီဆန်မှုများအပြည့်နှင့်ဖြစ်ပြီး ခပ်တိုတိုညှပ်ထားသော ဆံပင်လိပ်များသည် ရှုံ့မဲ့နေသည့် မျက်နှာငယ်ပေါ် တစ်ဝက်တစ်ပျက် ဝဲကျနေသည်။