It just kinda happend {dutch larry stylinson boek}

27 uhm hi..

Harry POV
Ken je het gevoel dat wanneer je wilt dat de tijd snel voorbijgaat, hij voorbijkruipt. En wanneer je wilt dat hij zo traag mogelijk gaat, hij voorbijvliegt? Wel hoe dichterbij het concert en de daaropvolgende twitcam kwamen, hoe sneller de tijd ging. En hoe zenuwachtiger ik werd. Wat zullen ze van me vinden? Zouden ze even hard gillen als ik voorbijloop of zouden ze me helemaal anders gaan behandelen? Misschien moeten we wel stoppen met de band? 'Stop het Harry! Niet aan denken.' Sprak ik mezelf moed in. Wauw geweldig nu praat ik ook al tegen mezelf. "Harry?" de stem van de interviewster haalt me uit mijn gedachten en ze kijkt me afwachtend aan. Ik hou mijn hoofd een beetje schuin en kijk haar vragend aan. "Ik vroeg wat je vond van de vrouwelijke aandacht." Vroeg ze met een zwaar frans accent. Ik grijns, "Ik vind het natuurlijk geweldig. Ik blijf een 18-jarige jongen dus het is vrij normaal dat ik van de aandacht geniet." Ze knikt begrijpend en staat dan op om ons nog een knuffel te geven. We haasten ons via een achteruitgang naar het zwarte buisje. Ik plof neer tussen Louis en Niall en leg mijn hoofd op Niall's schoot. Louis maakt een protesterend geluidje waarna ik mijn hoofd naar zijn schoot verplaats waar hij meteen met mijn krullen begint te prullen. "Hmm, dus je geniet van de vrouwelijke aandacht ?" fluistert Louis in mijn oor. Ik maak een bevestigend geluidje. "Maar ik geniet meer van jouw aandacht hoor." Grinnik ik. Louis geeft me een kusje op mijn mondhoek. "Jongens, hou jullie in tot wij weg zijn." Moppert Zayn en ik grinnik. "Zayniewaynie is jaloers omdat hij niemand heeft." Waarna iedereen - buiten Zayn - begint te lachen. Hij grommelt wat en neemt dan zijn gsm om er mee te prullen. "Moet ik aankondigen dat we een twitcam doen na het concert?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Doe maar." Antwoord Liam waarna Zayn druk begint te typen. Meteen daarna begint zijn gsm te piepen door de meldingen. Hij zet het geluid af en grijnst dan. "Ik denk dat ze het leuk vinden." Ja, tot ze horen wat we te zeggen hebben. Ik zucht diep en meteen staan 4 bezorgde blikken op mijn gezicht gebrand. "Gaat het?" "Moet je overgeven?" "Ben je misselijk?" "Heb je honger?" Ik zet me recht en rol met mijn ogen. "Ik zuchtte gewoon. Niks aan de hand." Ze keken me nog even bezorgd aan maar toen het busje voorbij de concertzaal reed werd onze aandacht meteen getrokken door de enorme rij van wachtende meisjes die nu al aan stonden te schuiven voor de beste plaatsen. "Ze weten toch dat het concert pas begint over drie uur?" vraagt Niall. Ik haal mijn schouders op. "Waarschijnlijk wel. Ze willen gewoon zo dicht mogelijk bij het podium staan." Antwoord ik. "Staat daar nu echt een tent?" vraag Louis verbaasd terwijl hij naar buiten wijst. Meteen staan er vijf gezichten tegen de ruit geplakt. "Dat hun ouders dat toelaten om hun hier te laten slapen." Mompelt Liam verontwaardigd. We schudden allemaal even ongelovig met ons hoofd. Het busje stopt voor het hotel en we stappen allemaal uit. Er staan meisjes voor de ingang die we snel begroeten voor we naar binnen lopen. Louis springt op mijn rug en ik kreun even door zijn gewicht. "Komaan Hazz, sneller!" Spoort hij me aan. Ik kijk hem quasi- boos aan, "Als jij wat minder zwaar was ging het sneller." Pest ik hem waarna hij me op mijn schouder slaat. Ik duw op het knopje van de lift en als hij opengaat zie ik dat er een ouder echtpaar instaat. Louis drukt op het knopje van onze verdieping terwijl de vrouw ons hoofdschuddend aankijkt. Louis begint kusjes in mijn nek te geven. "Stop het!" fluister ik. "De jeugd van tegenwoordig." Moppert de vrouw in het snel frans tegen haar man. "Niks mee aan te vangen." Antwoord ik haar in het frans waarna de liftdeuren snel opengaan. Ze kijkt ons verbaasd na en Louis zwaait nog naar haar. "Wat zeiden jullie tegen elkaar?" vroeg hij toen we in de kamer stonden en hij van mijn rug was afgesprongen. "Ze vroeg of er iets mis met je was en ik antwoorde dat je een ernstige psychische ziekte hebt." Antwoord ik doodserieus. Zijn ogen worden groot. "Dat meen je niet!" roept hij. "Jawel." Hij begint gefrustreerd heen en weer te lopen in de kamer. "wat moeten die mensen nu wel niet van me denken. Morgen staat het in alle kranten! En dan sta ik bekend als de gek van One Direction. " Ik kijk hem grijnzend aan waarna hij vlak voor mij stopt. "Je hebt iets totaal anders gezegd niet?" vraagt hij met tot spleetjes toegeknepen ogen. "Jep." Hij geeft me een zachte bitchslap waarna ik hem er een terug geef. We barsten tegelijk in lachen uit en hij geeft me een kus. "Ik heb je goed opgeleid ,Hazza!" zegt hij trots."Hoelang hebben we nog voor het concert?" vraag ik en hij kijkt op zijn horloge. "Nog ongeveer anderhalf uur. Waarom?" Ik kijk hem grijnzend aan. "Er is een zwembad onder..." Er verschijnt ook een grijns op zijn gezicht en hij loopt meteen naar zijn koffer om er zwemgerief uit te nemen. Al snel staat hij voor mij met in zijn handen zijn zwemshort en een handdoek. "Hej, wie zei iets van een zwembroek?" vraag ik onschuldig. Nu wordt zijn grijns zo mogelijk nog groter en hij krijgt een twinkeling in zijn ogen. Onmiddellijk laat zijn zwembroek vallen. Ik neem vlug een handdoek en we lopen samen naar het zwembad. Er staat een man aan de ingang en hij herkent ons meteen. "Meneer, zou het mogelijk zijn om privé te zwemmen? Met de fans en zo..." vraagt Louis vriendelijk. "Natuurlijk, geef me een minuutje." We knikken en hij gaat de ruimte binnen om daar af te roepen dat het zwembad gesloten wordt en dat de zwemmers zich zo snel mogelijk moeten begeven naar de uitgang. Louis grijnst naar me en ik wiebel met mijn wenkbrauwen. De man komt terug bij ons staan en glimlacht beleefd. "Het zwembad is beschikbaar. Ik zal hier wachten." Louis kucht even. "Zou het mogelijk zijn als we de deur op slot doen en je ons de sleutel geeft?" vraagt hij voorzichtig. De man fronst even. "Ik weet het niet jongens..." zegt hij twijfelend. "Als we iets kapotmaken vergoeden we het." Verzeker ik hem. "Je kan ons vertrouwen!" De man zucht even maar geeft ons toch de sleutel en loopt weg. Ik geef Louis een high-five en we gaan het zwembad binnen. Ik sluit de deur en draai me grijnzend om. "Let's swim." Ik maak een wenkbrauwwiebel en Louis grinnikt. Ik loop voor hem uit door de kleedkamers richting het zwembad. Expres wieg ik extra hard met mijn heupen en ik hoor Louis achter me heel hard lachen. Ik draai mijn hoofd om en geef hem een knipoog. Onderweg kleed ik me langzaam uit en gooi mijn kledingstukken op de grond. "You don't know-ow-ow, you don't know you're se-e-xy!" zingt Louis luid en ik lach. Ondertussen sta ik in boxer voor het zwembad en ik kijk Louis, die nog al zijn kleren aan heeft, afwachtend aan. Ik loop naar hem toe en kus hem. De kus wordt heviger en ik begin aan de onderkant van zijn T-shirt te prullen. Hij snapt de hint en stopt de kus even zodat ik zijn T-shirt over zijn hoofd kan trekken. Ik bekijk zijn prachtige torso en zijn ogen branden op die van mij. "Je wordt echt mager, Hazz." Fluistert hij terwijl ik kusjes geef in zijn nek. "En jij verpest het moment." Fluister ik terug waarna hij grinnikt en zijn lippen op de mijne druk. Ondertussen ligt ook zijn broek op de grond en is hij aan mijn boxer aan het prullen. Blijkbaar laat dit alles hem toch niet onberoerd want ik voel iets hard tegen mijn been drukken. Ik stap uit mijn boxer en trek die van hem ook omlaag. Nu staan we naakt voor elkaar. Met mijn hand ga ik één keer over zijn lid, "We kwamen om te zwemmen toch?" vraag ik waarna ik het water in duik. Louis kreunt gefrustreerd. "Ik haat je, Harry." Bromt hij en hij springt bij in het water. "Ik hou ook van jou, Loulou." Roep ik lachend. Opeens verschijnt zijn hoofd naast me en hij duwt me onderwater. "Die krijg je terug Tomlinson!" roep ik en ik zwem hem achterna.
Na een uur klimt Louis uit het zwembad en begin zich af te drogen. "Moeten we echt al weg?" zeur ik en hij knikt. "Ik ga nog één baantje zwemmen." Zeg ik en ik vertrek. Als ik uiteindelijk op de rand klim zie ik Louis met de sleutel aan de deur staan. Met mijn kleren in zijn handen. "Waag het niet Louis!" waarschuw ik hem waarna hij heel hard wegrend met mijn kleren. Ik ren hem meteen achterna met mijn handdoek om mijn middel. "Louis William Tomlinson kom onmiddellijk hier!" roep ik. Ik blijf hijgend stil staan en zie dat verschillende mensen me aanstaren. Met een rood hoofd stap ik de lift in en loop naar de kamer van Zayn en Niall. Ik klop op de deur en Niall doet hem open. "Hej Harry!" begroet hij me waarna zijn ogen groot worden. "Waarom sta je in godsnaam met een handdoek om je heupen voor onze deur?" vraagt hij verbaasd. Achter hem hoor ik Zayn en Liam lachen. "Niet grappig." Brom ik. "wat is er gebeurd?" vraagt Zayn als ik hun kamer in loop. "Louis is weggelopen met mijn kleren nadat we gezwommen hadden." Mopper ik. "En waarom ga je niet gewoon naar je eigen kamer om nieuwe kleren te halen?" vraagt Liam. "Omdat de kaart in mijn broekzak zit." Zayn gooit me een broek en een T-shirt toe. "Uhm zou ik misschien ook een boxer mogen?" vraag ik. "Je kan je zwembroek toch aanhouden." Ik word rood. "We hadden een soort van geen zwembroek aan." Stamel ik. "Ugh ik wil niet weten wat jullie daar gedaan hebben." Zegt Zayn en hij gooit me een boxer toe. "Gezwommen." Antwoord ik. "Ik ga er alle sinds niet meer zwemmen." Mompelt hij.